Διακόσια χρόνια μετά την «Ενάτη», το τσίρκο της Eurovision!
Από τα χρόνια των Abba, της Βίκυ Λέανδρος, του «A-Ba-Ni-Bi», του Τζόνι Λόγκαν και του αξέχαστου Τότο Κοτούνιο, στη φρίκη του 2024! Καληνύχτα Eurovision!
Χάσαμε ένα Σαββατόβραδο με τo πανηγυράκι της Eurovision 
Οσοι από εσάς έχετε στην οικία σας (ακόμη) τηλεοπτικό δέκτη, προφανώς κι έχετε πλέον κατανοήσει ότι 200 χρόνια μετὰ τη δημιουργία της «Ενάτης» ή του «Γαλάζιου Δούναβη», η «γηραιά» ήπειρος, πολιτισμικά τουλάχιστον δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό το δρώμενο – για να μην εκφραστούμε χειρότερα – που έλαβε χώρα το βράδυ του Σαββάτου στη Σουηδία.
Δεν θα σταθούμε ούτε στους άνδρες με τα γυναικεία ρούχα, ούτε στα γυμνά και ημίγυμνα αρσενικά, θηλυκά και… ουδέτερα κορμιά, ούτε καν στα φαλτσοτράγουδα ή στους αστειούληδες Εσθονούς που μας προσέφεραν πραγματικά απίστευτο γέλιο (πριν πατώσουν). Πραγματικά Δημοκρατία έχουμε και ο καθένας έχει το δικαίωμα να αυτογελοιoποιείται όπως επιθυμεί (μαζί και τη χώρα του). Ενα πράγμα, όμως, μας πείραξε. Σε μια ακόμη Eurovision έχουμε αποκρυφιστικές τελετές στη σκηνή. Από τη Μαντόνα μέχρι τη φετινή συμμετοχή της Ιρλανδίας με τα δαιμονικά κέρατα, τα αγκάθινα στεφάνια και τις πεντάλφες, είναι να σπάσεις την τηλεόραση. Για να μην πω ότι πρέπει να γίνει ένας εξορκισμός! Στην αρχαία Ρώμη θα έλεγαν: «O tempora o mores!». Στην Ευρώπη του 2024 λέμε απλά «μια ακόμη μέρα στο γραφείο…».
Και δυο-τρία πράγματα για τις δικές μας Σήλια Καψή και Μαρίνα Σάττι.
Η Κυπριακή παρουσία ήταν συμπαθητική. Κινήθηκε στην πεπατημένη και ίσως θα μπορούσε να πάει και λίγο καλύτερα.
Η ελλαδίτικη παρουσία μπέρδεψε τη μουσική με την πολιτική. Σε επίπεδο μουσικής δικαιούτο μια θέση – κατά τη γνώμη μας – σίγουρα μέσα στη 10άδα μόνο και μόνο για τον εντυπωσιακό συνδυασμό πολλών ειδών μουσικής και χορού. Σε επίπεδο πολιτικής όμως… τα έκανε μαντάρα! Ο.K., σε πολιτικά θέματα ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψη του και να την εκφράζει ακόμη και με χασμουρητά και όχι με επιχειρήματα. Αλλά όταν φοράς το εθνόσημο, οι προσωπικές σου απόψεις πρέπει να πάνε στην άκρη και να σέβεσαι κάποια πράγματα. Αυτό επιβάλλει και η στοιχειώδης αστική ευγένεια. Προφανώς η ελληνίδα εκπρόσωπος στο τσίρκο της Eurovision δεν γνωρίζει γεωγραφία. Γιατί αν γνώριζε θα συνειδητοποιούσε ότι αν «πέσει» το Ισραήλ, είμαστε οι αμέσως επόμενοι.
Και κάτι τελευταίο: Είδατε χτυπητές διαφορές ανάμεσα στις προτιμήσεις των κριτικών επιτροπών και του κοινού; Ας μην κρυβόμαστε, το κοινό ψήφισε καλύτερα από τις… παρεούλες, αν και δεν έλειψαν και τα ξεκάθαρα πολιτικά μηνύματα υποστήριξης σε Ισραήλ και Ουκρανία.
Συνοψίζοντας: Υπάρχει ακόμη ελπίδα στην Ευρώπη; Η απάντηση είναι «ναι». Στην προκειμένη περίπτωση, απομονώνοντας γραφικότητες, εμμονές και ψευτοπροοδευτισμούς και, κυρίως, επιστρέφοντας στις παραδοσιακές αξίες της Eurovision!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
