Η επιχειρηματική ελίτ του «made in Italy» αδειάζει τον Μπάιντεν
Ο Νότης Μαριάς είναι καθηγητής θεσμών ΕΕ Πανεπιστημίου Κρήτης-πρ. ευρωβουλευτής.
Δεν πέρασε πολύς καιρός από την υπογραφή στο Πεκίνο του Οικονομικού Σχεδίου Δράσης, ανάμεσα στη Μελόνι με την κινεζική ηγεσία και σύσσωμος ο ιταλικός Τύπος με πηχυαίους τίτλους πρόβαλε ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε προχωρημένες συνομιλίες με την κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία Dongfeng Motor Group για κατασκευή εργοστασίου παραγωγής αυτοκινήτων.
Στο πλαίσιο αυτό η ιταλική κυβέρνηση σχεδιάζει να αποκτήσει μειοψηφικό πακέτο στην επένδυση, ενώ στο σχέδιο θα συμμετάσχουν και ιταλικές εταιρείες, με στόχο τη δημιουργία hub ηλεκτρικών οχημάτων για όλη την Ευρώπη. Επιπλέον, στοχεύει να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, κυρίως από Κίνα, προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγή αυτοκινήτων στην Ιταλία στο 1,3 εκατομμύρια οχήματα ετησίως έναντι 800.000 σήμερα.
Το επικείμενο deal θα αποτελέσει τη δεύτερη σημαντική ιταλοκινεζική συνεργασία στην κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων, μιας και ήδη «η πολυεθνική ευρωπαϊκή-αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Stellantis που ιδρύθηκε από τη συγχώνευση της ιταλο-αμερικανικής Fiat Chrysler και της γαλλικής PSA (Peugeot κ.λπ.) αποφάσισε να συνεργαστεί με την κινεζική εταιρεία Leapmotor, χωρίς να ανακοινωθεί ο τόπος κατασκευής οχημάτων.
Η επίσκεψη Μελόνι στην Κίνα αποσκοπούσε να πλασάρει το… «made in Italy» στην κινεζική αγορά. Στο πλαίσιο αυτό, όπως τόνισε ο πρόεδρος της ιταλικής Ενωσης Αυτοκινητοβιομηχανίας, επί του παρόντος στην Ιταλία λόγω της υστέρησής της στην πράσινη μετάβαση παρατηρείται ένα σημαντικό κενό της τάξης του 1 εκατ. ηλεκτρικών οχημάτων μεταξύ αυτών που αγοράζονται στην Ιταλία και εκείνων που τελικά κατασκευάζονται στη χώρα. Η κατάσταση επιτείνεται, καθώς οι ιταλικές επενδύσεις στην Κίνα είναι τριπλάσιες από τις κινεζικές επενδύσεις στην Ιταλία. Γι’ αυτό άλλωστε η Μελόνι, στο Πεκίνο, ζήτησε μεγαλύτερο άνοιγμα της κινεζικής αγοράς σε όλα τα προϊόντα του «made in Italy», αφού μέχρι σήμερα το 40% των ιταλικών εξαγωγών στην Κίνα προέρχονται αποκλειστικά από τον τομέα του φαρμάκου, της βιοϊατρικής και της μηχανολογίας.
Ετσι, υπογράφηκαν από ιταλικής και κινεζικής πλευράς και συμφωνίες για: βιομηχανική συνεργασία, προστασία γεωγραφικών ενδείξεων, ασφάλεια τροφίμων, περιβάλλον και εκπαίδευση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η επιχειρηματική ελίτ της Ιταλίας προσπαθεί να παίξει αυτόνομο ρόλο έξω «από το δυτικό μαντρί», προκειμένου να προασπίσει τα οικονομικά της συμφέροντα. Και πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, η αφρόκρεμα του «made in Italy» συμμετείχε, παρά τις αμερικανικές πιέσεις σε τηλεδιάσκεψή με τον Πούτιν, ενώ δεν συμμετείχαν οι κρατικές εταιρείες ενέργειας
κατόπιν κυβερνητικών πιέσεων.
Τώρα με τον ινδικό οικονομικό διάδρομο IMEC να περνά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας λόγω Γάζας, τον Μπάιντεν να μένει εκτός νυμφώνος, την ΕΕ να βυθίζεται στα οικονομικά της αδιέξοδα και τον παγκόσμιο Νότο να διαμορφώνει νέο πλανητικό καταμερισμό εργασίας, η επιχειρηματική ελίτ της Ιταλίας προχωρά, για άλλη μια φορά, σε νέο φλερτ με την Κίνα.
Ακόμη κι αν είναι αναγκασμένες να κάνουν «επικές κωλοτούμπες» όπως εν προκειμένω έκανε η δήθεν αντισυστημική Τζόρζια Μελόνι, εκλιπαρώντας τον Σι Τζινπίνγκ για Κινεζικές επενδύσεις στην ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
