Μίμης Πλέσσας στην «Π»: «Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς που με πολέμησαν…», σήμερα η κηδεία του

Εξομολογήσεις του Μίμη Πλέσσα μέσα από συνεντεύξεις του στην «Πελοπόννησο». Ποιοι επιχείρησαν να ακυρώσουν την αναγόρευσή του από το Πανεπιστήμιο Πατρών.

Πλέσσα Ο Μίμης Πλέσσας, το 2006, στο Αντίρριο, με φόντο τη Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης»

Αφατη συγκίνηση απλώθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα, για την αναχώρηση του Μίμη Πλέσσα για τις χρυσές Δέλτους της ελληνικής μουσικής ιστορίας. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα Τετάρτη (ώρα 15:00) στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Μίμης Πλέσσας: «Δεν με τρομάζει ο θάνατος» – Όσα είχε πει για την ζωή και την μητέρα του

Η σχέση του μεγάλου συνθέτη με την Πάτρα, ήταν διαχρονική και έντονα συναισθηματική. Ο ίδιος, μιλώντας στην «Πελοπόννησο», είχε εξηγήσει γιατί:
«Βρίσκομαι σε μια πόλη στην οποία ερωτεύτηκα για πρώτη φορά, σε μια πόλη που ζουν πολλοί αγαπητοί μου συγγενείς, στην πόλη που τα δυο της Πανεπιστήμια με αναγόρευσαν σε επίτιμο διδάκτορα. Νιώθω πολύ ευτυχής!».

«ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ»

Παρά την εκπεφρασμένη αγάπη του Πλέσσα προς την Πάτρα, όταν το 2010 ο καθηγητής Γιάννης Ματσούκας εισηγήθηκε στο Πανεπιστήμιο Πατρών την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα Χημείας για την προσφορά του στην παιδεία και πολιτισμό, κάποιοι συνάδελφοί του πανεπιστημιακοί αντιτάχθηκαν σθεναρά:

Ο κ. Ματσούκας αποκαλύπτει στην «Π»: «Εγινε αγώνας για να γίνει αυτή η αναγόρευση. Τελικά όμως, έγινε πανηγυρικά! Είχαν προβάλει κάποιοι εμπόδια στην αναγόρευση. Κατάλαβαν τελικά ότι δεν ήταν σωστό. Χρειάστηκαν δύο γενικές συνελεύσεις του Τμήματος για να ληφθεί απόφαση.

Όταν ο Μίμης Πλέσσας μάγευε στην Πάτρα: Είχε αναγορευθεί διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου ΦΩΤΟ

Στην πρώτη δεν υπήρχε η απαιτούμενη πλειοψηφία. Για την ακρίβεια, είχε φθάσει στο σημείο να συγκεντρωθεί ο αριθμός των μελών για την πλειοψηφία αυτή, αλλά τότε κάποιοι διέκοψαν τη διαδικασία για να μην υπάρξει πλειοψηφία και ληφθεί η απόφαση!

Στη δεύτερη συνέλευση υπήρξε τελικά η απαιτούμενη πλειοψηφία, αφού διαβάστηκε το βιογραφικό του.

Μάλιστα, όταν διαβάστηκε το βιογραφικό του, δεν πίστευα κι εγώ στα μάτια μου. Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Πλέσσας, ήταν απόφοιτος Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, είχε εκπονήσει Διδακτορική Διατριβή στο διάσημο Πανεπιστήμιο Cornel σε μια πολύ σημαντική έρευνα, της οποίας τη σπουδαιότητα για την ιατρική, διαπίστωσε πολύ αργότερα.

Η διατριβή του ήταν σε μια κατηγορία χημικών ενώσεων του εγκεφάλου, τους κερεβροζίτες της πρωτεΐνης Μυελίνη, τους οποίους μελετούσαν τότε σαν πιθανά αναλγητικά φάρμακα. Η μελέτη περιελάμβανε αντιδράσεις φωσφορυλίωσης των κερεβροζιτών, ανάλυσης των και αξιολόγησης των βιολογικών των ιδιοτήτων. Η σημασία αυτής της έρευνας φάνηκε πολύ αργότερα όταν έγινε γνωστή η σύνδεσή των, με την Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Ελεγε ο ίδιος: ΄΄Δούλευα στη Μυελίνη και τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας χωρίς να το γνωρίζω΄΄…».

