Κωνσταντίνος Μάγνης

Ολοι τρία μέτρα παίρνουν γη, λέει το τραγούδι. Ενας θυμόσοφος ύμνος στην ισότητα απέναντι στη μοίρα των θνητών. Η παρηγοριά των ανίσχυρων και άσημων. Με τη διαφορά ότι μέχρι να πάρεις αυτά τα τρία μέτρα μπορείς να ζεις σαν πρίγκιπας, κροίσος, μικρός θεός, σταρ του τζετ σετ, ενώ ο στιχουργός μένει με τον στίχο στο χέρι. Αλλά και μετά θάνατον, άλλα τα τρία μέτρα του ενός, και άλλα τα τρία μέτρα του άλλου. Δεν ασχολούνται με όλους η Ιστορία και η Φήμη.

Το σκηνικό πάντως στο Τατόι, σκούρο, κατηφές, υποβλητικό, δένει με το θέμα. Ο εικονολήπτης τραβά εικόνα το μνήμα του Παύλου και της Φρειδερίκης, ενόψει του ενταφιασμού του Κωνσταντίνου. Η επικαιρότητα θέλει εικόνα. Αν είναι και μαύρη, ακόμα καλύτερα.