Πολιτική με στρεβλώσεις και κατάρες

ΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ πάνε κι έρχονται, μαζί με τις δηλώσεις διαμαρτυρίας με θέμα την επικείμενη «ιδιωτικοποίηση του νερού», την οποία προεξοφλεί η αντιπολίτευση, όπως και η δημοτική αρχή, ως επιδίωξη και συνέπεια της ένταξης των εταιρειών ύδατος στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ωστόσο ξεκαθαρίζει ότι καμία τέτοια πρόθεση δεν υπάρχει και επικαλείται τα ίδια τα άρθρα του σχετικού νομοσχεδίου.
Το οποίο αποσκοπεί στον εξορθολογισμό στο σύστημα άντλησης και παροχής νερού προς την κατανάλωση, με γνώμονα τη διασφάλιση της ποιότητας, τον μηδενισμό των απωλειών, την προστασία των φυσικών πόρων και μια τιμολογιακή πολιτική απόλυτα προσαρμοσμένη στο δημόσιο συμφέρον και τους κανόνες προστασίας του καταναλωτή.

ΟΙ ΔΥΟ ισχυρισμοί απέχουν όσο η μέρα με τη νύχτα. Το ερώτημα είναι αν η αντιπολίτευση παρασύρεται από την προκατάληψή της έναντι της κυβέρνησης, στην οποία καταλογίζει νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και επ’ αυτού του ισχυρισμού δαιμονολογεί σε βάρος της επίμονα και μονότονα ή αν σκηνοθετεί μια πλαστή κατάσταση, παραπλανώντας την κοινή γνώμη.

ΕΚΤΟΣ αν δεν πρόκειται για ενστάσεις επί της θρυλούμενης ιδιωτικοποίησης αλλά επί αυτού καθαυτού του εξορθολογισμού στη διαχείριση των δημόσιων πόρων.
Οι προοδευτικές δυνάμεις δεν τα πάνε και πολύ καλά με αυτούς τους νεωτερισμούς, ως γνωστόν, αλλά καταφέρνουν να κρύβουν την οπισθοδρομική τους στάση μέσα από φοβέρες και αφορισμούς.

ΑΥΤΟ το σχήμα, η δεξιά ως ολετήρας και πλιατσικολόγος, και η αριστερά ως σωτήρας και θεματοφύλακας του λαϊκού συμφέροντος και του δημόσιου ταμείου, έχει κουράσει. Ασε που είναι και λίγο ανιστόρητο…