Για ισχυρή αντιπολίτευση και κυβέρνηση

Ο Σήφης Μπουζάκης είναι ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών.

Με την ιδιότητα του ενεργού πολίτη, αλλά και του στελέχους του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, αισθάνομαι την υποχρέωση να τοποθετηθώ δημόσια, ενόψει της εκλογής νέας ηγεσίας.

Αυτό γιατί, το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο, αφορά στη χώρα και όχι μόνο σε ένα κόμμα, έστω και αν αυτό είναι η συνέχεια της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Η χώρα χρειάζεται σήμερα αξιόπιστη ισχυρή Αντιπολίτευση και νέα εκσυγχρονιστική-μεταρρυθμιστική-σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση αύριο. Η σημερινή της ΝΔ έχει χάσει, εντελώς, την όποια περιορισμένη μεταρρυθμιστική δυναμική, που είχε στην α’ τετραετία, κυρίως με τη βοήθεια, των εκ μετεγγραφής «επαγγελματιών υπουργών», από το ΠΑΣΟΚ.

Την ίδια ώρα, η Αξιωματική Αντιπολίτευση –έχει ουσιαστικά απολέσει οριστικά αυτόν τον ρόλο- διαλύεται, διασυρόμενη και γελοιοποιούμενη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που κυβέρνησε αγκαλιά με τον Καμμένο, υπήρξε κόμμα της αντιμνημονιακής οργής και του λαϊκισμού. Δεν έχει, πλέον, ρόλο σε συνθήκες κανονικότητας, αναζητά νέα ταυτότητα επιβίωσης στα γνώριμα παλαιά ποσοστά του.

Το ερώτημα είναι ποιος/α από τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ διασφαλίζει ισχυρή Αντιπολίτευση και κυβέρνηση αύριο.

Οι δύο φερόμενοι ως επικρατέστεροι, στα γκάλοπ, Ν. Ανδρουλάκης και Χ. Δούκας δεν μπορούν. Ο πρώτος στον οποίο, όπως και στην αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, πιστώνεται ότι κράτησε το ΠΑΣΟΚ όρθιο, «κυβέρνησε» το κόμμα με κλειστή ομάδα φίλων, ενώ σε κρίσιμα ταυτοτικά ζητήματα, όπως επιστολική ψήφος, ψήφος στους μετανάστες, μη κρατικά πανεπιστήμια, γάμος ομόφυλων, έχασε την προοδευτική του ταυτότητα. Ιδιαίτερα στο τελευταίο ζήτημα, το ΠΑΣΟΚ έγινε λίγο… Σαμαράς και ο Κυριάκος περισσότερο Σημίτης!

Τέλος, ο αγαπητός χθεσινός δήμαρχος Αθηνών, με τεράστιο επιστημονικό εκτόπισμα –πολιτικά μένει να αποδειχθεί τι μπορεί να κάνει- , πίστεψε ότι σε λίγους μήνες έγινε Βίλλυ Μπραντ! Γιατί τόση βιασύνη;

Και το ΠΑΣΟΚ που θέλει να γίνει κυβέρνηση και να αρθρώσει σοβαρό αντιπολιτευτικό λόγο και ο μεγάλος Δήμος Αθηνών χρειάζονται ηγεσίες πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση είναι αλαζονική και δείχνει έλλειμμα αυτογνωσίας.

Η υποψηφιότητα, που μπορεί να διασφαλίσει την κυβερνησιμότητα, είναι αυτή της Αννας Διαμαντοπούλου, επειδή: Παρέμεινε σταθερή στον πολιτικό της χώρο, συμμετέχοντας ενεργά και θεσμικά στο ευρωπαϊκό «σοσιαλδημοκρατικό γίγνεσθαι», αλλά και στον διεθνή πανεπιστημιακό χώρο, αποκτώντας τεράστιο κύρος. Δεν «μετακόμισε» σε γειτονικούς κομματικούς χώρους για μία καρέκλα, όπως έπραξαν πολλοί, είτε προς δεξιά είτε προς αριστερά. Η πρόταση του Κ. Μητσοτάκη για τη διεκδίκηση της προεδρίας του ΟΟΣΑ, δεν ήταν η εύκολη «πολυθρόνα», που της προσφέρθηκε. Ηταν θέση παγκόσμιας εμβέλειας, που τη διεκδίκησε δυναμικά με την προσωπικότητα και τις γνώσεις της και κατέδειξε το μεγάλο πολιτικό της εκτόπισμα. Διαθέτει σταθερή μεταρρυθμιστική αντίληψη, αφήνοντας πλούσιο έργο σε όλες τις θέσεις, που υπηρέτησε, ελληνικές ή ευρωπαϊκές (νομάρχης, επίτροπος, υπουργός).

Με την ευγένεια, την πολιτική της παιδεία και τις γνώσεις της, θα συμβάλει καταλυτικά στην αναβάθμιση του πολιτικού διαλόγου, χωρίς αιχμές και υπονοούμενα. Δεν αντέχουμε άλλα «ου», άλλα «ουστ», άλλα «βούλωσ’ το», άλλους Πολακισμούς, Αδωνισμούς, Αυγενακισμούς και Βελλοπουλισμούς!

Είναι άνθρωπος των συναινέσεων, του διαλόγου και των συγκλίσεων. Είναι η μόνη υπουργός Παιδείας, που πέτυχε μεταρρυθμιστικό νόμο για τα ΑΕΙ να ψηφιστεί από 255 βουλευτές.

Μπορεί να ενεργοποιήσει τους πολίτες, που εγκατέλειψαν τη ΝΔ, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που ζητούν σοβαρότητα, πειθώ, γνώση και όραμα για τη χώρα και κυρίως κυβερνησιμότητα.

Στηρίζεται από μεγάλο πλήθος επιστημόνων υψηλού κύρους και έχει επιτελείο, με το οποίο μπορεί να κυβερνήσει. Το μόνο που δεν διαθέτει, είναι μηχανισμούς.

Η Αννα της Κοζάνης έγινε Αννα της Ελλάδας, Αννα της Ευρώπης, Αννα του Κόσμου.

Μία τέτοια πολιτική του «ανοιχτού Πόντου» χρειάζεται, όχι μόνο η Δημοκρατική Παράταξη, αλλά η χώρα.

Ας αξιοποιήσουν την ευκαιρία –δεν θα υπάρξουν πολλές, μας προειδοποίησε ο σοφός Κ. Σημίτης- που έχουν οι δημοκρατικοί πολίτες για μία σύγχρονη ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία με ηγεσία που εμπνέει.