«Οταν όλα τα κάνουν όλοι και γίνονται παντού…»

Μόλις η πανδημία άρχισε να υποχωρεί, άνοιξε και στη Δυτική Ελλάδα η συζήτηση για ένα σύστημα Υγείας, που με μπούσουλα τις καταστάσεις που βίωσε η περιοχή στα απανωτά κύματα του κορονοϊού, θα μπορούσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά υγειονομικές κρίσεις του μέλλοντος, όπως και την καθημερινότητα των πολιτών στα δημόσια νοσοκομεία.

Δεν πέρασαν, παρά μονάχα λίγοι μήνες, και αντί χρηματοδότησης ενισχυτικών πολιτικών, τι είδαμε;

Προβλήματα και κενά σε Ρίο και Αγιο Ανδρέα (μέχρι θανάτου…), ένα Καραμανδάνειο να ανοιγοκλείνει χειρουργεία, την Παιδοψυχιατρική του να φτάνει σε σημείο αναστολής λειτουργίας και πολλά αντίστοιχα σκηνικά, σε Αίγιο, Μεσολόγγι, Αγρίνιο, Πύργο, Αμαλιάδα κ.ά.

Πιστέψαμε, εύκολα, ότι πράγματι μετά την πανδημία η Υγεία θα αποτελούσε προτεραιότητα για εθνικές και ευρωπαϊκές ηγεσίες.

Γιατί, το γεγονός ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας στηρίχθηκε κυρίως στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, σημαίνει πως, υπό νέες σωστές βάσεις το ΕΣΥ θα μπορούσε να συνεχίσει – αξιόμαχο – για ακόμα πολλές δεκαετίες.

Δυστυχώς, οι περιφερειακές δομές του ΕΣΥ, συνεχίζουν στην Πάτρα και αλλού, να λειτουργούν με πολλά προβλήματα, στρεβλή ανάπτυξη, ανορθολογική κατανομή ανθρώπων και πόρων ή και μικροκομματικές νοοτροπίες, που άλλωστε κατατρύχουν το ΕΣΥ, από δημιουργίας του!

Μακριά από ένα σύγχρονο ΕΣΥ, ασθενοκεντρικό, βασισμένο στην πρόληψη, την πρωτοβάθμια περίθαλψη, με εύκολη πρόσβαση σε επείγουσες και βασικές παροχές, αλλά και με εξειδικευμένα κέντρα αναφοράς.

Η τοπική κοινωνία, οφείλει να κατανοήσει και κυρίως να απαιτήσει από τις πολιτικές ηγεσίες, με ένα κυρίαρχο μότο.

Η περίθαλψη δεν μπορεί να είναι μέτρια σε ποιότητα και ακριβή σε κόστος.
«Οταν όλα τα κάνουν όλοι και γίνονται παντού…»

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