Φώτα, κι άλλα φώτα*
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διεθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Του φίλου μου η μικρή- μου άνοιξε πληγή: Το τραγουδάκι να περιγράφει το βάσανο ενός τινέιτζερ που ερωτεύτηκε το κορίτσι του κολλητού του, κι εμείς να χορεύουμε χαρούμενοι, εισπράττοντας τον έρωτα ως χαριτωμένο βασανάκι, ενδεχομένως και από συμπαράσταση.
Ποιος ξέρει, ίσως ενστικτωδώς να συμμεριζόμαστε την απελπισιούλα του ήρωα, καθώς οι φίλοι μας είχαν μια χαρά κορίτσια, τα οποία γιατί να προτιμούσανε άραγε τους φίλους μας και όχι εμάς; Δεν υποπτευόμαστε ότι αυτή μπορεί και να είναι η εξήγηση για κάποια ερωτικά σκιρτήματα, η ανάγκη να μας προσέχουν εκείνες ή εκείνοι που δεν έχουν μάτια για μας, η αδηφαγία του εγωισμού μας που πηγάζει από τα βάθη της βρεφικότητας και της παιδικότητας και αν δεν τιθασευτεί εγκαίρως μπορεί να βασανίσει εαυτόν και αλλήλους.
Περίπτωση Πέτρου Φιλιππίδη, οκτώ χρόνια κάθειρξη, δύο απόπειρες βιασμού,
περιγράφηκαν από τις μάρτυρες ως αγωνιώδης προσπάθεια «να του κάτσουν», μια
προσπάθεια που είχε χαρακτήρα απαίτησης και οργίλης, αφρισμένης και σχεδόν
απελπισμένης υπεράσπισης του δικαιώματος να με γουστάρεις: Το έχω ανάγκη, το
δικαιούμαι, μου το οφείλεις, στο κάτω κάτω τι θα πάθεις, βρε αδελφέ, ένας πάνω, ένας κάτω, γιατί να το κάνουμε θέμα, άρα η επιμονή σου να με αρνείσαι, έχει χαρακτήρα προσωπικής απόρριψης, είναι μια προσβολή βαριά και ασήκωτη, μια μαχαιριά, μια κακουργηματική ύβρις, εξ ού και όσες δεν θέλουν εμάς και θέλουν άλλες τις βρίζουμε και τις διασύρουμε, εκτός εάν στην ουσία η άμυνά σου είναι προσχηματική, υποκριτική, ενδεχομένως και παιγνιώδης, μπορεί και πουριτανική, επομένως η επιμονή μου είναι αιτιολογημένη, εάν δεν επιμείνω πώς θα σε ελευθερώσω από τα δεσμά σου, ουσιαστικά εγώ είμαι που αμύνομαι κόντρα στην επιθετική σου συστολή και άρνηση.
Ηθοποιός σημαίνει φως. Σημαίνει και «επάνω μου το φως». Ο προβολέας, η προσοχή, ο θαυμασμός, το χειροκρότημα, ο μαγνητισμός του κοινού, η αύξηση στο μπόι που μου προσφέρουν η καλή ατάκα, το πιασάρικο έργο, ο μαγκιόρικος ρόλος, το κοστούμι. Είναι τελικά αγάπη για την τέχνη, για την μετάβαση, για την κατανόηση, τη διερεύνηση συναισθημάτων και ορίων, ή υποκρύπτει μια λαίμαργη ανάγκη για θαυμασμό και εξουσία, πρόσβαση στην οποία σου προσφέρουν οι ευεπίφοροι, που προσέρχονται σαν σκύλοι έτοιμοι να υποταγούν με το λουρί τους στο στόμα, εκστασιασμένοι από την ακτινοβολία σου: Η ιδέα ότι σε λούζουν τα φώτα και τα βλέμματα είναι αφροδισιακή, τουλάχιστον για όσους προβάλλουν τον εαυτό τους στη θέση σου και ηδονίζονται δι’ αντιπροσώπου.
Ελα λοιπόν στο καμαρίνι να το μοιραστούμε και να το ολοκληρώσουμε, εσύ ως υπνωτισμένο κουτάβι και εγώ ως αυτοκράτορας και λυτρωτής, που μοιράζει ρόλους και ευκαιρίες, σαν τον λεφτά που προσφέρει γενναία φιλοδωρήματα στη σερβιτόρα, για να αισθανθεί τη διέγερση της λίμπιντο που προκαλούν η ευσπλαχνία και το γίνεσαι το αντικείμενο της ευγνωμοσύνης.
Του φίλου μου η μικρή. Σπεύδουν τα αγόρια να γίνουν κολλητοί του κοριτσιού του
κολλητού, αγοράζοντας έναν νόμιμο τρόπο επαφής, ώστε στη ζούλα να προβάλουν τα προσόντα τους, τη χάρη τους, τα πλεονεκτήματά τους, και είτε να γυαλίσουν της μικρής, είτε να εκδικηθούν μουτζουρώνοντας με την υπεροχή τους την εικόνα του φίλου τους. Όλα αυτά με ανιδιοτέλεια και αγνότητα, φίλοι είμαστε, αλίμονο.
*Από τραγούδι της Μαργαρίτας Μπρόγερ
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
