Σαντορίνη: Ήρωας αστυνομικός έσωσε πολίτη, του έκανε ΚΑΡΠΑ για 20 λεπτά
Για περίπου 20 λεπτά, ο αστυνομικός, ιδρωμένος, εξουθενωμένος, με το βλέμμα καρφωμένο στο πρόσωπο του συνανθρώπου μας, πάλευε να τον κρατήσει στη ζωή και τελικά τα κατάφερε.
Ένα ακόμα περιστατικό που δείχνει μεγαλείο ψυχής, είχαμε χθες στην Σαντορίνη, και εκτυλίχτηκε μπροστά στο Επαρχείο, όταν ένας συμπολίτης μας έχασε ξαφνικά τις αισθήσεις του και κατέρρευσε στο πεζοδρόμιο. Ο δρόμος γέμισε με κόσμο, οδηγοί και πεζοί σταμάτησαν, όλοι σιωπηλοί, καθώς μπροστά τους εκτυλισσόταν ένα ανθρώπινο δράμα.
Η ζωή του άνδρα κρεμόταν από μία κλωστή. Το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ καθυστέρησε να φτάσει, καθώς οι διασώστες βρίσκονταν σε άλλο περιστατικό, και κάθε λεπτό που περνούσε ήταν καθοριστικό. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή, ένας αστυνομικός – αποσπασμένος από τη Θεσσαλονίκη και υπηρετώντας προσωρινά στη Σαντορίνη – έπεσε δίπλα του και άρχισε να του προσφέρει πρώτες βοήθειες. Χωρίς δεύτερη σκέψη ξεκίνησε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ), δίνοντας έναν αγώνα με τον χρόνο.
Για περίπου 20 λεπτά, ο αστυνομικός, ιδρωμένος, εξουθενωμένος, με το βλέμμα καρφωμένο στο πρόσωπο του συνανθρώπου μας, πάλευε να τον κρατήσει στη ζωή. «Όχι φίλε, δεν θα φύγεις…» έμοιαζε να του λέει κάθε φορά που έσκυβε για να συνεχίσει. Η αγωνία, η αποφασιστικότητα και το μεγαλείο ψυχής αποτυπώνονταν στα μάτια του, μπροστά στα μάτια δεκάδων πολιτών που παρακολουθούσαν. Στο πλευρό του βρέθηκε και γιατρός από ιδιωτική κλινική που έτυχε να περνάει από το σημείο, ενώ λίγη ώρα αργότερα κατέφθασε και το ασθενοφόρο. Η συντονισμένη αυτή προσπάθεια έδωσε τελικά αποτέλεσμα: οι γιατροί του νοσοκομείου κατάφεραν να επαναφέρουν τον συμπολίτη μας, ο οποίος νοσηλεύεται ζωντανός χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες. Αυτόπτης μάρτυρας, που κατέγραψε με το κινητό του τη συγκλονιστική προσπάθεια, περιγράφει: «Θαύμασα είναι αλήθεια την προσπάθεια του Αστυνομικού να σώσει τον συμπολίτη μας. ΚΑΡΠΑ για πάνω από 20 λεπτά με το βλέμμα του στραμμένο στο πρόσωπο του συμπολίτη μας σαν να του λέει “όχι φίλε, δεν θα φύγεις”. Το έβλεπες στη ματιά του, στην αποφασιστικότητά του, στο μουσκεμένο πρόσωπό του, στην αγωνία του… Όταν επιτέλους έφτασε το ασθενοφόρο, εγώ συνέχιζα να κοιτάζω τον Αστυνομικό, εξουθενωμένο από την προσπάθεια, να γυρίσει στο πόστο του για να απελευθερώσει τον δρόμο. Σε όσους τον κοιτούσαν με θαυμασμό, έριξε ένα περίεργο βλέμμα σαν να μας έλεγε: “Πώς κάνετε έτσι ρε παιδιά, το καθήκον μου έκανα, αυτή είναι η δουλειά μου”».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
