Φωτιά στη Ζήρια: Έζησαν το χρόνο να παλεύει με την ανθρώπινη ζωή!
Η «ΠτΚ», μέρες μετά από τον εφιάλτη στα παράλια της Ζήριας, των Καμαρών και του Λόγγου, καταγράφει τις μαρτυρίες κάποιων εθελοντών πρωταγωνιστών, που βίωσαν ώρες δύσκολες.
H πολύπλευρη μάχη που δόθηκε στο πύρινο μέτωπο της Ζήριας στην Αιγιάλεια – το μεγαλύτερο και πιο δύσκολο μέτωπο μέχρι τώρα στην Αχαΐα – είχε μία παράμετρο που πέρασε, ως «Σχέδιο Μάτι», αφού η επιχείρηση διάσωσης κόσμου από τα παράλια της περιοχής, διά θαλάσσης. έφερε στις μνήμες τις τραγικές ώρες της Αττικής το 2018, αυτή την φορά όμως έγκαιρα, οργανωμένα και το κυριότερο γρήγορα και αποτελεσματικά.
Για τους θεατές της πυρκαγιάς, που απείλησε εκτός από το ορεινό ανάγλυφο του Ερινεού και το παραλιακό σε Μπούκα – Ακονιά Καμαρών αλλά και τον Λόγγο Συμπολιτείας, μπορεί να ήταν μια «απλή» επιχείρηση του Λιμενικού κι όσων συνέβαλαν σ’ αυτή για να σωθούν λουόμενοι, εκδρομείς και κάτοικοι, στην πραγματικότητα όμως ήσαν δραματικές οι στιγμές, που τα λεπτά ακόμα και τα δευτερόλεπτα έκρυβαν κινδύνους, αγωνία, ρίσκο, επιχειρησιακή δυνότητα και ανθρώπινη γενναιότητα.
Η «ΠτΚ», μέρες μετά από την πρωτόγνωρη αυτή περιπέτεια, κατέγραψε τις μαρτυρτίες κάποιων εκ των πρωταγωνιστών, που βίωσαν ώρες δύσκολες, με τον χρόνο να παλεύει με την ανθρώπινη ζωή.
«ΕΒΓΑΙΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΣ ΟΤΙ ΚΑΙΓΟΣΟΥΝ»
Ο 31χρονος αρτοποιός Παναγιώτης Τηλιγάδης, όταν εκδηλώθηκε η φωτιά, με τον αδερφό του Γιώργο και τον θείο τους Γιάννη Σταθακόπουλο, πήγαν στο σημείο οδικώς και επιστρέφοντας στο Αίγιο ανέβήκαν σ΄ένα ύψωμα και τότε είδαν πως άρχιζαν να φεύγουν κάποια σκάφη. Γνωρίζοντας ότι στις παράκτιες περιοχές Καμαρών και Λαμπιρίου δεν υπάρχουν έξοδοι διαφυγής, χωρίς δεύτερη σκέψη, κατάλαβαν ότι πολύς κόσμος σ’ αυτές θα χρειαζόταν σίγουρα βοήθεια, ανάμεσά του και αρκετοί ξένοι που δεν γνώριζαν το μέρος, ενώ φαινόταν δύσκολο με 2-3 σκάφη να μεταφερθούν όλοι σε ασφαλές σημείο.
«Τηλεφωνήσαμε στο Λιμεναρχείο και δηλωθήκαμε ως εθελοντές. Μετά από περίπου μισή ώρα μας κάλεσαν, φύγαμε με 2 φουσκωτά και συναντήσαμε κι άλλους ιδιώτες. Υπήρχε μεγάλη οργάνωση από το Λιμενικό και οι περιοχές ήταν χωρισμένες. Μας πήραν να πάμε στο ξενοδοεχίο long beach όπου υπήρχε μεγάλο πρόβλημα, γιατί ήταν πολλά τα άτομα. Κάναμε πέρα – δώθε μήπως έχει ξεμείνει κανείς. Ήταν τόσο πυκνός ο καπνός, που δεν έβλεπες. Πλησιάζαμε τις ακτές και βγαίναμε ξανά εξώ για να πάρουμε λίγο αέρα. Ήταν μεγάλο το θερμικό φορτιο και μόλις έβγαινες λίγο στην ακτή καταλάβαινες ότι καιγόσουν» μάς περιγράφει.
«ΥΠΗΡΧΕ ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΡΙΣΚΟ»
Προτεραιότητα είχαν οι ανθρώπινες ζωές όλων αυτών που ανέμελα, μέχρι εκείνη την ώρα, κολυμπούσαν ή περνούσαν ξέγνιαστες διακοπές, όπως και κατοίκων που έτρεμαν μη χάσουν την περιουσία τους. «Βρήκαμε ανθρώπους που δεν εγκατέλειπαν με τίποτα και ήταν σε μεγάλη ηλικία. Ακόμα, κάποιους που επιχειρούσαν να προστατεύουν το σπίτι τους ή μια καλύβα. Ειδικά ένας παππούς προστάτευε μια βάρκα, αρνούνταν να φύγει από το σημείο και μας έλεγε…φύγετε θα φύγω κολυμπώντας»
– Θυμάσαι κάποια στιγμή που να φοβήθηκες;
– «Ναι υπήρξε, φυσικά υπήρξε. Ατρόμητος δεν είναι κανένας, ειδικά όταν πλησιάζεις κοντά στις ακτές και βλέπεις έναν άνθρωπο να προσπαθεί να σβήσει κάτι καλάμια, ενώ από πίσω ερχόταν η φωτιά κι εσύ έπρεπε να βγεις να τον πάρεις μέσα από τα φλεγόμενα και να μην σε ακολουθεί κιόλας. Εκεί υπήρχε φόβος, αλλά και το ρίσκο…ή εμείς ή αυτός ή όλοι μαζί λες»!
