Σε μια χώρα κανονική …

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΚΕΛΛΙΟΝΑ *

Οταν στον πιο κεντρικό σημείο της Αθήνας εκατοντάδες αυτοκίνητα καθημερινά πραγματοποιούν μια παράνομη αριστερή στροφή, είναι απορίας άξιο γιατί πήρε τόσο καιρό να συμβεί το κακό.

Είναι ενδιαφέρον να δούμε, αυτή τη χρονιά που γιορτάζουμε 200 χρόνια από την επανάσταση, τις δομικές παθογένειες του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας μας.

Η είσοδος στο κοινοβούλιο γίνεται με μια παράνομη στροφή!!  Επί δεκαετίες!!

Με τον ίδιο «δε βαριέσαι» κιτς τρόπο που «προσωρινά» γίνονται όλα τα μόνιμα πράγματα σε αυτόν τον τόπο. Με αποκορύφωμα (και τονίζω πως δεν είναι στοιχείο πολιτικής αντιπαράθεσης που αφορά την προηγούμενη κυβέρνηση) τον τρόπο που οι κλούβες των ΜΑΤ έκλειναν την είσοδο της Ηρώδου Αττικού τα προηγούμενα χρόνια.

Πήρε καιρό αλλά έγινε το κακό… Ενα νέο παιδί έχασε τη ζωή του, συνέπεια της παρανομίας που θεσμικά ανέχεται η Βουλή επί δεκαετίες. Και οι αντιδράσεις; Τυπική νεοελληνική συμπεριφορά και πάλι από τις δυο πλευρές:

– Η πλευρά της εξουσίας/κυβέρνησης να «κουκουλώσει» όσο μπορεί, να κρύψει μάρτυρες, να εξαφανίσει στοιχεία.

– Η αντιπολίτευση να φτάσει να αποκαλεί την αδερφή του ΠΘ δολοφόνο, επειδή αυτοκίνητο της δικής της συνοδείας ήταν αυτό που προκάλεσε το δυστύχημα.

Και κοντά δέκα μέρες τώρα να φουντώνει η συζήτηση στα ΜΜΕ και τα ΜΚΔ για το αν η αστυνομία κουκούλωσε, αν η Ντόρα ήξερε, αν, αν, αν…

Σε μια κανονική χώρα:

Σε μια κανονική χώρα δεν θα συνέβαινε ποτέ αυτό. Γιατί δεν θα μπορούσε η είσοδος των βουλευτών και των κυβερνητικών αξιωματούχων στο κοινοβούλιο να γίνεται με παραβίαση του ΚΟΚ.

Αλλά ακόμα και αν είχε γίνει, ο πρόεδρος της Βουλής ήδη θα είχε δώσει εντολή να σταματήσει αυτή η συμπεριφορά και να υπάρξει μια μόνιμη, νόμιμη λύση για την αριστερή αυτή στροφή, μέσα από μια επείγουσα κυκλοφοριακή μελέτη.

Εμείς εδώ ακόμα συζητάμε αν έφταιγε ο αστυνομικός, ο οδηγός του ταξί, ο οδηγός του αυτοκινήτου, η Ντόρα, ο Χρυσοχοΐδης, η κακιά στιγμή.

Οι μόνοι που στάθηκαν υπεράνω, μέσα στην ανείπωτη θλίψη τους, οι γονείς του δύστυχου Ιάσονα, με την απόφαση τους να δωρίσουν όργανα του αδικοχαμένου γιου τους, προκειμένου να σωθούν άλλες ζωές. Μια αχτίδα ελπίδας πως η κοινωνία μας μπορεί να μην είναι τόσο χαμένη…

* Ο Γιώργος Σακελλίων είναι ιατρός, αναισθησιολόγος σε Νοσοκομείο της Βρετανίας.