Η νέα παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας στο «Μπάρρυ»: Στην «Π» η πρωταγωνίστρια Θεοδώρα Σιάρκου
Υπερβατική ερμηνεία από τη Θεοδώρα Σιάρκου, που υποδύεται την εύθραυστη Μαίρη Τάιρον
Υπάρχουν έργα που δεν ανεβαίνουν απλώς στη σκηνή· κατοικούν μέσα στους ανθρώπους. Το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο’Νιλ που παρουσιάζει το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, ανήκει σε αυτή τη σπάνια κατηγορία: είναι μια εξομολόγηση που ψιθυρίζεται δυνατά, ένα οικογενειακό τραύμα που μετατρέπεται σε παγκόσμιο καθρέφτη.
Η ηρωίδα του έργου, Μαίρη Τάιρον, δεν ζητά λύτρωση, ζητά κατανόηση. Το ταξίδι της δεν τελειώνει με το χειροκρότημα. Συνεχίζεται μέσα στη μνήμη, εκεί όπου η αγάπη και η ενοχή συνυπάρχουν χωρίς συμφιλίωση.
Και ίσως αυτό να είναι το πιο τίμιο θέατρο: εκείνο που δεν υπόσχεται φως, αλλά μας μαθαίνει να αντέχουμε το σκοτάδι.
Στο θέατρο «Μπάρρυ», η χαρισματική Θεοδώρα Σιάρκου αναλαμβάνει να ενσαρκώσει τη Μαίρη Τάιρον, μια γυναίκα που παλεύει με τις ενοχές, τη μνήμη, την απώλεια και την ανάγκη για φυγή.
Σε μια συνομιλία που κινείται ανάμεσα στο θέατρο και τη ζωή, η Θεοδώρα Σιάρκου μιλά στην «Π» για τον ρόλο, τη διαδικασία, τη συλλογικότητα και το βάρος του να «κουβαλάς» έναν άνθρωπο που πονά, ακόμα κι όταν τα φώτα σβήνουν.
-Η Μαίρη Τάιρον θεωρείται ένας από τους πιο δύσκολους ρόλους του παγκοσμίου ρεπερτορίου. Πού εντοπίζετε τη μεγαλύτερη πρόκληση;
Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η πολυπλοκότητά της. Η Μαίρη δεν είναι απλώς μία γυναίκα με εξάρτηση· είναι ένας άνθρωπος παγιδευμένος ανάμεσα στην αγάπη και την ενοχή. Εσωτερικά καταρρέει, ενώ εξωτερικά αντιστέκεται, αποποιείται ευθύνες, γίνεται σκληρή. Αυτή η αντίφαση είναι βαθιά ανθρώπινη και εξαιρετικά δύσκολη να αποδοθεί χωρίς να την προδώσεις.
-Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η βασική αιτία της εσωτερικής της οδύνης;
Η εξάρτηση δεν είναι η αιτία, είναι το αποτέλεσμα. Η βασική αιτία είναι ότι δεν μπορεί να αντέξει το παρόν. Το παρόν της φαίνεται σκοτεινό, αβάσταχτο. Εχει ζήσει μια μεγάλη απώλεια, έχει δει τα όνειρά της να ματαιώνονται, και νιώθει πως ευθύνεται για τη δυστυχία όλων. Γι’ αυτό επιστρέφει συνεχώς στο παρελθόν, εκεί όπου υπήρχε ακόμα ελπίδα.
-Η Μαίρη είναι ταυτόχρονα άνθρωπος και σύμβολο. Πώς ισορροπείτε ανάμεσα σε αυτά τα δύο;
Αυτό είναι ένα από τα πιο λεπτά σημεία του ρόλου. Η Μαίρη είναι γυναίκα, φάντασμα, πληγή και μήτρα μαζί. Δεν μπορείς να την παίξεις αφηρημένα ή συμβολικά μόνο· πρέπει πρώτα να την υπερασπιστείς ως άνθρωπο. Αν τη δεις με κατανόηση, τότε το σύμβολο γεννιέται μόνο του.
