Δύο κηδείες και μία ελπίδα

Ελλάδα 1921: Ανθρωποι συγκεντρώνονται στην κηδεία ενός υπερήλικα που δεν άντεξε την ισπανική γρίπη και απεβίωσε σε βαθιά για την εποχή γεράματα. 60 ετών! Στις συζητήσεις που γίνονται, οι άνθρωποι μιλάνε για τον ιό Η1Ν1 και την πανδημία που ξεκίνησε το 1918 και σκότωσε περίπου 50 εκατομμύρια ανθρώπους αφού μόλυνε σχεδόν 500 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Μιλούν για την Αυστραλία που κατάφερε να περιορίσει την εξάπλωση της νόσου εφαρμόζοντας τα μοναδικά διαθέσιμα μέσα, δηλαδή τη λήψη αυστηρών μέτρων εγκλεισμού και τη χρήση μάσκας. Κάποιος ωστόσο αναφέρει το San Francisco της California, όπου οι οπαδοί της «Anti-mask league» διαδηλώνουν κατά της χρήσης της μάσκας.

Ελλάδα 2021: Ανθρωποι βρίσκονται στην κηδεία ενός υπερήλικα που απεβίωσε από τον ιό SARS-CoV-2 σε βαθιά γεράματα. 90 ετών! Μιλούν για την ασθένεια που έχει μολύνει 100 ή 200 εκατομμύρια ανθρώπους και μετρά 2 εκατομμύρια θανάτους. Οι παρευρισκόμενοι συνωμοσιολογούν για τις «σύγχρονες μεθόδους ελέγχου των πληθυσμών μέσα από εφαρμογές της τεχνολογίας», για τα μέτρα εγκλεισμού που «αποσκοπούν στο να ισοπεδώσουν τις ανθρώπινες προσωπικότητες» και για τις διαδηλώσεις κατά της χρήσης της μάσκας που οργανώθηκαν στη Santa Cruz της California. Κάποιοι υποστηρίζουν με ανεξήγητη βεβαιότητα ότι τα εμβόλια «κατασκευάστηκαν από σκοτεινούς κύκλους για να βλάψουν την υγεία των ανθρώπων τροποποιώντας το DNA».

Παραμένουν αδικαιολόγητα σιωπηλοί αυτοί που αντιλαμβάνονται ότι χάρη στα φάρμακα και τα εμβόλια για μια σειρά από ασθένειες, οι άνθρωποι σήμερα ζουν 30-40 χρόνια περισσότερο από όσο ζούσαν έναν αιώνα πριν. Αποφεύγουν αναίτια να σχολιάσουν ότι η τεχνολογία βοήθησε την παγκόσμια ανταλλαγή ιατρικών πληροφοριών στην αρχή της πανδημίας COVID-19 και επέτρεψε την τάχιστη οργάνωση κλινικών μελετών. Δεν μιλούν για το ότι τα φάρμακα και οι θεραπείες που υπάρχουν επέτρεψαν να χάνεται 1 άνθρωπος στους 100 ή τους 200 αντί για 1 στους 10 ή στους 20 που πέθαιναν από την πανδημία του 1918. Δεν αναφέρουν ότι τα εμβόλια που είναι διαθέσιμα ένα μόλις χρόνο μετά την εμφάνιση της πανδημίας δίνουν πραγματική ελπίδα για την ανάσχεση της εξάπλωσής της και την επιστροφή σε κανονικούς ρυθμούς ζωής.

Είναι ανάγκη η κοινωνία να συμπεριφερθεί με ωριμότητα και αντί ανούσιων συζητήσεων για ανύπαρκτες συνωμοσίες, να επιδείξει ευγνωμοσύνη για το αίσθημα ασφάλειας που δημιουργεί η πρόοδος της επιστήμης. Είναι ώρα να εκτιμηθεί η αξία που έχει η αντικατάσταση του φόβου για το άγνωστο από την ελπίδα που γεννά η γνώση και η κατανόηση των ασθενειών και των νόμων της φύσης. Είναι ώρα να μιλήσει η λογική!