Τι ποιεί η αριστερά σου;

Κωνσταντίνος Μάγνης

Μια στρωτή κουβέντα, από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο: Δεν αρκεί – είπε από το βήμα της συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ- να λες ωραία πράγματα. Πρέπει αυτά που λες να είναι και εφαρμόσιμα.

Τώρα, αν εικάζεις ότι το απεύθυνε στον Αλέξη Τσίπρα, μπορεί και να έχεις δίκιο. Αλλά η κουβέντα αυτή ταιριάζει σε όλα τα κόμματα που μπορεί να ασκήσουν εξουσία ή να μετάσχουν σε έναν κυβερνητικό σχηματισμό. Οι άλλοι, και φούμαρα να πουν, δεν θα χρειαστεί να αποδώσουν λογαριασμό. Ακόμα και αν οι οπαδοί τους αντιλαμβάνονται ότι τους σερβίρουν φούμαρα, δεν ενοχλούνται. Εάν τα φούμαρα δεν μπορούν να δικαιωθούν από την πραγματικότητα, το λάθος είναι της πραγματικότητας. Αυτό μας θυμίζει  πολύ αυτό που ακούμε από τον Περισσό και τη δημοτική αρχή της Πάτρας : Οσο παγκοσμίως ασκείται «αυτή η πολιτική», μην περιμένουμε καλύτερες συνθήκες. Ενώ αν ασκείτο «άλλη πολιτική», θα μπορούσαμε να στελεχώσουμε τις υπηρεσίες μας με όσο κόσμο χρειάζεται. Όχι όσο κόσμο χρειάζονται οι υπηρεσίες, αλλά όσο κόσμο χρειάζεται ώστε να βρει δουλειά ο κόσμος.

Είναι αλήθεια ότι στην πολιτική ζωή της χώρας δεν ήταν μοναδικό δείγμα μη εφαρμόσιμων εξαγγελιών τα προγράμματα Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ ή η κατηγορηματική του πεποίθηση και δέσμευση ότι τρίζοντας τα δόντια στους εταίρους, θα τους υποχρεώσει να κάνουν επιεικέστερο το πρόγραμμα διάσωσης ή ακόμα και ότι θα τους επέβαλλε να το σκίσουν.  Ο ελληνικός δημόσιος βίος- και δεν υπήρξε βέβαια αποκλειστικό  εγχώριο φαινόμενο αυτό- φουμαροκρατήθηκε με ενθουσιασμό και αποτελεσματικότητα από τότε που υπήρξε ελληνικό κράτος μέχρι και τις ημέρες που παρά λίγο να πάψει να υπάρχει: Τις ημέρες 2010-11. Δεν εξέλιπε ούτε τότε η φουμαρολογία, αλλά όσοι επιδόθηκαν σ’ αυτήν, εκτέθηκαν άσχημα πριν ο αλέκτορας κράξει έστω μια φορά.

Η διαφορά ανάμεσα στην τρέχουσα και τις προγενέστερες περιόδους ήταν ότι ναι μεν η φρούδα υπόσχεση έμπαινε στην κατάψυξη, αλλά το κυβερνο-κρατικό σύστημα είχε διαθέσιμα εργαλεία για να ικανοποιήσει, να ευνοήσει, να βοηθήσει. Κι αν δεν το έκανε το σύστημα, το έκανε ο δανεισμός που τροφοδοτούσε τον καταναλωτισμό, την ευδαιμονία, μια ψευδαίσθηση κοινωνικής αναβάθμισης.

Σήμερα αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε ευθέως ούτε παρασκηνιακά ούτε με ταχυδακτυλουργίες.  Η διαπιστωμένη αυτή αδυναμία, σε συνδυασμό με μια συνειδητοποίηση των αιτιών της κρίσης εκ μέρους μεγάλων τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας- ανεξαρτήτως πού βρίσκονται πολιτικά στον παραδοσιακό άξονα (οι ψεκασμένοι εξαιρούνται γιατί είναι ένας άξονας μόνοι τους, αλλά σε άλλη υφήλιο)- προκάλεσε μια στροφή προς την ωριμότητα. Το σύνθημα του Κυριάκου Μητσοτάκη για αποκατάσταση της κανονικότητας αποκτά οπαδούς, και αποφέρει κέρδη στον πρωθυπουργό στο μέτρο που μπορεί να το υπηρετεί με μετρήσιμο αποτέλεσμα και δεν αποτελεί φούμαρο νέας κοπής, όπως τα περίφημα περί σεμνότητας και ταπεινότητας του παρελθόντας.

Αυτό που λέει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, επομένως, είναι ότι δεν πρέπει η αριστερά να αφήνει στον αντίπαλό της χώρο στο πεδίο του ορθολογισμού, γιατί θα επεκτείνεται συνεχώς και θα αλώνει κοινωνικές περιοχές που δεν ήταν παραδοσιακοί εκλογικοί πελάτες των συντηρητικών κυβερνήσεων.

Κατά κοινή ομολογία, έχουμε οδηγηθεί σε μια νέα πολιτική πραγματικότητα όπου οι συνθήκες έχουν υπερβεί τις παραδοσιακές πολιτικές γραμμές και περιχαρακώσεις. Σήμερα προβάλλει το αίτημα για βελτίωση της ζωής και της θέσης μας μέσα από πολιτικές που αναβαθμίζουν συνολικά τον πλανήτη Ελλάδα και τον ορθολογικοποιούν. Αυτό σημαίνει ότι τα κόμματα εξουσίας δεν θα έχουν και μεγάλες διαφορές στο επίπεδο της πρακτικής. Στο επίπεδο της ιδεολογίας; Η αριστερά μπορεί να πιστεύει ότι είναι  ο κατ’ εξοχήν αντιπρόσωπος της ιδέας για κοινωνική δικαιοσύνη. Αλλά οι πολίτες δεν βλέπουν στην κυβέρνηση Μητσοτάκη άδικες προθέσεις και επιλεκτικούς χειρισμούς. Ολοι κάνουν εμβόλιο. Ολοι είχαν παροχές επί πανδημίας. Ολοι απολαμβάνουν ψηφιοποίηση υπηρεσιών. Τι αριστερότερο έχει να πει ο Αλέξης Τσίπρας (που να μπορεί να γίνει, όπως το έθεσε ο Τσακαλώτος;

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News