Εμβόλιος πόλεμος

Ο διευθυντής σύνταξης της “Π” Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει στην Εντυπη Εκδοση της Κυριακής…

Εχουν υπάρξει διάφοροι εμφύλιοι στην Ελλάδα. Η σύγκρουση μεταξύ Ρουμελιωτών και Μωραϊτών, στην Επανάσταση. Τα μαλλιοτραβήγματα δημοτικιστών και υπερασπιστών της λόγιας γλώσσας. Ο Εθνικός Διχασμός. Ο εμφύλιος 1946-49. Η σύγκρουση ορθολογιστών και αγανακτισμένων, μεταξύ 2011 και 2015. Δεν φανταζόμαστε ότι θα ερχόταν μια μέρα όπου οι Ελληνες θα χωρίζονταν σε αυτούς που ακούν τι τους λέει ο γιατρός τους και σ’ αυτούς που δεν ακούν.
Το ενδιαφέρον στη διάσταση αυτή, έγκειται στην πεποίθηση κάποιων πολιτών ότι μπορούν να ξέρουν καλύτερα από τον επιστήμονα. Είτε επειδή κάτι διάβασαν στο ίντερνετ, είτε επειδή πιστεύουν ότι «όλο αυτό» είναι μια στημένη δουλειά. Μεθοδεύτηκε από εταιρίες που θέλουν να θησαυρίσουν που πλεύρισαν τους πολιτικούς, που είναι φαύλοι και μίσθαρνοι,  και σαν να μην έφθαναν αυτοί, μπήκαν στη συνωμοσία και εκείνοι που αποσκοπούν στον έλεγχο του φρονήματός μας, παρέα με εκείνους που μεθοδεύουν τον αφελληνισμό μας με τη σατανικότερη των μεθόδων: Τη μετάλλαξη του DNA μας. Εκεί, δηλαδή, που είμαστε κατ’ ευθείαν απόγονοι του Αισχύλου, της Καλλιπάτειρας και του Κλείτου, μας νοθεύουν το γονιδίωμα και αμβλύνουν τη γονιδιακή μας υπεροχή. Με κίνδυνο να μην ξαναφτιάξουμε Παρθενώνα και να μην μπορέσουμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο, κάτι που κοντεύαμε.
Πέρα όμως από τη συνομοταξία αυτή, υπάρχουν και οι εμβολιο-φοβικοί: Κάτι άκουσαν, κάτι διάβασαν, έχουν επιφυλάξεις, υπερ-υπολογίζουν τις αρνητικές πιθανότητες. Είναι μια ευγενής, λογικοφανής ημιμάθεια.
Τις αντιδράσεις αυτές τις ποτίζει και τις καλλιεργεί η ευχέρεια της πρόσβασης σε πληροφορίες. Το δόγμα του Σωκράτη αντιστράφηκε. Ενας άνθρωπος που μαθαίνει κάτι, αντιλαμβάνεται πόσα είναι εκείνα που αγνοεί. Εμείς, αντίθετα, μαθαίνοντας κάτι, καταλαμβανόμαστε από την ψευδαίσθηση ότι έχουμε κάνει βήματα προς την παντογνωσία και τη σοφία. Μας αρκεί μια παράγραφος από τα λήμματα της γκουγκλ για να πιστέψουμε ότι πλησιάσαμε το γνωστικό απόθεμα ενός γιατρού με δέκα χρόνια σπουδές και δέκα χρόνια εμπειρία. Και αυτό φυσικά δεν ισχύει μόνο για τους αρνητές του εμβολίου, αλλά για όλους μας. Σε θέματα υγείας, η εξυπνάδα καλπάζει σαν φοράδα στο λειβάδι.
Η αλήθεια είναι ότι ευνοεί αυτή τη στάση το καινοφανές της περίστασης, που μπερδεύει τους επιστήμονες οι οποίοι εύλογα πάνε ψάχνοντας και αυτό δημιουργεί την αίσθηση των επιστημονικών αντιφάσεων. Αντιφατικά ελίσσεται αναγκαστικά και η διαχείριση της πολιτείας: Απαγορεύει- επιτρέπει- απαγορεύει- επιτρέπει, προσπαθώντας να βρει τη σωστή συνταγή μεταξύ ελευθερίας και προστασίας, κάτι που είναι αδύνατο εξ αιτίας της ποικιλομορφίας των δραστηριοτήτων και της διάφορες ταχύτητες στην ιδιοσυστασία των πολιτών ή τη συμπεριφορά των ηλικιών. Με το που επιτρέπεις τη διασκέδαση, δίνεις το πράσινο φως για το ήσυχο ταβερνάκι της γειτονιάς και το μπιτς μπαρ της Κουρούτας. Τα μπρος πίσω, επομένως, ενισχύουν την κοινωνική αμφιβολία και διστακτικότητα. «Αυτοί δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Αμα αύριο ανακαλύψουν ότι το εμβόλιο είναι καρκινογόνο;»
Εχει παράλληλα ενισχυθεί και το ρεύμα των πολιτών που αντιδρά σε ο,τι ακούει από το σύστημα και που έχουν μια περίεργη ανάγκη να κάνουν τον έξυπνο. Oλα καταλήγουν σε ένα «εμένα να ακούς». Περάσαμε όλοι από αυτό το στάδιο, αλλά τα στάδια είναι πολύ μεγάλα, σαν το Καραϊσκάκη.
Συμπέρασμα δεν έχει. Καλή μας τύχη και να πλένουμε τα χέρια μας.