Πατρούλα Αντωνοπούλου: Δεν σε κάνει δάσκαλο το πτυχίο

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας- όμορφα παιδικά χρόνια με εξαιρετικούς γονείς, οι οποίοι με μεγάλωσαν με αρχές και αξίες ζωής. Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζω στην αυλή ή στον καναπέ του σπιτιού μας με τις κούκλες σχολείο κι εγώ να κάνω τη δασκάλα. Παράλληλα είχα την τύχη ως μαθήτρια του 3ου Δημοτικού Σχολείου Γαργαλιάνων, να έχω σπουδαίους δασκάλους και αργότερα στο Γυμνάσιο αξιόλογους καθηγητές, οι οποίοι μου ενέπνευσαν την αγάπη για αυτό το επάγγελμα. Σήμερα δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου σε κάποιο άλλο επάγγελμα από αυτό της Δασκάλας.

Σπούδασα στην Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία Ψυχικού και ένιωθα ότι από το Β΄ εξάμηνο της φοίτησής μου ήμουν έτοιμη να διδάξω. Στη συνέχεια, πήρα πτυχίο Εξομοίωσης και μετά φοίτησα στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπ/σης Πανεπιστημίου Πατρών. Ακολούθησαν οι σπουδές Συμβουλευτικής στην ΑΣΠΑΙΤΕ και οι μεταπτυχιακές σπουδές στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση. Παράλληλα, φρόντισα να αποκτήσω αυξημένες δεξιότητες χειρισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Θυμάμαι ότι ανυπομονούσα για την πρώτη μου διδασκαλία στις πρακτικές ασκήσεις και κατάλαβα ότι το πτυχίο δεν αρκεί για να είσαι δάσκαλος. Χρειάζεται αγάπη, όρεξη, υπομονή, παιδεία. Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω τη μεγάλη χαρά και τον ενθουσιασμό μου όταν κατά τη φοίτησή μου στην Ακαδημία, μου δόθηκε η ευκαιρία να αναλάβω για δυο μήνες την Ε΄ τάξη στο Αρσάκειο Δημοτικό.

Πάνε 36 χρόνια τώρα… Τι να πρωτοθυμηθώ! Γεμάτη… η διαδρομή… Αρκετές εκατοντάδες μαθητές, γονείς και πολλοί συνάδελφοι-συνταξιδιώτες έκαναν το ταξίδι εντυπωσιακό, γεμάτο δράσεις, εμπειρίες, συγκινήσεις, προσπάθειες, όνειρα, προσδοκίες, χαμόγελα, εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις αλλά και άγχος, λάθη, αγωνία, δυσκολίες, προβληματισμούς, συμβουλές, αποχαιρετισμούς, νέα ξεκινήματα σε διαφορετικά σχολεία. Μια διαδρομή γεμάτη δημιουργικές χρονιές με εθελοντισμό, καινοτόμα προγράμματα, σεμινάρια, συνέδρια, πρωτοβουλίες, επιμορφωτικές και επιστημονικές δράσεις, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις,.Θεωρώ πως καθ΄ όλη τη διάρκεια της εκπαιδευτικής μου πορείας, ως θεμελιώδους σημασίας ζήτημα την όσο το δυνατόν ευρύτερη πνευματική μου εξέλιξη και την απόκτηση σύγχρονων επιστημονικών αντιλήψεων και τρόπων διδασκαλίας.

Διορίζομαι μόνιμα τον Δεκέμβριο του 1984 στον Νομό Αχαΐας και από την αρχή αντιλαμβάνομαι το επάγγελμά μου ως λειτούργημα, έχοντας Αγάπη για το κάθε παιδί υπηρετώντας σε αρκετά σχολεία. Από το 2005 έως το 2007 αναλαμβάνω υπεύθυνη Α/θμιας Εκπ/σης του Αποκεντρωμένου Γραφείου ΙΠΟΔΕ στην Πάτρα.

