Κώστας Ρουμελιώτης για Ενωση: «Κάποιοι ήθελαν να αποτύχουμε!»

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Στο γνωστό Ομηρικό έπος ο Οδυσσέας έφτασε μετά από ένα μεγάλο ταξίδι στην Ιθάκη. Στη φετινή National League 2 η ΑΕ Γλαύκου Εσπερου ΑΟΠΑ κατάφερε να περάσει ανάμεσα από Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες και να γευτεί εν τέλει το «νόστιμον ήμαρ» με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και της ανόδου στη NL 1.
Ο προπονητής της «ομάδας του πεπρωμένου» – για να χρησιμοποιήσουμε όρους από την άλλη άκρη του Ατλαντικού – Κώστας Ρουμελιώτης ανοίγει σήμερα τα χαρτιά του και αποκαλύπτει τόσο το μυστικό της επιτυχίας, όσο κι ένα πρώτο πλάνο της νέας σεζόν.
– Η σεζόν ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Ποια είναι τα συναισθήματά σας;
«Το κύριο συναίσθημα είναι αυτό της ανακούφισης. Δουλέψαμε σκληρά όλη τη χρονιά. Καλώς ή κακώς – κακώς για εμένα – ήταν μια χρονιά με πολύ μεγάλη πίεση. Αυτό μπορεί να έγινε και ηθελημένα από κάποιους. Πριν ακόμη κάνουμε την πρώτη μας προπόνηση στις 17 Αυγούστου, με 10 καινούργια άτομα στην ομάδα, είχε δημιουργηθεί εντέχνως στον μπασκετικό κόσμο της Πάτρας η εικόνα ότι είμαστε το απόλυτο φαβορί και ότι θα πάρουμε το πρωτάθλημα χωρίς ήττα και ότι ο,τιδήποτε άλλο θα ήταν μεγάλη αποτυχία. Ολοι αυτοί δεν έκαναν σκόπιμα καμία ανάλυση της προηγούμενης χρονιάς, η οποία είχε και διαφορετικό μπάτζετ και φιλοσοφία. Θυμίζω ότι πέρσι η Ενωση σώθηκε στην παράταση, στην τελευταία κατοχή, σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι. Ποτέ μια ομάδα που την προηγούμενη σεζόν έπαιξε μπαράζ παραμονής, δεν μπορεί να ονομαστεί ακλόνητο φαβορί. Από όλα αυτά τα ακλόνητα φαβορί λοιπόν, από ομάδες που τερμάτισαν στην 1η θέση στην κανονική περίοδο, η Ακαδημία Ελευσίνας, ο Εθνικός Λιβαδειάς, η ΝΕΜ που ισοβάθμισε με τον ΑΟ Μυκόνου, ο Αμύντας, κανένας δεν ανέβηκε κατηγορία. Και ο Ιωνικός Νικαίας έφτασε σε 5ο παιχνίδι με τον Πανευλευσινιακό».
– Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της χρονιάς;
«Η αλήθεια είναι ότι είχαμε αρκετές. Αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα με τραυματισμούς. Παίξαμε στον α΄ γύρο χωρίς τον Καφέζα, δύο ολόκληρους μήνες χωρίς τον Μπαζίνα, ένα μήνα χωρίς τον Αδαμόπουλο και σχεδόν όλον το β΄ γύρο με τον Τζόκιτς να κάνει δύο προπονήσεις την εβδομάδα. Την περίοδο που κάναμε κοιλιά, οι προπονήσεις γίνονταν με μόλις 8 άτομα. Πάντως, η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν δείξαμε μέταλλο μετά την ήττα από την Παναχαϊκή στα πλέι-οφ. Και οι τρεις ημέρες που ακολούθησαν, μας πείσμωσαν. Τέλος, θέλώ να πω και κάτι ακόμη. Ολοι στην Ενωση αναγνωρίζουμε τη μεγάλη προσπάθεια της ΕΟΚ για την αναβάθμιση των εθνικών κατηγοριών, με την Ομοσπονδία να έχει δημιουργήσει συναρπαστικά πρωταθλήματα. Ομάδες, όμως, που κατακτούν την πρωτιά στην κανονική περίοδο με πολλές νίκες παραπάνω, ίσως δικαιούνται ένα καλύτερο αβαντάζ. Η Παναχαϊκή είναι αξιοσέβαστη για την ιστορία της, για τον κόσμο της και για προπονητή της, όμως είχαμε 6 νίκες παραπάνω και 2-0 στην κανονική περίοδο. Μας δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι δεν μας άξιζε αυτό στα πλέι-οφ, ότι θα χάναμε αυτό που μας ανήκει. Στην ΕΟΚ έχουν τεχνογνωσία κι αγάπη για το μπάσκετ. Είμαι σίγουρος ότι θα το δουν αυτό που λέω».
