Γιατί το νήπιο έχει άσχημη συμπεριφορά;

Μπορεί να νομίζετε ότι συμβαίνει μόνο στο δικό σας σπίτι, στην πραγματικότητα όμως οι περισσότεροι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με ένα θυμωμένο, αγανακτισμένο και έξαλλο νήπιο. Κάπως έτσι μπορεί να φτάσετε στο σημείο να αναρωτιέστε γιατί το ήρεμο και γλυκό σας μωρό έχει μετατραπεί σε ένα θυμωμένο νήπιο.

Ωστόσο, η άσχημη συμπεριφορά του νηπίου δεν είναι μόνο εξαιρετικά συνηθισμένη αλλά και αναπτυξιακά απαραίτητη. Μεταξύ των ηλικιών 1,5-3 ετών, τα παιδιά απλώς υπολογίζουν την ανοχή που υπάρχει για ορισμένες ενέργειες, αλλά αυτή η συμπεριφορά τους μπορεί να παρερμηνευτεί ως «άτακτη». Αντί λοιπόν θα σκέφτεστε ότι η αλλαγή στην προσωπικότητά του μικρού σας είναι δείγμα κακής ανατροφής ή δύστροπου χαρακτήρα, έχετε κατά νου ότι αυτό είναι μέρος της διαδικασίας ανάπτυξής του.

Ένας από τους βασικούς λόγους που το παιδί έχει ξεσπάσματα είναι επειδή δοκιμάζει τόσο τα δικά του όρια όσο και τα δικά σας. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία εξερευνούν τα όρια και πειραματίζονται με τον κόσμο για να δουν τι μπορούν να κάνουν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία γίνονται πιο ανεξάρτητα, χωρίς φυσικά να γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό.

Παράλληλα, τα μικρά παιδιά μαθαίνουν πώς να επικοινωνούν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους. Η γλώσσα και το λεξιλόγιό τους είναι πολύ περιορισμένα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη απογοήτευση. Για το μικρό σας είναι πολύ πιο εύκολο να αρπάξει κάτι ή να ουρλιάξει από το να βρει όλες τις κατάλληλες λέξεις και να τις βάλει σε μια πρόταση.

Ως γονείς, μπορεί να είναι δύσκολο να παρακολουθείτε το μικρό σας να έχει εκρήξεις θυμού και απότομες εναλλαγές στη διάθεσή του. Ωστόσο, το μέρος του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για τη ρύθμιση των συναισθημάτων εξακολουθεί να αναπτύσσεται στα μικρά παιδιά. Το παιδί σας κατάλαβε πιθανότατα ότι δεν θέλατε να σας χτυπήσει, να πετάξει το φαγητό του στο πάτωμα ή να βάλει τις φωνές, αλλά οι παρορμήσεις του το έσπρωξαν σε μια… διαφορετική επιλογή,

Για τη δική σας ηρεμία και την υγιή ψυχο-συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, θα πρέπει να προσπαθήσετε να μην παίρνετε αυτή τη συμπεριφορά προσωπικά και να σεβαστείτε ότι το παιδί σας απλώς προσπαθεί να κατανοήσει πώς λειτουργεί ο κόσμος γύρω του. Δεν χτυπάει το καλό σας ξύλινο τραπέζι για να το καταστρέψει – το κάνει για να δει τι ήχο βγάζει.

Αυτό που εσείς μπορεί να εκλαμβάνεστε ως «κακή» συμπεριφορά του μικρού σας, μπορεί να είναι ο τρόπος του να επικοινωνήσει κάποια μορφή δυσφορίας. Αφιερώστε λοιπόν λίγο χρόνο όταν το νήπιο ξεσπά, ώστε να βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχει κάτι που το ενοχλεί. Μήπως είναι κουρασμένο; Μήπως πεινάει; Μήπως έχει υπερένταση; Δείξτε του ότι αναγνωρίζετε τα συναισθήματά του, δίνοντας όνομα σε αυτά και εμπλουτίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το συναισθηματικό λεξιλόγιό του. Πείτε του κάτι σαν: «Ακούω πόσο θυμωμένη είσαι που φύγαμε από το πάρκο. Αυτό σε απογοήτευσε πραγματικά». Μπορεί να σας ακούγεται ανόητο κάτι τέτοιο, αλλά δείχνοντας στο παιδί ότι καταλαβαίνετε τι βιώνει και δίνοντάς του την κατάλληλη απάντηση θα το βοηθήσετε να μάθει πώς να επικοινωνεί.

πηγή: imommy.gr