Μη ματώνεις και μας εκθέτεις

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

 

Απόστολος Λύτρας

Κυνήγα με, λέει το πιτσιρίκι, και τρέχει γελώντας στο διαμέρισμα, με το σκανταλιάρικο άγχος του ψευτοενόχου. Πόσο εξιτάρει τον άνθρωπο η φαντασίωση του κινδύνου. Αρχίζεις το κυνηγητό, και στα δύο πρώτα μέτρα το φτάνεις. Τρυπώνει εκείνο στην πολυθρόνα: Φωλίτσα! αναφωνεί. Πάει να πει άσυλο, όπως στην αρχαιότητα, κατέφευγαν ικέτες στους ναούς οι καταζητούμενοι και άντε να τους βγάλεις από μέσα.

Φωλίτσα, επικαλείται και ο διαβόητος- περιβόητος, πριν- δικηγόρος, που μόλις κατέπεσε ως μη πειστική η παράσταση «Πτώση από σκάλα», κατέφυγε σε περιοχή επέκεινα της ενοχής και των ελαφρυντικών.

Γιατί τη βάρεσες;

Ελα μου ντε. Ούτε κι εγώ ξέρω. Είδες ένα περίεργο πράμα;

Και μας ζητάει να πάμε όλοι μαζί στον ψυχίατρο να βγάλει κρίση. Γιατί, γιατρέ, εκεί που καθόμαστε ωραία και καλά με το συζυγάκι μου, αρχίζει το χέρι μου να κινείται κατά πάνω της, και να ακολουθεί και το άτιμο το πόδι. Πες μου γιατρέ μου, και μη φοβηθείς να μου πεις την αλήθεια κατάμουτρα: Τι έχω; Πόσο θα ζήσουν οι άλλοι με την πάθησή μου αυτή; Στα καλά του καθουμένου- τι μου ήρθε του καημένου;

Αυτά τα είπε στους δημοσιογράφους. Στους δικαστές δεν μπορεί να είπε τα ίδια. Διότι εάν τους έλεγε ότι του ήρθε να βαράει τη γυναίκα του με τον ίδιο αυτοματισμό που μας επισκέπτεται ένα μπαράζ από αλλόκοτα φτερνίσματα, οι δικαστές θα του έλεγαν ότι θα πρέπει να μείνει κρατούμενος, διότι αυτά μπορεί να σου ξαναεκδηλωθούν, είτε σε βάρος της συζύγου σου, είτε σε βάρος της αδελφής σου και της θειάς σου. Αφού λοιπόν στους δημοσιογράφους είπε την αλήθεια, στους δικαστές είπε τα ψέματα, από ντροπή προφανώς, δικηγόρος άνθρωπος να τους πει ότι είναι για ψυχίατρο; Τους είπε λοιπόν, η κακιά ώρα. Της έκανα μία έτσι, κι αυτή πήγε και μάτωσε για να με εκθέσει. Και της έχω πει χίλιες φορές, μη ματώνεις και μας κάνεις ρεζίλι. Εξ ου και βάλαμε στο σκηνικό τη σκάλα, τάχα ότι έπεσε από εκεί, αλλά μας κατάλαβε ο γιατρός. Καλά κάνουμε εμείς οι άντρες και τους γιατρούς αποφεύγουμε.

Αλλά πού να φανταστούν οι δικαστές ότι υπάρχουν κατηγορούμενοι που λένε ψέματα; Ολοι όσοι έχουν παρτίδες με τη δικαιοσύνη έχουν την ειλικρίνεια, την καθαρότητα, τη ντομπροσύνη προμετωπίδα τους, συνεπώς εύκολα μπορεί να παραπλανηθεί ο δικαστής. Και τους τρέχουν τώρα τους ανθρώπους με πειθαρχικούς λόγους, γιατί δεν έχουν μούτρα να αντικρίσουν τον Φλωρίδη που αναμόρφωσε τη δικαιοσύνη και την έκανε πιο αυστηρή έτσι και σε πιάσουν να περνάς με κόκκινο (μένει να δούμε ποιος θα βρεθεί να σε πιάσει, αλλά αυτό το δουλεύει ο Χρυσοχοϊδης), με αποτέλεσμα να τον διατηρήσει στη θέση του ο πρωθυπουργός λόγω επιτυχίας.

Και τώρα η κοινή γνώμη ξαναφούντωσε κατά της δικαιοσύνης, όπως την περασμένη εβδομάδα με τον υπόδικο και ελεύθερο βιαστή και δολοφόνο ή με τις ποινές για το Μάτι, όπως και με τη διαγωγή της πλειοψηφίας στην εξεταστική επιτροπή για τα Τέμπη. Η εξουσία στο μεταξύ ακόμα αναλύει την αποχή στις ευρωεκλογές. Γιατί έγινε ισοπεδωτικός και αναρχικός ο κόσμος; Γιατί δεν συμπαθεί το σύστημα; Η ακρίβεια θα φταίει. Εκείνος ο Σκρέκας. Κάπου εκεί φωνάξαμε τον Θεοδωρικάκο, θα τον δουν τα απορρυπαντικά και πέσει η τιμή τους και θα ανέβει η τιμή του πολιτικού κόσμου, ώστε να μπορέσει απερίφραστος ο μεν να κάνει τις μεταρρυθμίσεις του, ο δε να φτιάξει το πολιτικό πλαίσιο που θα επιτρέψει στην κεντροαριστερά να θυμίσει στον κόσμο όχι μόνο τι σημαίνει δεξιά, αλλά και τι σημαίνει ακροδεξιά.