-Το έργο είναι αυτοβιογραφικό. Πόσο βαραίνει αυτό την ερμηνεία σας;
Πάρα πολύ. Το να γνωρίζεις ότι αυτή η γυναίκα υπήρξε πραγματικά -ότι ήταν η μητέρα του Ο’Νιλ- σου δημιουργεί μια τεράστια ευθύνη. Δεν επιτρέπεται να την κρίνεις. Μόνο να τη φωτίσεις με σεβασμό και ενσυναίσθηση.
-Πώς προετοιμάζεται ένας ηθοποιός για έναν τόσο απαιτητικό ρόλο;
Η προετοιμασία είναι πνευματική, σωματική και ψυχική. Πριν από κάθε παράσταση χρειάζεται «ζέσταμα» – όπως ένα αυτοκίνητο πριν ξεκινήσει. Δεν μπορείς να πατήσεις κατευθείαν γκάζι. Σώμα, φωνή και πνεύμα πρέπει να συντονιστούν. Και κυρίως: ο ρόλος σε ακολουθεί. Τον κουβαλάς στον ύπνο σου, στον καφέ σου, στην καθημερινότητά σου. Μπορεί ο ρόλος να είναι προσωπικός, αλλά η παράσταση γεννιέται μόνο μέσα από την ομάδα. Πρέπει όλοι να λειτουργούμε στις ίδιες «θερμοκρασίες», να αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον επί σκηνής. Χωρίς αυτή τη συλλογικότητα, τίποτα δεν στέκεται.
-Πώς είναι να ζεις τις ζωές των άλλων;
Είμαστε ευλογημένοι άνθρωποι εμείς οι ηθοποιοί, γιατί κάνουμε κάτι που δεν μπορεί να το κάνει κανένας άλλος. Ζούμε ζωές άλλων ρόλων, άλλων χαρακτήρων, άλλων προσώπων. Και η γοητεία είναι αυτή, ότι κάθε βράδυ τους γεννάμε και τους σκοτώνουμε με την ελπίδα ότι την επόμενη μέρα θα συμβεί ξανά το ίδιο. Αυτό είναι μαγικό. Δεν μπορεί κανείς να το περιγράψει εύκολα με λόγια.
-Τι θα θέλατε να πάρει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;
Οχι απαντήσεις. Θα ήθελα να φύγει με ερωτήματα. Να αναγνωρίσει κάτι δικό του στους ήρωες. Γιατί αυτό το έργο, παρότι μιλά για μία οικογένεια του περασμένου αιώνα, μιλά τελικά για όλους μας»
-Ποια είναι η σημασία της Πάτρας για εσάς;
Την αγαπώ πολύ. Η Πάτρα είναι μια πόλη ζωντανή, με δυναμικό και θεατρόφιλο κοινό. Αν έπρεπε να διαλέξω μια πόλη εκτός Αθήνας για να ζήσω, θα ήταν σίγουρα μέσα στις πρώτες επιλογές μου. Νιώθω οικεία εδώ – και αυτό για έναν ηθοποιό είναι ανεκτίμητο.
————————————————
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Παίζουν: Βασίλης Κόκκαλης, Θεοδώρα Σιάρκου, Βαγγέλης Παπαγιαννόπουλος, Δημήτρης Καρακούσης, Γεωργία Μυλωνά
Μετάφραση: Χριστόφορος Βογιατζής
Σκηνοθεσία: Γιώργος Ζαμπουλάκης
Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Θάνος Βόβολης
• Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο: ώρα 21:00 και Κυριακή: ώρα 20:00
• Διάρκεια παραστάσεων: Εως Κυριακή 1 Φεβρουαρίου
Πληροφορίες-Κρατήσεις: τηλ. 6931 390620
Kατάλληλο για άτομα άνω των 15 ετών
Ηλεκτρονική προπώληση: www.ticketservices.gr
Γενική είσοδος 12 ευρώ
Φοιτητές-Μαθητές-Ομαδικό και άνω των 65 ετών, 8 ευρώ
ΑΜΕΑ-Συνοδοί, Ανεργοι 5 ευρώ.
Η «Πελοπόννησος» και το pelop.gr σε ανοιχτή γραμμή με τον Πολίτη
Η φωνή σου έχει δύναμη – στείλε παράπονα, καταγγελίες ή ιδέες για τη γειτονιά σου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
