Παίζοντας «Τάβλι» με τον Αλέξανδρο Ρήγα
Από την Πάτρα ξεκινά η φετινή περιοδεία του θεατρικού έργου «Το τάβλι» σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ρήγα.
Πρώτη στάση για φέτος την άνοιξη σ’ ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία της πόλης των Πατρινών θεατρόφιλων, με την παράσταση να φιλοξενείται στο θέατρο «Πάνθεον».
Πρόκειται για ένα μονόπρακτο της νεοελληνικής δραματουργίας θεάτρου που μαρτυρεί τα σκηνικά μιας μοναδικής θεατρικής σύλληψης, που τείνει να μοιάζει με μαύρη κωμωδία. Η συγγραφική απόπειρα του Δημήτρη Κεχαΐδη «Το τάβλι» αποτελεί ένα κατεξοχήν ευφυές, ζωντανό και άριστα διαρθρωμένο ψυχολογικό σενάριο, όπου μέσα από μια περισσότερο κοινωνική ματιά, θα μπορούσε κανείς, να αναλύσει τα ρεαλιστικά σημεία της παράστασης σε ένα πειραματικό κοινωνικό εργαστήρι.
Αλέξανδρος Ρήγας και Αντώνης Κρόμπας σε περιοδεία με το έργο του Κεχαΐδη «Το τάβλι»
Η φετινή περιοδεία του εμβληματικού αυτού έργου ξεκίνα λοιπόν, από την Πάτρα σε μια σκηνοθεσία που διαφέρει από ότι έχουμε δει έως τώρα . Ο Ρήγας εκτός από την σκηνοθετική του ιδιότητα, εμφανίζεται επί σκηνής ως Κόλλιας Παγουρόπουλος , σ ’ έναν ρόλο έξω από την φυσική του νόρμα, που προβληματίζει και ταυτόχρονα κριτικάρει. Στον ρόλο του ριζοσπαστικού Φώντα Καλαφατίδη παίζει ο εμβληματικός ηθοποιός Αντώνης Κρόμπας. Υποδύεται μια θεατρική φιγούρα στον φυσικό του χώρο που τρέφεται από «κομπίνες», ενώ σκέφτεται και πράττει εκπροσωπώντας μια ολόκληρη γενιά, που μαχόταν να βγει στο φως με λαϊκά τερτίπια. Καθώς οι πράξεις του έργου και οι χαρακτήρες εκτυλίσσονται, γινόμαστε μάρτυρες ενός ρεπερτορίου συνεχόμενων εντάσεων και κορυφώσεων που άλλοτε επαναλαμβάνεται και άλλοτε συνομιλεί με τον θεατή.
Εάν και υπήρξαν ορισμένα τεχνικά ζητήματα φωτισμού, το σταθερό γενικό φως ήταν αυτό που τελικά μαρτυρούσε μια περισσότερο αληθινή όψη της ψυχοσύνθεσης των ηρώων. Όσο για την σκηνογραφία, ξεχώρισε αισθητικά από το πρώτο κιόλας λεπτό, καθώς η απομονωμένη, στο τεχνητό σιδερένιο πλαίσιο σκηνή, με το τάβλι σηματοδοτεί το πως μια απλή παρτίδα τάβλι, συμβολίζει την ίδια την ζωή και την πραγματικότητά της. Ακόμη, η σχέση των δύο πρωταγωνιστών αποτέλεσε ένα ειλικρινές ταξίδι στην καρδιά της ελληνικής κουλτούρας και της πολιτικής αληθοφάνειας της εποχής.
Σε γενικές γραμμές το μοναδικό αυτό έργο, «Το τάβλι» αποτέλεσε ένα επίτευγμα της εποχής του αλλά και μια παράσταση που κοιτάζει κατάματα τα κατάλοιπα της εξουσιαστικής τάσης των προσώπων, αναλύοντας την ζωή ουσιαστικά μέσα από μια καθημερινή παρτίδα τάβλι. Με μια πλούσια μίξη από δράμα, κωμωδία και συναισθήματα, αυτή η παράσταση ανέδειξε τη σημασία της φιλίας, της οικογένειας και των παραδόσεων στη σύγχρονη Ελλάδα. Οι ερμηνείες ήταν εξαιρετικές, με πλαστικότητα στις κινήσεις και ρεαλισμό, καθώς η δόση αλήθειας που αντλεί ο θεατής από την καθημερινότητα των ανθρώπων, θα μας κρατάει συντροφιά για μέρες. Ήταν μια εμπειρία που μας πάει πίσω και ταυτόχρονα…μπροστά.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
