Καρολίνα Ακινόσογλου: “Διαπίστωσα τη δύναμη του ανθρώπου”
Η έγνοια της για τον συνάνθρωπο την οδήγησε στην Ιατρική. Λοιμωξιολόγος σήμερα στο ΠΓΝΠ και επικ. καθηγήτρια Παθολογίας Πανεπιστημίου Πατρών, η Καρολίνα Ακινόσογλου μοιράζεται με την «Π» τη διαδρομή της, η ανηφορική κλίση της οποίας, τον τελευταίο χρόνο, λόγω πανδημίας, την άλλαξε ως άνθρωπο.
Πώς ήσασταν ως παιδί;
Oντας μοναχοπαίδι, και παρά την κοινωνική μου φύση, μεγάλωσα με τη μοναχικότητα και βίωσα τα «οφέλη» και τα «ελαττώματα» ενός παιδιού χωρίς αδέρφια, σε μια πολύ δεμένη οικογένεια στην οποία οφείλω πολλά. Εντούτοις, απέκτησα αρκετούς φίλους με τους οποίους έπλασα τον χαρακτήρα μου και μοιράστηκα αναμνήσεις και ποικίλες δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων της μουσικής, του κλασικού μπαλέτου, του κανε-καγιάκ, της ορειβασίας, της αγάπης για τη φύση και άλλων πολλών.
Επιλέξατε την Ιατρική επειδή…
Ηθελα να βοηθήσω τον συνάνθρωπο, και πράγματι η ηθική ικανοποίηση που έλαβα και λαμβάνω από τη δουλειά μου είναι ανεκτίμητη. Δεν προέρχομαι από ιατρικό περιβάλλον, εντούτοις, είχα την τύχη να λάβω εξαιρετική εκπαίδευση στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και να συναντήσω ανθρώπους που με ενέπνευσαν και με στήριξαν στα βήματά μου αυτά και τους ευχαριστώ, όπως μεταξύ άλλων οι καθηγητές Η. Κούβελας και Χ. Γώγος.
Από την Ιατρική Πατρών στο Imperial College και στη Lister Unit του Northwick Park Hospital του Λονδίνου. Πώς θα περιγράφατε την 4ετή εμπειρία σας;
Ηταν μια εμπειρία ζωής που διαμόρφωσε πολύ τη σκέψη, τη συμπεριφορά και ήταν καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία μου. Δε σας κρύβω, ότι αρχικά δυσκολεύτηκα ευρισκόμενη έξαφνα σε ένα πολύ ανταγωνιστικό και πολύ-πολιτισμικό περιβάλλον. Τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά όμως «πλούτισα». Καταρχήν είχα την ευκαιρία να εκπαιδευτώ και να πραγματοποιήσω το διδακτορικό μου στη βασική έρευνα στο πεδίο της ανοσοβιολογίας της ελονοσίας και να αποκτήσω εμπειρία στην τροπική ιατρική υπό την καθοδήγηση των πρωτοπόρων στο χώρο καθηγητών Φ. Καφάτου και G.Pasvol. Το ακαδημαϊκό περιβάλλον του Imperial College μου δίδαξε πολλές από τις δεξιότητες μου, με τίμησε με το να με εντάξει στο διδακτικό του προσωπικό τα τελευταία έτη της παραμονής μου εκεί, ενώ στη Lister Unit είχα τη δυνατότητα να αποκτήσω κλινική εμπειρία στα τροπικά, μεταδοτικά και λοιμώδη νοσήματα από όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Παράλληλα, γνώρισα ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζομαι ως σήμερα, μοιράστηκα πολλές στιγμές ελπίδας και απελπισίας και αποτελούν πια φίλους ζωής. Η πολυ-πολιτισμική φύση του Λονδίνου, με βοήθησε να «ανοίξω» και «εξελίξω» το μυαλό και την ψυχή μου σε μεγάλο βαθμό.
