Λείπει η «μεγάλη εικόνα»
Ο Θανάσης Γιανναδάκης είναι στέλεχος ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής Αχαΐας – πρ. πρόεδρος ΤΕΕ Δυτ. Ελλάδος
Οι κοινωνίες, διαχρονικά, αναζητούν πολιτικά κόμματα πολιτικές που θα μπορέσουν να υπηρετήσουν τις ανάγκες τους στις σύγχρονες προκλήσεις αλλά με στέρεο αξιακό και ιδεολογικό υπόβαθρο. Δυστυχώς, η διαρκώς εντεινόμενη αύξηση της αποχής και η αποστασιοποίηση της πολιτικής από την κοινωνία και της μετατροπής των πολιτών σε ιδιώτες, δείχνουν ότι κινούμαστε σε αντίθετη κατεύθυνση.
Το πολιτικό σύστημα από αντιπροσωπευτικό και συμμετοχικό έχει μετατραπεί σε «τεχνοκράτη ανάδοχο επίλυσης προβλημάτων», κενό ή ρηχό ιδεολογικού περιεχομένου και οι πολίτες κινούνται σε ένα εκκρεμές μεταξύ της συγκυριακής στήριξης και της τιμωρίας.
Η κοινωνία εκπαιδεύεται να διεγείρεται με συμβολισμούς και μονολεκτικά σχήματα αλλά δεν βρίσκει στέγη για οργανωμένο διάλογο και έκφραση.
Λείπει η ιδεολογική συμπόρευση, στήριξη και αντιπαράθεση, λείπει η κοινωνική συμμετοχή, λείπει η προσδοκία για το αύριο στο οποίο όλοι μπορούν να δουν τον εαυτό τους μέσα από την κοινωνική και οικονομική εξέλιξη του τόπου τους.
Λείπει αυτό που λέμε «μεγάλη εικόνα».
Γιατί η μεγάλη εικόνα κινητοποιεί την ελπίδα και την προοπτική του λαού και της χώρας και αυτή δεν μπορεί να υποκατασταθεί από τεχνοκρατικούς μονόδρομους ή επικοινωνιακού χαρακτήρα προσεγγίσεις.
Γιατί τότε η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι αντιμετωπίζεται ως «πελάτης και δεν πείθεται να εμπιστευτεί, να συμμετέχει και να στηρίξει και κάπως έτσι υπερνικά η λογική της μη αντιπροσώπευσης και της ανάθεσης.
Κάπως έτσι έρχεται η αποχή.
Το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα ως βασικοί πυλώνες της δημοκρατίας χρειάζονται ριζική αλλαγή.
Να ανακτήσουν την ιδεολογική τους βάση και να ξαναγίνουν μέρος της κοινωνίας των πολιτών και όχι μοχλοί διευθετήσεων και διεκπεραίωσης κεντρικών κατευθύνσεων που έρχονται είτε από το διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης είτε από ισχυρά ολιγοπωλιακά συμφέροντα.
Να ξαναβρούν το δρόμο της γνήσιας απεύθυνσης και της συλλογικότητας.
Να επαναφέρουμε την ροή των πραγμάτων.
Αν ο βασικός ιδεολογικός διαχωρισμός του περασμένου αιώνα ήταν ο έλεγχος των μέσων παραγωγής και η κοινωνική χειραφέτηση, σήμερα αυτά τα ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν με τον έλεγχο της παγκόσμιας παραγωγής πλούτου και προϊόντων, την ισορροπία που απαντά στην κλιματική, διατροφική και δημογραφική κρίση, την επίτευξη της παγκόσμιας ειρήνης, τη δίκαιη διανομή του πλούτου και στον επανακαθορισμό των ανθρώπινων ελευθεριών σε ένα σύνθετο οικονομικό, γεωπολιτικό και τεχνολογικό περιβάλλον, όπου όλες οι σταθερές του παρελθόντος έχουν αλλάξει ριζικά.
Αν τα τελευταία είκοσι χρόνια αποτέλεσαν την περίοδο διεθνοποίησης και συσσώρευσης του κεφαλαίου και της διαμόρφωσης οικονομικής υπεραξίας η οποία αποσυνδέθηκε, εν πολλοίς, από την εργασία, τώρα χρειαζόμαστε νέους όρους και πολιτικές που θα επαναφέρουν τον άνθρωπο και το περιβάλλον στο κέντρο της συζήτησης.
Μιας συζήτησης που αντιλαμβάνεται ότι σήμερα υπάρχουν δύο βασικά συστήματα εξουσίας. Αυτά στα οποία ολιγοπώλια και κλειστά διευθυντήρια προσπαθούν να καθορίσουν τις κυβερνήσεις (και το καταφέρνουν τις περισσότερες φορές) και αυτά στα οποία οι κυβερνήσεις καθορίζουν τα ολιγοπώλια ή τα μονοπώλια.
Σε αυτήν την αντικειμενική συνθήκη, χρειάζεται ένας τρίτος δρόμος ο οποίος θα ακουμπά και πάλι στα ιδρυτικά χαρακτηριστικά της Ευρώπης και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αυτός που θα απαντά στην ανάγκη της κοινωνίας για εξέλιξη με όρους Προοπτικής και Αξιοπρέπειας και θα επαναφέρει τη Δημοκρατία στην πραγματική της διάσταση. Αυτή στην οποία οι πολίτες και οι οργανωμένες εκφράσεις τους, δηλαδή τα κόμματα, θα καθορίζουν την απαραίτητη ισορροπία η οποία θα δίνει Ελπίδα για το Μέλλον τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τον Πλανήτη μας.
Γιατί δεν υπάρχει εξέλιξη χωρίς τον άνθρωπο σε ρόλο δημιουργού και δεν υπάρχει άλλος πλανήτης για να ζήσουμε.
Γιατί τα κόμματα είναι πυλώνες της Δημοκρατίας και με αυτό τον τρόπο τα χρειαζόμαστε.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
