Οι πιο παράξενοι (αλλά χρήσιμοι) νόμοι για τα κατοικίδια στον κόσμο

Οι πιο παράξενοι (αλλά χρήσιμοι) νόμοι για τα κατοικίδια στον κόσμο

Σε κάθε χώρα, οι νόμοι αντικατοπτρίζουν την κουλτούρα και τις προτεραιότητες της κοινωνίας. Και όταν πρόκειται για κατοικίδια, οι νομοθεσίες αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον: από προστατευτικά μέτρα μέχρι αυστηρές ρυθμίσεις, η ευζωία των ζώων γίνεται υπόθεση δημόσιας πολιτικής – μερικές φορές, με τρόπους που φαίνονται εκ πρώτης όψεως παράξενοι.

Δείτε μερικούς από τους πιο ασυνήθιστους (και ενίοτε αξιοθαύμαστους) νόμους που ισχύουν σε διάφορες χώρες του κόσμου:

1. Υποχρεωτικές βόλτες σκύλων – Τορίνο, Ιταλία
Στην ιταλική πόλη Τορίνο, οι σκύλοι πρέπει να βγαίνουν τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα βόλτα. Η μη συμμόρφωση επισύρει πρόστιμα που κυμαίνονται από 25 έως 500 ευρώ. Ο κανονισμός έχει θεσπιστεί από το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης και αποσκοπεί στην προστασία της ευζωίας των κατοικίδιων.

Η ρύθμιση αυτή, αν και ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα, αντανακλά μια φιλοζωική στάση που βλέπει τον σκύλο όχι απλώς ως ιδιοκτησία αλλά ως σύντροφο με ανάγκες και δικαιώματα.

2. Απαγόρευση ιππασίας υπό την επήρεια αλκοόλ – Μεγάλη Βρετανία
Στη Μεγάλη Βρετανία, ισχύει από το 1872 ένας νόμος που απαγορεύει σε οποιονδήποτε να ιππεύει άλογο ή να οδηγεί κάρο ή άμαξα υπό την επήρεια αλκοόλ. Η παράβαση επιφέρει πρόστιμο και ενδεχομένως δίωξη.

Η νομοθεσία αυτή προστατεύει όχι μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα άλογα, αποτρέποντας επικίνδυνες καταστάσεις από άτομα που δεν είναι σε θέση να ελέγξουν σωστά το ζώο τους.

3. Υποχρεωτική υιοθεσία ανά ζεύγη – Ελβετία
Στην Ελβετία, ο αποκαλούμενος “Pet Buddy Law” προβλέπει ότι ορισμένα κοινωνικά ζώα δεν επιτρέπεται να υιοθετούνται μόνα τους, αλλά μόνο σε ζεύγη. Αυτό ισχύει για παπαγάλους, ινδικά χοιρίδια, καναρίνια, κουνέλια και άλλα είδη.

Η λογική πίσω από τον νόμο είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να υποκαταστήσει την παρέα ενός άλλου ζώου, ενώ η μοναξιά μπορεί να οδηγήσει σε άγχος ή κατάθλιψη. Μέχρι το 2016, υπήρχε και υποχρέωση παρακολούθησης μαθημάτων για όσους υιοθετούσαν σκύλο, ως μέτρο πρόληψης της κακομεταχείρισης.

4. Φόρος κατοικίδιου – Γερμανία
Στη Γερμανία, οι κηδεμόνες σκύλων πληρώνουν δημοτικό φόρο κατοικίδιου, γνωστό ως Hundesteuer. Το ύψος του διαφέρει ανάλογα με τον δήμο:

Στο Αμβούργο: 90€ ανά σκύλο

Στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία:

96€ για τον πρώτο σκύλο

150€ για τον δεύτερο

180€ για κάθε επόμενο

Μετά την πληρωμή, οι σκύλοι πρέπει να φέρουν ειδικό ταμπελάκι ως απόδειξη πληρωμής. Στόχος του μέτρου είναι να αποθαρρυνθούν οι αλόγιστες υιοθεσίες και να διασφαλιστεί ότι οι ιδιοκτήτες είναι υπεύθυνοι.

5. Μόνο ένας σκύλος – Κίνα
Σε κάποιες περιοχές της Κίνας, ισχύει περιορισμός ενός σκύλου ανά σπίτι, και μάλιστα μόνο εάν έχει ύψος κάτω των 35,5 εκατοστών. Ο κανονισμός αυτός έχει τεθεί για τον έλεγχο του πληθυσμού των κατοικίδιων και την αποτροπή φαινομένων εγκατάλειψης.

🇬🇷 Και στην Ελλάδα;
Η ελληνική νομοθεσία τα τελευταία χρόνια έχει σημειώσει πρόοδο ως προς την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ζώων, με αυστηροποίηση των ποινών για κακοποίηση και υποχρεώσεις για σήμανση, στειρώσεις και φροντίδα. Ωστόσο, μέτρα όπως η υποχρεωτική εκπαίδευση ιδιοκτητών ή η φορολόγηση ανά σκύλο δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί.

Οι παραπάνω νόμοι, όσο παράξενοι κι αν φαίνονται, έχουν στόχο την προστασία των ζώων και τη διασφάλιση της ποιότητάς τους ζωής. Αντικατοπτρίζουν κοινωνίες που βλέπουν το κατοικίδιο όχι ως αντικείμενο, αλλά ως σύντροφο.

Ίσως ήρθε η ώρα και στην Ελλάδα να δούμε κάποια από αυτά τα παραδείγματα όχι με σκεπτικισμό, αλλά ως έμπνευση για πιο αποτελεσματική προστασία των ζώων και μείωση των αδέσποτων.