Τι φοβάσαι, χριστιανέ μου;

Η Ιερά Σύνοδος εξουσιοδότησε στις κατά τόπους μητροπόλεις να μεριμνήσουν ώστε να αναγνωστεί κατά την κυριακάτικη λειτουργία μια εγκύκλιος με απαντήσεις «σε ερωτήματα σχετικά με το εμβόλιο». Τις απαντήσεις τις δίνουν «γιατροί». Με τον όρο αυτό εννοείται η κρατούσα επιστημονική θέση. Τις ερωτήσεις υποτίθεται πως τις κάνουν «οι χριστιανοί». Και ποιες ερωτήσεις κάνουν οι χριστιανοί; Αν είναι αλήθεια ότι το εμβόλιο σου εμφυτεύει τσιπάκι, σου αλλοιώνει την προσωπικότητα και περιέχει και εμβρυικά κύτταρα, αν δεν έφταναν τα δύο προηγούμενα.

Στην ουσία η Σύνοδος μετέφερε σε επιστήμονες τις βασικές
τερατολογίες που διαδίδονται τον τελευταίο καιρό από διαδικτυακούς παραχαράκτες και συνωμοσιολογούντες ψιθυριστές και έχουν επηρεάσει τον κόσμο, και μάλιστα μια ικανή
μερίδα του. Ο αριθμός των πολιτών που συμπλέει με τους αντιεμβολιαστές είναι εντυπωσιακός. Εντυπωσιάζει και το πάθος τους. Στην Αθήνα έγιναν επεισόδια που παραπέμπουν στα χούγια των χούλιγκαν και της κουκουλοφορίας.

Ο χριστιανοχουλιγκανισμός, βέβαια, δεν είναι πρωτοφανής κατάσταση στην ιστορία. Αλλά από τον καιρό των εικονομάχων και των εικονολατρών υποτίθεται πως έχουν περάσει κάποιοι αιώνες. Υποτίθεται επίσης ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν περάσει από ένα σχολείο, κάποιοι και από πανεπιστήμιο, ίσως και με καλούς βαθμούς. Αλλά είναι σε θέση να πιστέψουν ότι σου βάζουν τσιπάκι στο σώμα για να μπορούν να σε κατασκοπεύουν και να σε ελέγχουν. Ποιοι; Οι Αποτέτοιοι. Δεν θέλουν ερώτημα αυτά.

Οι παράγοντες που μπορούν να κάνουν έναν άνθρωπο δεκτικό στη μπαρούφα έχουν αναζητηθεί εξαντλητικά από κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, ανθρωπολόγους και αναρίθμητους δημοσιολογούντες. Δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι που δεν έχουν ανακαλύψει ή πιθανολογήσει. Στεκόμαστε στη μεγάλη ανατριχίλα της παρακολούθησης.

Δεν είναι ιδιότητα μόνο των αρνητών του εμβολίου αυτό. Θυμόμαστε τη μεγάλη αντάρα που είχε προκαλέσει η εγκατάσταση καμερών στον δημόσιο χώρο. Στην πράξη αποδείχθηκε ότι συμβάλλει αποφασιστικά στην εξιχνίαση εγκλημάτων. Αλλά υπήρχε μέγας ξεσηκωμός από πυρήνες και παρατάξεις που το μόνο που έβλεπαν ως σκοπιμότητα ήταν ο έλεγχος της πολιτικής δράσης και η παντεποπτεία της προσωπικής μας ζωής για λόγους σκοτεινούς. Είναι μια μορφή μεγαλαυχίας να πιστεύεις πως η ζωή σου μπορεί να ενδιαφέρει τους Μεγάλους Αδελφούς ή ότι μπορεί κάποιο βαθύ παρακράτος να παγιδεύσει έναν κοινωνικό, οικολογικό, πολιτικό αγωνιστή ώστε να αποτραπεί μέσα από τη δράση του η επανάσταση
και η καθεστωτική- ταξική ανατροπή.

Και φτάνουμε στους αρνητές του 2021, που προεξοφλούν πως κάποια σατανικά κέντρα επιδιώκουν τον έλεγχο της συνείδησής μας. Λες και δεν τον έχουν, έτσι κι αλλιώς. Λες και η ζωή μας, οι επιλογές μας, οι προτιμήσεις μας, οι τάσεις μας, δεν παρακολουθούν με συνέπεια τις συστημικές κατευθύνσεις και τα κεντρικά ρεύματα.

Δεν χρειάζεται κανείς τσιπάκι για να μάθει τι σκέφτεσαι. Ξέρει τι σκέφτεσαι. Δεν χρειάζεται τσιπάκι για να σου πουν τι να σκεφτείς. Διάβασε τους στίχους από το Welcome to the Machine, Pink Floyd, από το Wish you were here: 45 χρόνια πριν, οι μηχανισμοί διαμόρφωσης σκέψης και κρίσης ήταν ενεργοί και ευδιάκριτοι. Δεν υπάρχει κανένας σατανάς, βέβαια, πίσω από αυτά. Έχει να κάνει με την ανάγκη του συστήματος να υπάρχει, να ισορροπεί και να διαιωνίζεται μεταλλασσόμενο και προσαρμοζόμενο. Μας έχει ανάγκη, αλλά το έχουμε ανάγκη και εμείς.

Γι’ αυτό, έπρεπε να λέει η Ιερά Σύνοδος στους πιστούς, τι φοβάστε το τσιπάκι; Η δουλειά έχει γίνει εδώ και χρόνια μέσα από την κατήχηση. Εστί δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ’ ορά.
Αυτή η ρήση γιατί δεν σε κάνει να ανατριχιάζεις;