Mίμης Πλέσσας

Γιάννης Ματσούκας, Μίμης Πλέσσας, James Watson (στο 12ο συνέδριο Ιατρικής Χημείας στην Πάτρα

«ΟΔΥΝΗΡΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ»

Μίμης Πλέσσας: «Πλήρωσα που δεν κομματικοποιήθηκα!», Οι μεγάλες εξομολογήσεις του αείμνηστου μαέστρου στην «Π»

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Πλέσσας δεχόταν πόλεμο. Ο ίδιος, μιλώντας στην «Π», δεν είχε κρύψει την πικρία του, για το γεγονός ότι σε αντιδιαστολή με τον απλό κόσμο και τους ιδιωτικούς φορείς που τιμούσαν το έργο του, δεν είχε εισπράξει ανάλογη διάκριση από την συντεταγμένη Πολιτεία:

«Ο δρόμος για την δικαίωση είναι οδυνηρός. Γιατί όταν δεν έχεις ανθρώπους να σε βοηθάνε, είναι απολύτως φυσικό ότι μόνος σου τα καταφέρνεις δυσκολότερα. Οι Ελληνες έχουμε αποδείξει επανειλημμένα ότι όταν είμαστε όλοι μαζί, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Οπως έχουμε αποδείξει ότι όταν δεν είμαστε όλοι μαζί, αυτοί που κάθονται στις καρέκλες της εξουσίας, μπορούνε να ξεχάσουνε ακόμα και τους φίλους τους. Δεν θέλω να είμαι πικρός, γιατί σαν δικαιωμένος από τη μουσική μου πορεία, το μόνο που μπορώ είναι να πω αυτό: Ενα ευχαριστώ σε αυτούς που με κατάλαβαν. Μπορεί να είναι λιγότεροι. Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς που με πολέμησαν. Γιατί αν δεν με είχαν πολεμήσει, πώς θα μπορούσα να προσπαθήσω περισσότερο;».

«ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ»

Σε ερώτησή μας, το 2005, για το τι θα απαντούσε σε πρόταση κάποιας Κυβέρνησης για την ανάληψη τον θώκου του Υπουργού Πολιτισμού, είχε απαντήσει:

«Η χώρα μου είναι τόσο μεγάλη και ο πολιτισμός της τόσο φωτοδότης, που αισθάνομαι πολύ μικρός για να αναλάβω μια τέτοια ευθύνη. Δεν θα αρνιόμουν όμως τη θέση εκείνη, που σαν πρώτο μέλημα θα είχε να ξεκαθαρίσει τα κακώς κείμενα της ΄΄σπάθας΄΄, που λέγεται γραφειοκρατία.

Μίμης Πλέσσας

«ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

Είναι παράξενο, αλλά το λυρικό και συμφωνικό του έργο ήταν σχετικά άγνωστο στην Ελλάδα, σε αντίθεση με το εξωτερικό. Ο ίδιος είχε πει στην «Π»:

-Υπάρχει σε καλλιτεχνικό επίπεδο κάτι που ακόμα δεν έχετε καταφέρει να πραγματοποιήσετε;

«Σε καλλιτεχνικό επίπεδο όχι, αλλά μένει ακόμα να κάνω γνωστό το συμφωνικό και λυρικό μου έργο, που εξακολουθεί να είναι γνωστότερο στο εξωτερικό, απ’ ό,τι στη χώρα μας».

«Τρελός είμαι να βγάλω δίσκο στον Πλέσσα;»

«Ο παλιός φωνόγραφος έπαψε να παίζει»: Ο καλλιτεχνικός κόσμος αποχαιρετά τον Μίμη Πλέσσα

Οσο και αν φαίνεται παράδοξο, οι δισκογραφικές εταιρείες τον είχαν θέσει στο περιθώριο. Ο ίδιος, σε ερώτηση της «Π» το 2000, γιατί πλέον, δεν εξέδιδε δίσκους με λαϊκά τραγούδια, είχε αποκαλύψει:

