Καντήλια, σημαίες και λιβανιστήρια… ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΜΠΕΡΟΥ
Ο Θεόδωρος Καμπέρος είναι προϊστάμενος της Περιφερειακής Ενωσης Δήμων Δυτικής Ελλάδας.
Το φαινόμενο των αρνητών του εμβολίου που τείνει να λάβει την μορφή κινήματος αντιεμβολιαστών, εν μέσω πανδημίας και μεταλλάξεων, σίγουρα απασχολεί αλλά και απειλεί όλους μας. Το να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τις πιο βαθιές αιτίες του, είναι ίσως η αρχή της λύσης του προβλήματος.
Βασικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων αυτών είναι η καχυποψία και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς την οργανωμένη πολιτεία και τους θεσμούς της. Το ηθικό υπόβαθρο που εδράζει την επιλογή τους πατάει πάνω σε εντελώς εγωκεντρική αντίληψη, όπου το άτομό τους και η σωτηρία τους είναι υπεράνω όλων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της απόφασής τους στο κοινωνικό σύνολο. Τι κι αν φωνάζουν οι επιστήμονες όλου του κόσμου ότι ο μόνος τρόπος ανάσχεσης και περιορισμού της πανδημίας και των επιπτώσεών της, είναι το εμβόλιο, αυτοί εκεί, παραθέτουν τα ανύπαρκτα επιχειρήματά τους, που βασίζονται σε κατασκοπευτικές ιστορίες παγκόσμιας συνωμοσίας, μιας απειλής προς το ανθρώπινο είδος με στόχο τον άμεσο αριθμητικό περιορισμό του και άλλα συναφή.
Ακόμα και το βασικό τους επιχείρημα, ότι ο χρόνος για την δημιουργία του εμβολίου ήταν ελάχιστος, ώστε πιθανά να μην έχουν εκτιμηθεί όλες οι πιθανές παρενέργειές του στο μέλλον, θα έπρεπε να καταρρέει μεμιάς, μόνο αν απλά σκέπτονταν ότι εδώ που φτάσαμε πλέον, έστω και έτσι, με το όποιο ρίσκο δηλαδή, είναι ένας μονόδρομος για την σωτηρία όλων μας, αφού με την τόσο μεγάλη μεταδοτικότητα του ιού οι συνέπειες θα ήταν ανυπολόγιστα καταστροφικές.
Ποια είναι η αιτία αυτού του μαζικού φαινομένου, με έντονα μεσαιωνικά στοιχεία;
Πώς είναι δυνατόν την εποχή της πληροφορίας και της τεχνολογίας, την εποχή της έρευνας και της επιστήμης να συμβαίνουν τέτοια πισωγυρίσματα στην ανθρωπότητα;
Η μόνη απάντηση κατά τη γνώμη μου είναι ότι πρωτίστως η υγειονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια την παγκόσμια πολιτική κρίση.
Πολιτική σαν όρος σημαίνει το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται σε μια ευνομούμενη κοινωνία, μέσα από τις οργανωμένες διαδικασίες αντιπροσώπευσης, για όλους τους τομείς όπως υγεία, περιβάλλον, ασφάλεια, παιδεία κλπ.
Ακριβώς λοιπόν η υποχώρηση της πολιτικής, όπως παγκόσμια εκφράζεται από τα τεράστια ποσοστά μη προσέλευσης και αποχής από τις εκλογές των ψηφοφόρων, αφού αυτοί νιώθουν ότι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους προς τους Πολιτικούς- Ατομα, τους θεωρούν αναξιόπιστους, ιδιοτελείς και κάποιες φορές διεφθαρμένους, αποτέλεσε την ιδανική συνθήκη ώστε όταν ακριβώς το πολιτικό σύστημα χρειάστηκε να ανασυντάξει τις δυνάμεις του για να αντεπεξέλθει στην αναδυόμενη κρίση, να είναι αισθητά αδύναμο να ανταποκριθεί στις πρωτόγνωρες συνθήκες.
Γιατί η διαχείριση μιας πανδημίας, προϋποθέτει εμπιστοσύνη, αξιοπιστία, αποδοχή, αίσθηση ασφάλειας.
Και μέσα σε αυτό το κύμα του πολέμου, που καλείσαι να προτάξεις το ισχυρότερό σου όπλο, «το εμβόλιο», ενάντια στον κοινό εχθρό, την πανδημία, τρέχεις ασθμαίνοντας να ανακτήσεις την χαμένη σου αξιοπιστία, επιστρατεύοντας μέσα προσέλκυσης που θα αποτελέσουν…αντικείμενο μελέτης για τους επικοινωνιολόγους του μέλλοντος, με έντονα στοιχεία χλευασμού φοβάμαι.
Επειδή, όμως, θα ήταν κάπως μεροληπτικό να αποδίδουμε γενικόλογα σε ένα πολιτικό σύστημα την ευθύνη για όλα, είναι η στιγμή της περισυλλογής για όλους. Ας επικαλεσθούμε την κοινή λογική, την εμπιστεύομαι. Ας αφήσουμε την όποια αισθητική μας να μας οδηγήσει…
Ας θέσουμε το ερώτημα στον εαυτό μας: Ανήκουμε σε αυτό το τσούρμο του απόλυτου κιτς, των γραφικών, θρήσκο-εθνο-ιδεοληπτικών, με τα καντήλια, τις σημαίες, τα λιβανιστήρια και τις εικόνες;
Ποια είναι η ευθύνη του καθενός για το συλλογικό καλό, την υγεία;
Τελικά αξίζει ένας κόσμος που το εγώ είναι πάνω από το εμείς;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