– Νιώσατε δηλαδή ότι θα γκρεμιστούν όσα χτίσατε στην κανονική περίοδο;
«Θυμηθήκαμε τη ρήση του Ελύτη: ”Ξύσε το πρέπει από το γιώτα έως το πι”. Στους ημιτελικούς με την
Παναχαϊκή στο γήπεδο ήταν οι οργανωμένοι οπαδοί της αντίπαλης ομάδας, οι δικοί μας φίλοι, γονείς αθλητών και κάποιοι άνθρωποι που στέκονται κοντά μας και η ουδέτερη μπασκετική Πάτρα. Σε αυτήν τη ανθρωπογεωγραφία της κερκίδας, εμείς νιώσαμε ότι οι μόνοι που ήθελαν να περάσουμε στους τελικούς ήταν οι δικοί μας φίλοι. Σαν κάποιοι να ήθελαν να αποτύχει το μπασκετικό μας εγχείρημα. Για εμένα αυτό ήταν επιπλέον κίνητρο. Δείξαμε ποια είναι η καλύτερη ομάδα στη NL 2. Φαίνεται αλαζονικό, αλλά σε 40΄ παίχθηκε όλη η χρονιά. Αν χάναμε δεν θα κάναμε αυτήν τη συνέντευξη…».
– Και ποια ήταν η πιο καλή στιγμή;
«Οταν ξεκινήσαμε την προσπάθειά μας, το γήπεδο ήταν μισοάδειο και φτάσαμε να παίζουμε ημιτελικούς και ο κόσμος δεν μπορούσε να μπει μέσα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον β΄ τελικό στην Αρτα, όταν 60 φίλοι μας ταξίδεψαν σε εργάσιμη ημέρα και δημιούργησαν μια φανταστική κερκίδα. Ο πανηγυρισμός με αυτούς τους ανθρώπους ήταν αναμφίβολα η πιο συγκινητική στιγμή».
– Ενα σχόλιο για τις άλλες ομάδες της ΕΣΚΑ-Η στη NL 2;
«Η Παναχαϊκή είχε μικρό rotation μεν, όμως παίκτες μαχητές και σκληροτράχηλους. Με τη βοήθεια του κόσμου και τη διαχείριση από έναν έμπειρο και ικανό προπονητή, τρύπησε το ταβάνι κι άφησε εκτός 4άδας ομάδες όπως ο Κρόνος Αγίου Δημητρίου. H Αχαγιά ΄82 μπορεί να μην είχε μεγάλο ρόστερ, αλλά διέθετε ικανότατα παιδιά. Σέβομαι παίκτες όπως Λυμπέρης, ο Ταρνάρης και ο Γκόβας που ήρθε στη συνέχεια. Με τις επιλογές κάποιων παιδιών τα οποία δεν ήξερε ο κόσμος, αλλά τώρα γίνεται φασαρία για το όνομά τους και με τον ικανότατο Σπύρο Γκοργκόλη στην ηγεσία, η Αχαγιά ΄82 έκανε ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ. Ο Αστέρας Τέμενης ήταν ο μεγάλος άτυχος. Δεν του άξιζε να υποβιβαστεί. Ο Αρης Ξενούλης, με ωραίες ματς απ ζώνες, είχε φτιάξει ένα ανταγωνιστικό σύνολο. Ο Αστέρας έχασε δυστυχώς πολλά παιχνίδια στον πόντο. Ικανότατος είναι και ο Ανδρέας Μπερδέσης, όμως η ομάδα χτυπήθηκε από ατυχίες. Τέλος, η Γαλήνη παρά τα προβλήματα και τις αποχωρήσεις παικτών, το πάλεψε. Τους είχαν καταδικασμένους κι όμως το πήγαν μέχρι το τέλος. Εύχομαι τα καλύτερα στον φίλο κόουτς Κώστα Γιαννόπουλο».