Για να βγάλεις ένα δίσκο σήμερα, όπως και παλαιότερα, θα πρέπει να στο ζητήσει μια εταιρεία. Πριν από 4-5 χρόνια έφθασα να πάω και σε 2 εταιρείες για να δώσω ένα δίσκο με μια εκπληκτική νέα φωνή. Και μάλιστα με νέα τραγούδια. Τον πήραν και απλώς τον «έθαψαν». Είναι λυπηρό να σκέφτεται κανείς ότι ούτε τους μεγάλους τους καλλιτέχνες δεν θέλουν οι εταιρειάρχες να σώσουν, χρησιμοποιώντας όσους από εμάς του παλαιούς συνθέτες έχουμε απομείνει. Και θα σας το πω με τον πικρότερο τρόπο που το άκουσα από έναν μεγάλο εταιρειάρχη, παρά το γεγονός ότι αυτό που ειπώθηκε, ήταν φιλοφρόνηση: «Τρελός είμαι να πω στον Πλέσσα να του βγάλω δίσκο; Και αν μου ξαναγράψει κάτι σαν το «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», που αντέχει 40 χρόνια; Εγώ θα πρέπει να την κλείσω την εταιρεία! Αυτό όμως δεν σημαίνει όμως ότι εγώ δεν γράφω….

-Νιώθετε ακόμα το ίδιο δέος όταν ανεβαίνετε στη σκηνή, όπως την πρώτη φορά; Εχετε σκεφτεί την στιγμή που θα «κρεμάσετε» την μπαγκέτα σας; Σας τρομάζει η προοπτική αυτή;

Νιώθω την ίδια συγκίνηση και δεν με τρομάζει η προοπτική του ότι φυσικά κάποια στιγμή θα κρεμάσω όπως λέτε την μπαγκέτα. Υπόσχομαι όμως, πως μέχρι εκείνη τη στιγμή θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να υπάρχουν ικανοί για να συνεχίσουν.

-Εχετε σκεφθεί ποτέ να δημιουργήσετε δική σας δισκογραφική εταιρεία, η οποία θα λειτουργούσε σαν εφαλτήριο για νέους καλλιτέχνες;

Δισκογραφική εταιρεία όχι, γιατί θα έπρεπε να έχω σκοπό το κέρδος. Η όλη μου πορεία δείχνει πόσο προσπάθησα και βοήθησα νέους καλλιτέχνες να βρουν τον δρόμο τους

Μίμης Πλέσσας

Ο Μίμης Πλέσσας με τη λατρεμένη του σύζυγο

«ΣΥΜΦΙΛΙΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΡΥΤΙΔΕΣ ΜΟΥ»

Μιλώντας στην «Π» για τις ενδόμυχες σκέψεις του, είχε πει:

-Ποιος ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού σας;

Η έλλειψη παιδείας και πληροφόρησης που με περιτριγυρίζει.

-Θα θέλατε να ξεκινούσατε πάλι από την αρχή;

Και βέβαια θα ξεκινούσα από την αρχή, θα ήθελα όμως σαν αφετηρία να έχω για ασπίδα μου την πολύτιμη πείρα που απόκτησα στο ολισθηρό ανηφόρι της καριέρας μου.

-Είστε συμφιλιωμένος με τις ρυτίδες σας;

Και βέβαια, φτάνει αυτές να δείχνουν την αλήθεια του τι πέρασα σαν Ελλην δημιουργός, για να φτάσω εδώ που βρίσκομαι.

-Ποια ιστορική προσωπικότητα θαυμάζετε και γιατί;

«Τον Αριστείδη, γιατί ήταν τόσο δίκαιος ώστε να τον εξορίσουν»

-Από ποια σύγχρονη σκλαβιά σας θα θέλατε να είχατε
απελευθερωθεί;

Από τη φυσική βιολογική φθορά, που μας επιβάλλει ο πανδαμάτορας χρόνος.

-Τελικά επιμένετε, ακόμα, ότι η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο;

Η μόνη από τις τέχνες που σίγουρα μπορεί να βοηθήσει τον κόσμο να αλλάξει προς το καλύτερο, είναι η μουσική. Γιατί είναι η μόνη που κοινωνείται στο επίπεδο του υποσυνείδητου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Λουκίλα Καρρέρ – Πλέσσα: Ανατριχιάζει με τα πρώτα της λόγια για τον θάνατο του Μίμη Πλέσσα

Κανονικά θα πραγματοποιηθεί το μεγάλο αφιέρωμα για τον Μίμη Πλέσσα στο Παλλάς

Μενδώνη για Μίμη Πλέσσα: Κατέδειξε πόσο βαρύ είναι, εν τέλει, το ελαφρό τραγούδι