Η Ειρήνη που ικανοποιεί τον εισβολέα
ΟΙ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΙΣ του Βλ. Πούτιν επέτρεψαν την εικασία ότι βρισκόμαστε πιο κοντά σε ειρήνευση ή έστω σε ανακωχή στο ουκρανικό μέτωπο. Αλλά είναι πολύ νωρίς για χαμόγελα.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ, άλλωστε να αποκλείσουμε ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας περιπέτειας που θα βαίνει κλιμακούμενη προς το χειρότερο.
Η ΚΑΤΑ Πούτιν ειρήνευση δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει ικανοποίηση των στόχων για τους οποίους έγινε η εισβολή.
ΣΥΝΕΠΩΣ ο Ρώσος πρόεδρος δεν είναι δυνατόν να δεχθεί επιστροφή στην κατάσταση προ της εισβολής. Η Δύση από πλευράς της, θα δεχόταν μη επιστροφή στην προ της επέμβασης συνθήκη; Ποιον συμβιβασμό θα θεωρούσαν ανεκτό; Η διαφαινόμενη διάθεση του ηγέτη της Ουκρανίας για έναν συμβιβασμό που ενδεχόμενως συγγενεύει με μια παράδοση, θα κλείσει το θέμα χωρίς συνέχεια, χωρίς κυρώσεις, χωρίς αντίποινα;
ΑΥΤΑ ΘΑ απαντηθούν εκ των πραγμάτων, αλλά υποχρεούμαστε να κρατάμε μικρό καλάθι. Πολλώ δε μάλλον όταν βλέπουμε ότι μέρος των δυτικών δυνάμεων διαχωρίζει τη θέση του από μια πολιτική σκληρών μέτρων κατά της Ρωσίας. Ο πραγματισμός καθιστά τον ανθρωπισμό σχετική υπόθεση. Και ο διχασμός αυτός, ακόμα και αν δεν έχει διάσταση σχίσματος, δεν κολακεύει την ΕΕ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ βέβαια η πρώτη φορά που παρατηρείται. Και δεν θα είναι και η τελευταία.
ΠΡΟΣ ΤΟ παρόν, η Ρωσία του Πούτιν κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να απαξιωθεί στο διηνεκές ηθικά και αισθητικά και να ταυτιστεί με αποκρουστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές.
ΤΟ ΑΥΤΟ ασφαλώς ισχύει για τους υποστηρικτές της, ανοιχτούς και μεσοβέζικους, απροκάλυπτους και καμουφλαρισμένους.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
