Ηρα Κουρή: “Η δικαίωση σου φέρνει τη γαλήνη”
Πνεύμα ανήσυχο, δουλεύει σκληρά και με πείσμα για τους στόχους που θέτει, τηρώντας πάντα τις αξίες της. Η πρόεδρος της ΚΕΔΗΠ -Καρναβάλι Πάτρας Ηρα Κουρή ταξιδεύει την «Π» στους σταθμούς της ζωής της -από τα μικράτα της στη Μυτιλήνη και τη διαδρομή της ως εκπαιδευτικού μέχρι την ενασχόλησή της, προ 22ετίας, με τα κοινά.
Τι μνήμες κρατάτε από τα παιδικά-εφηβικά σας χρόνια;
Eζησα χρόνια δίπλα στη θάλασσα και αυτό με επηρέασε βαθιά ως άνθρωπο. Ο ανοιχτός ορίζοντας, η επιθυμία της φυγής, της αναζήτησης, η πρόσκληση για το νέο και άγνωστο, η πρόκληση να ξεπεράσεις τα εμπόδια μιας φουρτούνας αλλά και η βαθιά γνώση του σεβασμού που σου διδάσκει η θάλασσα είναι αυτά που υποσυνείδητα κουβαλάω. Θυμάμαι τα παιχνίδια στην αλάνα, τα μακροβούτια, τις φωτιές- «κακανούρες» του αϊ-Γιαννιού, τη σχολική ποδιά, τη δασκάλα που μου έμαθε «τα μέρη του λόγου» αλλά και το κέντημα. Η εφηβεία κύλησε στο νησί μου, τη Μυτιλήνη, στη μεταπολίτευση, με αναζητήσεις ιδεολογικές, διεκδικήσεις (εκλεγόμουν πάντα πρόεδρος), δυνατούς έρωτες, ατελείωτες ώρες διαβάσματος. Εκεί οι πορείες για το Πολυτεχνείο, οι πολιτικές ομιλίες στο Δημοτικό θέατρο, οι πρώτες συνεντεύξεις σε αθηναϊκά κανάλια και μία αίσθηση μοναξιάς. Εκεί το ροκ αλλά και ο χορός στη DISCO SEVEN, οι συναυλίες του Θεοδωράκη και οι απτάλικοι των πανηγυριών, η στιβαρή πέτρα της οικογένειας και οι φτερούγες να πετάξω μακριά. Οι μνήμες της εφηβείας μια διαρκής πάλη ανάμεσα στο θέλω, μπορώ και πρέπει.
Ηταν, από μικρή, στα πλάνα σας να γίνετε φιλόλογος;
Από μικρή ένιωσα τη δύναμη που ασκεί στην ψυχή των παιδιών ο δάσκαλος που αντιλαμβάνεται τον ρόλο του ως λειτούργημα και αυτό με γοήτευε. Ετσι, η επιθυμία να γίνω εκπαιδευτικός συνδυάστηκε με την αγάπη μου για τη λογοτεχνία και το πάθος μου για την ιστορία. Οι σπουδές της Βυζαντινής και Νεοελληνικής εποχής με επηρέασαν ιδιαίτερα ως φιλόλογο. Η ολοκλήρωση ενός μεταπτυχιακού στη Δημιουργική γραφή πριν ένα χρόνο, μου έδωσε τη δυνατότητα να εξελιχθώ στις σύγχρονες προσεγγίσεις γραφής, ερμηνείας, ανάδειξης του λόγου.
Στην Πάτρα πότε και πώς βρεθήκατε;
Χαμογελάω! Εγκαταστάθηκα το 1986 ακολουθώντας τον πρώην σύζυγό μου που είναι Πατρινός και που μοιράστηκα μαζί του 30 χρόνια οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής στην Πάτρα. Θυμώνω πολύ με αυτούς που γεννήθηκαν εδώ και θεωρούν ότι έχουν το προνόμιο να οραματίζονται για την Πάτρα ενώ εμείς που επιλέξαμε να ζήσουμε, να δημιουργήσουμε παραμένουμε «ξένοι, άσχετοι».