Το 2007 ανέλαβα ως διευθύντρια στο Στρούμπειο, όπου από το 1997 είναι και η οργανική μου θέση, το 2011 στο 26ο Δημ. Σχολείο Πάτρας και το 2017 στο 48ο Δημ. Σχολείο Πάτρας.

Είμαι ευγνώμων και ευχαριστώ τον Θεό για τον μεγάλο θησαυρό που έχω αποκτήσει στη ζωή μου, την οικογένειά μου. Με τον Νίκο, τον άντρα μου, γνωριστήκαμε στα φοιτητικά μας χρόνια και έχουμε δυο εξαιρετικά, υπέροχα παιδιά. Την Ειρήνη μας, που ακολούθησε το ίδιο επάγγελμα και είναι διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Παν/μίου Πατρών και τον Μάνο μας που σπούδασε στο Οικονομικό Πατρών με μεταπτυχιακές σπουδές στα Χρηματοιοκονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Φυσικά, υπήρξαν δυσκολίες και πολλές αντιξοότητες συνδυάζοντας εργασία, σπίτι, οικογένεια, ανατροφή παιδιών και επαγγελματική καριέρα, όταν μάλιστα τα παιδιά ήταν μικρά. Ομως, όλα ξεπεράστηκαν γιατί ήμασταν και είμαστε δίπλα στα παιδιά μας αφιερώνοντας πολύ χρόνο σε αυτά και γιατί απλά λατρεύω τη δουλειά μου.

Στη μέχρι τώρα εκπαιδευτική και διδακτική μου πορεία, στόχος ήταν να δημιουργώ κλίμα εμπιστοσύνης με τα παιδιά, να τα ενισχύω θετικά, να προσεγγίζω τους μαθητές ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές τους και να τονώνω την αυτοπεποίθησή τους. Ως δασκάλα, ως διευθύντρια, ως μητέρα προσπαθούσα να συμπεριφέρομαι με ευγένεια, σεβασμό και ενσυναίσθηση, με υπομονή, καλοσύνη και ευαισθησία χρησιμοποιώντας συμβουλευτικές δεξιότητες προς τους μαθητές, προς τους γονείς, τους συναδέλφους και στα δικά μου παιδιά.

Στο σπίτι και στο σχολείο πιστεύω πως έχω βάλει και το δικό μου λιθαράκι στη δημιουργία αυριανών πολιτών σε μια κοινωνία δημιουργική, δημοκρατική με αρχές, αξίες και ιδανικά, αλληλοκατανόηση και αλληλοσεβασμό. Το να είσαι καλός δάσκαλος να αγαπάς τα παιδιά του κόσμου, να εμπνέεις, να επικοινωνείς μαζί τους είναι πολύ σπουδαίο, μεγαλειώδες μπορώ να πω.

Από την ημέρα που ανέλαβα δ/ντρια στο 48ο Δ. Σχολείο εργάστηκα, όπως και στα προηγούμενα σχολεία, ατέλειωτες ώρες για την ανάπτυξη ενός κοινού οράματος: Τη διαμόρφωση στόχων, την ανάδειξη των προβλημάτων και την επίλυσή τους, την ανάπτυξη πνεύματος συνεργασίας και αλληλεγγύης, τη βελτίωση της ποιότητας τόσο του διοικητικού όσο και του παιδαγωγικού – εκπαιδευτικού έργου και τη δημιουργία ενός σχολικού περιβάλλοντος ασφαλούς και χαρούμενου, ενός σχολείου ανοιχτού στην κοινωνία.

Τα στοιχεία του χαρακτήρα μου με τα οποία συνεχίζω να πορεύομαι στη ζωή είναι η πίστη, η αισιοδοξία, ειλικρινείς φιλικές σχέσεις, η υπομονή, ο σεβασμός, η υπευθυνότητα, η συνέπεια και η ευγένεια. Στοιχεία που προσπάθησα όλα αυτά τα χρόνια να μεταφέρω στους συνανθρώπους μου ως μάνα και ως δασκάλα. Και μέχρι σήμερα πιστεύω πως τα έχω καταφέρει.