Τι σας έλκυσε στη λοιμωξιολογία στην οποία εξειδικευτήκατε στο ΠΓΝΠ και ποιες οι προκλήσεις;
Η λοιμωξιολογία αποτελεί εξειδίκευση της γενικής παθολογίας, την οποία και αρχικά επέλεξα επειδή αγαπούσα την ολιστική θεώρηση της ιατρικής όπως αυτή εκφράζεται από τη γενική παθολογία, χωρίς να υποτιμώ την αξία των υπόλοιπων ειδικοτήτων. Οσον αφορά στη λοιμωξιολογία, πάντα μου άρεσε η ιδέα της αναπόφευκτα ολοένα και εξελισσόμενης ειδικότητας, με την έννοια της μελέτης άλλων ζώντων μικροοργανισμών, οι οποίοι τροποποιούν τη λειτουργία και τη δυναμική τους, παράλληλα με τη δική μας. Οσο και να προσπαθήσουμε, όσα αντιμικροβιακά φάρμακα και να ανακαλύψουμε, τα λοιμώδη νοσήματα θα μας ταλαιπωρούν για πολλά χρόνια ακόμη, καθώς οφείλονται σε ζώντες οργανισμούς (ιούς, βακτήρια, κ.τ.λ.), που εξελίσσονται και προσαρμόζονται αέναα στις εκάστοτε συνθήκες προκειμένου να επιβιώνουν και να αναπαραχθούν, όπως άλλωστε ορίζει και η δαρβίνεια θεωρία. Ζουν μαζί μας, και παράλληλα σε ανταγωνισμό με εμάς.
Στη διδασκαλία τι αγαπάτε ως επικ. καθηγήτρια Παθολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών;
Μου αρέσει η επικοινωνία με τους φοιτητές, και με χαροποιεί πολύ η λάμψη στο έκπληκτο βλέμμα τους ενόσω απορροφούν κάθε τι καινούργιο. Σε πολλά από αυτά τα παιδιά, όπως κάποτε συνέβη και με μένα, το παράδειγμα που τους δίνεις μπορεί να προβεί καθοριστικό για τις μετέπειτα επιλογές τους, και νιώθω το χρέος και προσπαθώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες και τις «απαιτήσεις» τους. Σκοπός μας είναι να τους παιδεύσουμε και να τους εκπαιδεύσουμε, εντούτοις, μην ξεχνάμε ότι και για όλους εμάς, η επαφή με τη νέα γενιά και τη σκέψη της, είναι αυτή που κρατά το μυαλό και το συναίσθημά μας ανοιχτό προς το αύριο.
Βρίσκεστε στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά της πανδημίας. Διαπιστώσεις σας στη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας;
Διαπίστωσα τη δύναμη του ανθρώπου. Είδα τη ζωή σε «στάση» μέσα από την ασφυκτική στολή και εκτίμησα τα αυτονόητα. Ακουσα να λέγονται αυτά που δεν έχουν ειπωθεί μια ζωή στη μοναξιά των ασθενών και των συγγενών τους, μέσα από μια οθόνη έξυπνης συσκευής. Ενιωσα την αλληλεγγύη, την αυταπάρνηση, τη χαρά της προσφοράς πέραν από τα όρια της αντοχής, μέσα από την ομαδική δουλειά όλων των εργαζομένων στην πανδημία αυτή και οι οποίοι γύριζαν το βράδυ κατάκοποι στις περήφανες οικογένειές τους. Και ξαναγνώρισα ανθρώπους με μεράκι και ευαισθησία. Ιατροί, νοσηλευτές, βοηθοί θαλάμων και μεταφορείς, τραυματιοφορείς και φυσιοθεραπευτές, εργαζόμενοι στο φαρμακείο και την πληροφορική, στην καθαριότητα, την αποστείρωση και τον ιματισμό, στη διατροφή/σίτιση και τη διαχείριση υλικού, την ασφάλεια, τεχνικό, (βιο)τεχνολογικό, γραμματειακό, διοικητικό και λοιπό υποστηρικτικό προσωπικό, όλοι εξίσου σημαντικοί αν και κάποιοι αφανείς ήρωες του ΠΓΝΠ, όπου δουλεύω, που ελπίζω να μην ξεχνώ. Εχασα την ξεγνοιασιά μου, βίωσα πολύ μεγάλο βάρος, αλλά αποκόμισα σθένος ψυχής. Σίγουρα δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν ένα χρόνο πριν. Οπως κανείς μας.
Στοιχεία του χαρακτήρα σας που έχουν αποδειχτεί «όπλα» σας μέχρι τώρα;
Η αισιοδοξία, η εργατικότητα, η αποφασιστικότητα και η επιμονή μου. Με βοήθησαν πολύ στην πορεία μου, εντούτοις, κάθε «όπλο» πάντα δύναται να σε αυτο-τραυματίσει. Ειδικά το τελευταίο.
Στόχοι/όνειρά σας;
Να μπορώ να απολαμβάνω άλλη μια μέρα… να την απολαμβάνω…
Συνέντευξη στη Κρίστυ Κουνινιώτη
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