– Που αφιερώνετε την άνοδο;
«Αν δεν ανέβαινε η ομάδα, πολλοί θα στενοχωριόντουσαν, θα πίνανε μια μπύρα να ξεχαστούν το ίδιο βράδυ και το άλλο πρωί θα συνέχιζαν κανονικά τη ζωή τους. Στον Οργανισμό, όμως, υπήρχαν ο πρόεδρος και κάποιοι άνθρωποι που αν δεν πετυχαίναμε, θα χάνανε τον ύπνο τους για εβδομάδες».
– Μας δίνετε ένα πρώτο πλάνο για τη νέα σεζόν; Ακούγεται ήδη σενάρια και για wild card για την Elite League!
«Δεν ξέρω τίποτα για όλα αυτά. Αυτές τις ημέρες κάναμε με μεγάλη χαρά προπονήσεις στις ακαδημίες μας. Μαζί μας ήταν και ο πρόεδρος που άφηνε τη δουλειά του και παρακολουθούσε τις προπονήσεις. Εκπαιδεύεται μαζί μας (σ. γέλια). Δεν έχω γιορτάσει ακόμη την άνοδο. Θα ξεκινήσουμε στο τέλος του μήνα τη μεταβατική περίοδο. Στην ομάδα είχαμε εξαιρετικά παιδιά, πολύ καλούς χαρακτήρες, καλούς συμπαίκτες, μαχητές και ταλαντούχους αθλητές, που άντεξαν την πίεση και κάθε μέρα περνούσαμε μαζί πολλές ώρες στο γήπεδο. Οι παίκτες κάνουν μάγκα τον προπονητή. Σκοπός μας είναι να κρατήσουμε τη μεγάλη πλειοψηφία των παικτών. Σίγουρα θα χρειαστούμε ενίσχυση, καθώς θα παίξουμε σε άλλη κατηγορία, πολύ πιο δύσκολη. Θα δούμε και τα θέματα με τους στρατεύσιμους (σ. Αδαμόπουλος-Γκάτζιος). Στόχος μας, πάντως, είναι να καθιερωθούμε στις υψηλές εθνικές κατηγορίες. Του χρόνου θα παίξουμε με τρεις μεγάλες ομάδες από την Πάτρα. Με την πιο ιστορική ομάδα της πόλης τον Απόλλωνα, που θα κάει μια νέα αρχή με Ελευθεριάδη και Τζαμάκος, με τη θυγατρική ομάδα του Προμηθέα, που έχει μεν χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, αλλά διεθνείς παίκτες στις τάξεις της και με τον Αίολο Αγυιάς, ο οποίος φέτος έχασε στο νήμα τα πλέι-οφ. Ο Ανδρέας Παπαδημητρίου κάνει εξαιρετική και δεν είναι τυχαίο ότι τα προηγούμενα χρόνια ο Αίολος Αγυιάς ήταν στα πλέι-οφ. Παίξαμε συναρπαστικά παιχνίδια με τα Φανάρια Νάξου. Πάντως, θα μπορούμε να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για εμάς, όταν έχουμε εικόνα και του μπάτζετ».
– Τέλος, θα μας κάνετε ένα σχόλιο για τη διοίκηση της Ενωσης;
«Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όλα τα μέλη της διοίκησης για την άριστη συνεργασία. Θέλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία στους Γιώργο και Δημήτρη Παρασκευόπουλο, οι οποίοι με γνώρισαν από τα Φανάρια, εκεί όπου είχα τον παίκτη τον Χάρη Παρασκευόπουλο και με τίμησαν, προτείνοντάς με στην Ενωση. Ευχαριστώ επίσης τους Θεόδωρο Σκόνδρα, Ανδρέα Μακρυπόδη και Κώστα Πολυγένη και όλους τους συνεργάτες μου στο σταφ, γιατρούς, φυσικοθεραπευτές, φροντιστές, κλπ. Δεν θα αρέσει στον πρόεδρο αυτό που θέλω να πω, αλλά εγώ θα το πω. Στην καριέρα μου έχω συναντήσει πολλούς καλούς και κακούς παράγοντες, τίμιους, αλλά δυστυχώς και απατεώνες. Πρώτη φορά στη ζωή μου συνάντησα έναν πραγματικό τζέντλεμαν και σπόρτσμαν σαν τον Κώστα Μαρλαφέκα. Ξοδεύει χρήμα και χρόνο με ανιδιοτέλεια. Η Ενωση είναι τυχερή που τον έχει».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News