Πινελιές λογικής και δημιουργικότητας στο μπάσκετ μας…
Γιατί πινελιές λογικής; Γιατί αυτό χρειάζεται για να μην πέσει στα βράχια το μπάσκετ μας! Και γιατί πινελιές δημιουργικότητας; Γιατί χωρίς αυτές δεν θα πάμε πουθενά την επόμενη ημέρα…
Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Πελοπόννησος» Κώστας Λαμπρόπουλος γράφει για τις πινελιές λογικής που έχει ανάγκη το μπάσκετ μας 
Οι Ελληνες είμαστε Μεσογειακός λαός. Από αρχαιοτάτων χρόνων τα γνωρίζουμε όλα. Αν μέσα σε αυτόν τον παρορμητισμό μας, βάζαμε πού και πού μερικές πινελιές λογικής και δημιουργικότητας κι αφήναμε στην άκρη τα «εγώ» μας και τις ξερολιές μας, θα μεγαλουργούσαμε.
Κάπως έτσι είναι τα πράγματα το τελευταίο διάστημα και στο ελληνικό επαγγελματικό (;) μπάσκετ. Μαζευόμαστε, λοιπόν, άπαντες και συμφωνούμε ότι αν δεν υπάρξουν τομές, η Λίγκα θα πάει στα βράχια. Το βλέπουμε όλοι να έρχεται, το φοβόμαστε ότι είναι μπροστά μας και γι΄ αυτόν ακριβώς το λόγο καθόμαστε σε μια στρογγυλή τράπεζα και καταλήγουμε σε μια κοινή στρατηγική για να αποφύγουμε την επερχόμενη καταστροφή. Ολα καλά κι όλα ωραία μέχρι στιγμής.
Στην πορεία, όμως, βλέπουμε ότι το μονοπάτι είναι δύσβατο. Θέλει σκληρές αποφάσεις. Θυσίες. Αλλιώς τα υπολογίζαμε κι αλλιώς μας έρχονται. Είναι λόγος, όμως, αυτός για να μην τηρήσουμε τις υπογραφές μας; Οταν βλέπουμε ότι δεν μας βγαίνουν τα… κουκιά, μας τιμάει σαν οντότητες και σαν Οργανισμούς το να παίρνουμε πίσω την υπογραφή μας; Ετσι θα πάμε μπροστά; Με «είπα-ξείπα»; Σαν να είμαστε μικρά παιδάκια που αποχωρούν από το παιχνίδι με τους φίλους τους επειδή χάνουν;
Υπάρχει, όμως, και κάτι χειρότερο. Πολύ χειρότερο. Η τοξικότητα. Να προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, τα δικά μας λάθη ή τις ανεπάρκειες, ρίχνοντας τις ευθύνες αλλού. Δηλαδή η ΕΟΚ ευθύνεται π.χ. για τα δικά μας BAN; Ο Βαγγέλης Λιόλιος φταίει που θέλει να τηρηθούν και η νομιμότητα και οι αρχικές συμφωνίες στον ΕΣΑΚΕ; Και γιατί πρέπει να δημιουργήσουμε μια τεχνητή πόλωση που (ευτυχώς) δεν πείθει κανέναν; Γιατί υποτιμάμε τους αγνούς φιλάθλους και επιδιώκουμε να τους κατατάξουμε στην κατηγορία των Ούγκα-Ούγκα και των Μάο-Μάο;
Τον πονάει τον φίλο του Παναθηναϊκού που η ομάδα του έχει πατώσει (ας μας επιτραπεί η έκφραση γιατί κι εμάς μας πονάει…) στην Ευρωλίγκα. Τον πειράζει πολύ που χάνει με «σκούπα» το πρωτάθλημα από τον άλλοτε «πελάτη» του Ολυμπιακό. Ο Βαγγέλης Λιόλιος φταίει, όμως, γι΄ αυτό;
Τον ενοχλεί τον φίλο της ΑΕΚ που η ιστορική Ενωση προέρχεται από μια περίοδο που τα BAN σκάνε δίπλα της σαν να ήταν… ναρκοπέδιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ΕΟΚ ευθύνεται, όμως, και γι΄ αυτό;
Και πάει λέγοντας το… γαϊτανάκι, μέχρι τουλάχιστον τις 30 Ιουνίου, όταν ελπίζουμε κι ευχόμαστε να έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα και να μην χρειαστεί να δούμε την ίδια τη Λίγκα να κανονίζει τα των διαιτητών της (φανταστείτε σκηνές απείρου κάλλους με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό να διαπραγματεύονται για τις «σφυρίχτρες» της νέας σεζόν…). Κι όπως εύστοχα έγραψε σε σχετικό άρθρο και ο πολύπειρος συνάδελφος Νίκος Μπουρλάκης: «Η κάθε ομάδα θα αποκλείσει όποιον δε γουστάρει, κανείς δε ξέρει πως θα καταρτιστεί αυτή η λίστα και στο τέλος θα καταλήξουμε σε φαρσοκωμωδία».
Για να τελειώνουμε, λοιπόν, με όλη αυτή την Ιστορία που κούρασε: Η ΕΟΚ είναι ο θεματοφύλακας του μπάσκετ, είναι υποχρεωμένη να τηρεί τη νομιμότητα διότι δίνει λόγο σε περισσότερα από 1000 σωματεία (και όχι μόνο σε δύο-τρία ιστορικά…), αλλά και στην ίδια κοινωνία! Και το μήνυμα των εκλογών που έγιναν τον περασμένο Σεπτέμβριο ήταν ξεκάθαρο: «Αλλάξτε τα όλα! Προχωρήστε το μπάσκετ μπροστά». Αυτή ήταν η λαϊκή εντολή. Κι αυτό ακριβώς κάνει η νέα διοίκηση. Κόντρα σε σωματειακά μικροσυμφέροντα, συμπάθειες ή αντιπάθειες.
Οσο κι αν μας πονάει αυτό, αυτήν τη φορά οι Νόμοι δεν πρέπει να «κοιμηθούν»…
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