Ποιες οι προκλήσεις και τα «δώρα» στη διάρκεια της σταδιοδρομίας σας ως εκπαιδευτικού;
Είμαι τυχερή που άσκησα επάγγελμα που αγαπώ και με εμπνέει. Δίδαξα σε αλληλεπίδραση με εφήβους, σε μια σχολική ατμόσφαιρα δημιουργική, παραγωγική. Ακόμα και στα δύσκολα, που έπρεπε για παράδειγμα να καλυφθεί πάση θυσία η εξεταστέα ύλη των Πανελλαδικών ή τα απρόβλεπτα μιας πενταήμερης εκδρομής, ακόμα και τότε απολάμβανα τα δώρα της ζωής που είναι συγχρόνως προκλήσεις: να μεταδώσεις τη γνώση, να κεντρίσεις το ενδιαφέρον των παιδιών, να αφουγκραστείς, να νιώσεις προβλήματα, να συμβάλλεις στην επίλυσή τους. Το πιο ανεκτίμητο δώρο είναι η αγκαλιά των παλιών μαθητών που συναντώ παντού στην Πάτρα, τα όμορφα λόγια τους. Ολο αυτό μου χαρίζει μοναδική πληρότητα.
Πώς συνδυάσατε οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις;
Πέρασαν πολλά χρόνια σκληρής, ατελείωτης δουλειάς καθώς ήταν δύσκολο να ανταποκριθώ σε όλες τις υποχρεώσεις. Μεγάλωσα τρία παιδιά, δίδασκα σε Λύκειο (2 μαθήματα Πανελλαδικών) και 22 χρόνια ασχολούμαι με τα κοινά. Κάτω από αυτές τις συνθήκες κάτι αφήνεις απροστάτευτο και αν είναι ο εαυτός σου, έρχεται η ζωή που στην κατάλληλη στιγμή στο θυμίζει.
Τι υπαγόρευσε, λοιπόν, την απόφασή σας να ασχοληθείτε με τα κοινά;
Η αγάπη μου για τα ταξίδια, μου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσω τον κόσμο. Οι εμπειρίες, οι αναζητήσεις, οι ανάγκες της καθημερινότητας σε συνδυασμό με τον ανήσυχο χαρακτήρα μου και τον αξιακό μου κώδικα με έσπρωξαν στο να πάρω δημόσια θέση μέσω των συλλόγων, σε μείζονα προβλήματα της περιοχής. Αφορμή στάθηκε ο σκουπιδότοπος της Ξερόλακκας δίπλα στον μοναδικό αρχαιολογικό χώρο της Βούντενης αλλά και η επιθυμία κάποιων να καλυφθεί ο Μείλιχος και να γίνει δρόμος. Η συμμετοχή και η ενεργός δράση προκαλεί συγκρούσεις αλλά όταν έρχεται η ώρα να δικαιωθούν οι αγώνες (ποδηλατόδρομοι, έλος, πλαζ, πλατανόδασος, πλατείες, κεραίες, φυτοπαθολογικό) και αυτό αφορά την κοινωνία και όχι τα ατομικό συμφέρον, τότε ξεχνάς τη δοκιμασία και περήφανα πορεύεσαι.
Σήμερα βρίσκεστε στο τιμόνι της ΚΕΔΗΠ Καρναβάλι Πάτρας -με δύο συνεχόμενες χρονιές αλλιώτικες, λόγω πανδημίας. Ποια τα ζόρικα, ποια τα ωραία; Ποιο το στοίχημα;
Τα ζόρικα αφορούν τη ζοφερή οικονομική κατάσταση της πόλης μας, την ψυχική καταπόνηση όλων και το καρναβαλικό πνεύμα της αντιπαλότητας. Τα ωραία στο Καρναβάλι είναι η δυνατότητα να προβάλλεις την πόλη, να σχεδιάσεις, να υλοποιήσεις, να συνδιαμορφώσεις και τελικά να απολαύσεις στιγμές καρναβαλικής δημιουργίας .
Το στοίχημα είναι μεγάλο, το επιβάλλουν οι καιροί. Η λειτουργία του χώρου προβολής στα Παλαιά Σφαγεία, η στέγαση των πληρωμάτων, η αξιοποίηση της εμπειρίας του διαδικτυακού καρναβαλιού, η προώθηση νέων θεσμών είναι οι βασικοί άξονες δοκιμασίας. Στο πλαίσιο της δημοτικής αρχής η προσπάθεια είναι συλλογική. Αυτό με καθιστά πιο υπεύθυνη, έχοντας σταθερό στόχο να μείνει ο Δήμος ο μοναδικός διαχειριστής του μεγαλύτερου θεσμού της Πάτρας.
Στην πορεία της ζωής σας έως τώρα, ποια έχουν αποδειχτεί τα «γερά» σας χαρτιά στις δύσκολες παρτίδες;
Το πείσμα, η καθαρή στόχευση και η ψυχική γαλήνη που αισθάνεσαι όταν υπηρετείς αξίες κοινωνικές και αδιαπραγμάτευτες.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
