Οργισμένο είδωλο
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Δόθηκε πράγματι έκταση αναντίστοιχη προς τη βαρύτητα του περιστατικού. Σε άλλες περιπτώσεις ο οργισμένος επιβάτης πνίγει τον υπάλληλο με το καλώδιο του τηλεφώνου, ενώ στην περίπτωση του πρώην υπουργού δεν αναφέρθηκε στραγγαλισμός, και επιπροσθέτως ούτε βιαιοπραγία ούτε λιποθυμία, όπως διευκρινίζει ο φερόμενος διαμαρτυρόμενος ως μη αερομεταφερόμενος. Του είπε, φέρε εδώ ρε το τηλέφωνο να του μιλήσω εγώ του ανωτέρου σου, να δεις πώς γίνεται, και του άρπαξε το ακουστικό. Ο βουλευτής διευκρινίζει ότι η αρπαγή αυτή δεν συνδυάστηκε με χτύπημα, όπως διαμαρτύρονται στα φάουλ οι στόπερ: Για τη μπάλα πήγα, φωνάζουν έμπλεοι αγανάκτησης στον διαιτητή, ενώ παραδίπλα ο γιατρός του αγώνα βάζει την κνήμη και την περόνη του επιθετικού στη θέση τους.
Η κυβέρνηση εξυπακούεται πως αποδοκιμάζει. Ζητώντας άλλωστε ο πρωθυπουργός την επομένη των εκλογών σε υπουργούς και βουλευτές να επιδεικνύουν ταπεινότητα και να έρθουν κοντά στον πολίτη, δεν εννοούσε ότι πρέπει να έρθεις ντέρντε μέρντε πλάι στον κόσμο: Αν δεν σε παίρνει το αεροπλάνο, άστο να φύγει βρε αδελφέ, και παίρνεις το επόμενο. Πάρε ένα άλλο αεροπλάνο, στο κάτω κάτω. Αλλαξε προορισμό. Αν αντί για την Αθήνα, ας πούμε, ή το Ηράκλειο, πας στην Καπερναούμ ή στη Δαμασκό, πόσοι θα το προσέξουν; Σε πόσους θα λείψεις; Αντιθέτως, όσο λιγότερο απασχολείς, τόσο το καλύτερο για σένα και την κυβέρνηση, αλλά και για την καρωτίδα των υπαλλήλων του αεροδρομίου.
Ας είμαστε επιεικείς. Είναι δύσκολο να διαχειριστείς τον θαυμασμό και την αφοσίωση της κοινωνίας. Σε χειροκροτεί, σε αποθεώνει, σε αποζητά, σε κοιτάζει στα μάτια, σου ανοίγει δρόμους, σε μετατρέπει σε θνητό ειδικής κατηγορίας, κρέμεται από το στόμα σου, διψά για την προσοχή σου. Δεν είμαστε αλαζόνες, κύριε. Όταν οι πρωθυπουργοί και οι αρχηγοί συνιστούν σεμνότητα και μετριοφροσύνη, προφανώς και δεν εννοούν εμάς. Είμαστε τόσο ταπεινόφρονες που επαιρόμαστε και καυχόμαστε για την αρετή μας αυτή. Αυτό που αστράφτει στο βλέμμα μας, δεν είναι μεγαλαυχία και ναρκισσισμός, είναι η αίσθηση της ευθύνης που σηκώνεις ως λαϊκός αντιπρόσωπος. Δεν είμαι ο εαυτός μου, είμαι ο λαός. Δεν είμαι προνομιούχος, είμαι η κάθε λέξη από το σύνταγμα της χώρας. Δεν είμαι η εξουσία, είμαι ο εκτελεστής της λαϊκής εντολής και ο φορέας των δικαιωμάτων του πολίτη. Δεν πετάει επομένως ο βουλευτής, ούτε βέβαια πετάει ο γάιδαρος. Ο λαός πετάει. Και θα μας πεις πως δεν χωράει ο λαός στο αεροπλάνο; Δώσε μου τον ανώτερό σου στο τηλέφωνο. Τον θέλει ο λαός, πες του.
Αλλά αντί να βγει ο ανώτερος του αεροδρομίου, του βγαίνει ο ανώτερος στην κυβέρνηση. Δεν μου λες, του λέει. Όταν πάμε από το 41% στο 27, όταν μας τη βγαίνει η δεξιά, όταν μας την πέφτει η αριστερά, όταν μας την έχουν στημένη τα κοινωνικά δίκτυα, ο τύπος, κάθε καρυδιάς καρύδι με μια κάμερα στο χέρι, χώρια τις κάμερες τις σταθερές, τις κρυφές, τις ακούνητες, αμίλητες και αγέλαστες, εμείς τι κάνουμε; Πάμε στα αεροδρόμια και γυρίζουμε σκηνές Τζέισον Στέθαμ; Αυτό δεν λέγεται αυτογκόλ.
Είναι σαν να λες του Ρονάλντο, άσε εσύ θα το χάσεις, θα βαρέσω εγώ το πέναλτι σε βάρος της ομάδας μου, για να το σιγουρέψω.
Και τώρα κάνουν στο γκισέ ουρά τα άλλα κόμματα, καταγγέλλοντας και σαρκάζοντας, τόσο σίγουρα για τα στελέχη τους, αναμάρτητοι που λιθοβολούν με παλμό.
Τι πιστεύει ο πολιτικός κόσμος για τον εαυτό του; Αν δεν είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, δεν θα ήταν πολιτικός κόσμος.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