Ήταν η πρώτη φορά που όλοι τους συμμετείχαν σε μία τέτοια επιχείρηση διάσωσης, κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες. «Ήταν αποκαρδιωτικό να βλέπεις εικόνες αποκάλυψης. Σ’ έσφιγγε η καρδιά σου, πόσο μάλλον όταν λατρεύεις τη φύση και πηγαίνεις για μπάνιο σ’ αυτά τα μέρη. Δεν σκέφτεσαι μόνο το τώρα, αλλά και το μέλλον, γιατί δάση καίγονται. Μπορεί να μην υπήρξε ανθρώπινη απώλεια, αλλά από τα δάση που κάηκαν απειλούνται τόσες ζωές».
Τώρα πια, μετά και την καταστροφή που επήλθε στην περιοχή, ο εθλοντής επαγγελματίας αναμένει να πάει ξανά εθελοντικά εκεί, αυτή τη φορά για την αναδάσωση κι όπως λέει αν δει ότι δεν το κάνει κάποιος θα το κάνω αυτός μαζί με φίλους και με δικά τους έξοδα!
«Η φωτιά πέρασε από πάνω μας, ελικόπτερο έριξε νερό και σωθήκαμε»
Στο μέτωπο της Ζήριας, σημαντική ήταν η συμβολή της Εθελοντικής Ομάδας Πολιτικής Προστασίας «Αχαιός», που μόλις άκουσε στους ασυρμάτους ότι υπάρχει πυρκαγιά στην περιοχή και ζητούν ενισχύσεις, έστειλε μήνυμα σ όλα τα μέλη της. Σ’ ένα τέταρτο έφθασε το πρώτο όχημα και μαζί ένας Πυροσβέστης εκτός υπηρεσίας, εθελοντικά. Όλοι πήγαν στο νεκροταφείο, γιατί εκεί κατέβαινε η φωτιά. «Είχαμε στηθεί και την περιμέναμε, ενώ έκαιγε δενδροπερίβολα, προκειμένου να την ανακόψουμε και να σώσουμε την εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής. Ήταν τόσο μεγάλο το μέτωπο που δεν μπορούσαμε καν να επιχειρήσουμε. Η φωτιά, στην κυριολεξία, πέρασε από πάνω μας. Τότε ήταν που έριξε νερό ένα ελικόπτερο «Έρισκον» της Πυροσβεστικής και σωθήκαμε. Οι φλόγες έρχονταν από δυο πλευρές κατά πάνω μας» μάς περιγράφει ο αντιπρόεδρος του «Αχαιού» Δημήτρης Μπούρδος
Και συνεχίζει: «Μπαίναμε μπροστά από το μέτωπο για να δούμε εάν υπάρχει κόσμος και κυρίως για να βεβαιωθούμε ότι δεν θα εγκλωβιστεί κάποιος σε σπίτι. Δεν ήταν ένα δασικό περιστατικό που πήγαινες περιμετρικά και σβήνεις. Υπήρχαν σπίτια και είχαμε δυσκολίες στην πρόσβαση. Δεν υπήρχε χώρος να μπουν μεγάλα πυροσβεστικά οχήματα, αφιύ εμποδίζοντααν από ελιές. Ο φόβος ήταν μεγάλος, γιατί η φωτιά έμπαινε μέσα σε κατοικημένες περιοχες. Αλλά ο μεγαλύτέρος φοβος μας ήταν να μην χάσουμε κόσμο, γιατί ήσαν πολλά σπίτια εξοχικά και δεν ξέραμε εάν υπήρχαν άτομα εκεί. Δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς. Εκεί προσπαθείς να σκεφτείς να μην τραυματιστείς ο ίδιος, για να συνεχίσεις και να μπορείς να βοηθάς. Την ίδια στιγμή, υπήρχε και το προσωπικό στοιχείο, αφού στην περιοχή που επιχειρούσαμε ήταν και η οικογένειά μου.Δεν ήξερα που είναι ή σε ποιο σημείο έχει φθάσει η φωτιά. Η μητέρα μου με τον ανεψιό μου βρίσκονταν στις Καμάρες και δεν είχα επικοινωνία μαζί τους». Ο «Αχαιός» έκανε το καθήκον του. Έσωσε 5 σπίτια στην Ακονιά και συνέδραμε στην απομάκρυνση ατόμων από εκεί.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
