Σταθερή «Στο Κόκκινο» – Γνωριμία με την Ελένη Συμεωνίδου που μπήκε στην Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ

Η Ελένη Συμεωνίδου, εξελέγη δεύτερη φορά στην Κεντρική Επιτροπή, έφτασε στην Πολιτική Γραμματεία. Μια κοπέλα από τη Θεσσαλονίκη που πολιτογραφήθηκε Πατρινή κάνει καριέρα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ελένη Συμεωνίδου Η φωτογραφία που μας έδωσε την αφορμή να την αναζητήσουμε. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Αλέξης Τσίπρας προσέρχεται στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, Αθήνα, Τρίτη 31 Μαΐου 2022

Είναι η πιο σύντομη συνέντευξη που έχουμε πάρει μέχρι σήμερα. «Συμεωνίδου. Είμαι της παλιάς σχολής». Αυτή ήταν η μόνη απάντηση που πήραμε από την Ελένη Συμεωνίδη, συγγνώμη, Συμεωνίδου, όταν την καλέσαμε στο τηλέφωνο το πρωί της Τετάρτης. Τη βρήκαμε στη δουλειά της, στον Ραδιοσταθμό «Κόκκινο». Δεν δέχεται τον όρο «διευθύντρια», προτιμά τον ταπεινότερο «συντονίστρια». Και εκεί κλείνει η συνομιλία μας.

Μας εξηγεί ευγενικά και συναδελφικά ότι δεν δίνει συνεντεύξεις, και ο λόγος είναι πως δεν θέλει να δώσει την αίσθηση ότι θέλει να αλλάξει ράγες και να μετακινηθεί σε άλλα δρομολόγια. Ηταν, παραμένει και θα παραμένει άνθρωπος του κομματικού μηχανισμού. Αυτόν έχει διαλέξει, αυτός της πάει, αυτός της αρέσει.

Αφορμή για την κρούση μας ήταν μια φωτογραφία. Ο Αλέξης Τσίπρας μπαίνει στον χώρο της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια συνάντηση με σημασία, διότι στη διάρκειά της θα δώσει μηνύματα που απαντούν στις συζητήσεις που προκάλεσαν οι Σβίγκειες επιλογές. Κάποιος από το βήμα αστειεύεται, ο πρόεδρος γελάει ανοιχτά – δεν έχει πρόβλημα σ’ αυτά ο Αλέξης Τσίπρας- και σε πρώτο πλάνο μοιράζεται το αστείο της στιγμής η Ελένη Συμεωνίδου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής μετά από την ανοιχτή ψηφοφορία του Μαΐου, και πλέον της Πολιτικής Επιτροπής.

Η Ελένη Συμεωνίδου, ένας άνθρωπος μάλλον πρόσχαρος, ανοιχτός, ευθύς αλλά όχι της πρώτης προβολής, διατήρησε στα μέρη μας τα βορειοελλαδίτικα χαρακτηριστικά της. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Στην Πάτρα την έφεραν επαγγελματικοί λόγοι, το 1999 και έκτοτε πολιτογραφήθηκε συμπολίτισσα.

 

Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ έγινε εννιά χρόνια αργότερα, το 2008, εμπνευσμένη ίσως από την εκλογή ενός νέου ανθρώπου στην προεδρία, που ήταν βέβαια ο Αλέξης Τσίπρας. Ακολούθησε σχετικά σύντομα μια διαδρομή στον συνδικαλισμό και τα κομματικά όργανα, αρχικά σαν στους ελεύθερους επαγγελματίες της Αχαΐας, στη συνέχεια σαν μέλος της Νομαρχικής Επιτροπής και σαν μέλος Κεντρικής Επιτροπής, όπου εξελέγη για πρώτη φορά το 2016. Ανέλαβε οργανωτικά καθήκοντα για λογαριασμό του οικείου κομματικού γραφείου σε Αιτωλοακαρνανία, Ηλεία, Ζάκυνθο και όλα τα Ιόνια. Αν τη λέγατε καθαρά κομματικό πρόσωπο, θα πέφτατε μέσα. Οι σύντροφοί της, και τα ηγετικά κλιμάκια της αναγνωρίζουν οργανωτική ικανότητα και συνέπεια. Φαίνεται βέβαια ότι είναι αφοπλιστική και αποτελεσματικά στη διαχείριση των χαρακτήρων, που είναι από τις πιο δύσκολες αποστολές. Η εμπλοκή της στο κόμμα πάντως είναι ανιδιοτελής, δεν επιδιώκει ανταμοιβές και επαγγελματική αποζημίωση. Την γεμίζει η μεταφορά των πολιτικών αποφάσεων στη χαμηλότερη οργανωτική κλίμακα και να καταπιάνεται με προβλήματα που θέλουν λύση. Της αρέσει επίσης το σπορ της κομματικής ανθρωπογεωγραφίας, να ζει τον σφυγμό των κατά τόπους στελεχών του χώρου.
Και θέλει εκεί να μείνει, ανεξάρτητα πόσο ανεβαίνει στην κομματική βαθμίδα. Εχουμε ακούσει ότι της προτάθηκε να μπει στο ψηφοδέλτιο το 2009, αλλά το απέκρουσε, όπως θα κάνει και αν της προταθεί το ίδιο ή κάτι ανάλογο εφεξής.

 

Ο Αλέξης και τα άλλα τρία «άλφα»

Πού βρίσκεται το προσωπικό της πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα; Φαίνεται ότι ανήκει στη τάση που θέλει έναν ΣΥΡΙΖΑ διευρυμένο όπου η στελεχιακή βάση θα αντιστοιχεί με την κοινωνική. Θιασώτης της διακήρυξης του 2019, στηρίζει την ιδέα ενός εσωτερικού μετασχηματισμού που θα επιτρέψει στο κόμμα να προχωρήσει «μπροστά». Μπροστά, με την ανοδική σημασία, βέβαια.
Η Ελένη Συμεωνίδου αναγνωρίζει μεγάλη αξία και δυναμική στο κεφάλαιο «Αλέξης Τσίπρας». Θεωρεί ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι κεφάλαιο για τη χώρα, όχι μόνο για το κόμμα. Πιστεύει ότι είναι λαμπρό μυαλό και έχει μια σπάνια ικανότητα να μετατρέπει σε πολιτική πράξη το κοινωνικό κέλευσμα. Από εκεί πέρα, εκτιμά το σύνολο των στελεχών, δεν ξεχωρίζει πρόσωπα, είναι αφοσιωμένη στο κόμμα ως υπόθεση του συνόλου. Και ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα με τα τρία αρνητικά «άλφα», ακρίβεια, ανισότητα, αβεβαιότητα.
Δεν ανήκει στους σκληρούς του χώρου. Είναι γενικά ευπροσήγορη, αλλά άνθρωποι που την ξέρουν, προειδοποιούν ότι δεν ενθουσιάζεται καθόλου όταν την αδικούν, και τότε βγάζει το όπλο από τη θήκη.