Τι θα κάνει η Δύση με τον «φίλο Μεβλούτ»;

Τι θα κάνει η Δύση με τον «φίλο Μεβλούτ»;

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα έχουν και επόμενη και μεθεπόμενη μέρα.

Τα ερωτήματα αρχίζουν πλέον να γίνονται βασανιστικά:

Μετά από όσα συνέβησαν στην Αγκυρα την περασμένη Πέμπτη, στη θερμή αντιπαράθεση Δένδια-Τσαβούσογλου, ποια πιστεύετε ότι θα είναι, στο άμεσο και στο προσεχές μέλλον, η αντίδραση των διεθνών συμμάχων μας και ιδίως της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία έχει δηλώσει μέσω θεσμικών εκπροσώπων της ότι είναι έτοιμη να επιβάλει κυρώσεις σε περίπτωση που η Τουρκία επιλέξει την τακτική των προκλήσεων;

Θα παρέμβει, δηλαδή, η ΕΕ ή θα συνεχίσει να παίζει ρόλο Πόντιου Πιλάτου, κάνοντας πλάτες στην Τουρκία και ρίχνοντας εμμέσως την ευθύνη για την όξυνση της κατάστασης στην ελληνική πλευρά;

Και ακόμα: Ο Τζο Μπάιντεν θα θελήσει να μπει στο «παιχνίδι» ή όχι; Πότε θα πάρουν θέση οι ΗΠΑ, επίσημα ή ανεπίσημα;

Παναγιώτης Ηφαιστος: «Οι Αμερικανοί ξέρουν…»

«Για να είναι η εθνική στρατηγική αξιόπιστη, υπάρχουν προϋποθέσεις. Δεν μπορεί υπουργοί συναντώντας Τούρκους ηγέτες να «διαμαρτύρονται σκληρά» και την ίδια στιγμή:

·Οπως έγινε φανερό, με τους Τούρκους ηγέτες συνομιλούν για παράνομες αξιώσεις που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο. Με Τούρκους ηγέτες που αρνούνται επίσης να ανακαλέσουν το casus belli, να αποδεχθούν το δίκαιο της θάλασσας και να σταματήσουν τις προκλήσεις.

·Μπροστά στον Τούρκο ΥΠΕΞ ο Ελληνας ΥΠΕΞ υποστήριξε την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) ως δήθεν λύση του κυπριακού, όταν οι Τούρκοι, όλοι οι άλλοι και κανονικά και εμείς, γνωρίζουμε πως αυτό σημαίνει κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ένταξη της Κύπρου στα πεδία της τουρκικής επικυριαρχίας.

·Δεν είναι αξιόπιστο ένα κράτος όταν, προτείνοντας ΔΔΟ, η Τουρκία εκτινάσσεται γεωπολιτικά και στρατηγικά στα ύψη, κοντά ένα εκατομμύριο Ελληνες με την ΔΔΟ ελέγχονται από την Αγκυρα και το Ελλαδικό κράτος παγιδεύεται στρατηγικά.

Εξάλλου, για τυχόν σκλήρυνση των δημόσιων θέσεων και ύπαρξη στρατηγικής, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αξιόπιστη αποτρεπτική στρατηγική και άσκηση του μονομερούς κυριαρχικού δικαιώματος για την Αιγιαλίτιδα ζώνη στο Αιγαίο.

Οι Αμερικανοί και όλοι οι άλλοι ξέρουν ότι «Βιώσιμο είναι εκείνο το κράτος το οποίο διαθέτει επαρκή ισχύ και στρατηγική εκπλήρωσης των προνοιών του Διεθνούς Δικαίου που αφορούν την Επικράτειά του» (Morgenthau)».

*Ο Δρ. Παναγιώτης Ηφαιστος είναι ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.

Νίκος Μιχαηλίδης: «Ο,τι πει το Βερολίνο…»

«H EΕ είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός «εξισορρόπησης» διαφορετικών συμφερόντων και σε μεγάλο βαθμό οι αποφάσεις της επηρεάζονται από τις στρατηγικές επιδιώξεις της Γερμανίας. Γερμανία και Τουρκία έχουν πολλά κοινά συμφέροντα σε διάφορα πεδία. Πιστεύω πως το Βερολίνο δεν θα επιτρέψει στους μηχανισμούς της ΕΕ να επιβάλλουν ουσιαστικές κυρώσεις στην Αγκυρα, παρά μόνον προσχηματικές, αν κρίνει σκόπιμο. Η ΕΕ θα συνεχίσει να καλεί τα μέρη σε διάλογο και να δηλώνει την στήριξή της σε Ελλάδα αλλά και Κύπρο, παράλληλα όμως θα πιέζει να ”τα βρούμε” με κάθε τρόπο. Η Γερμανία δεν θα θυσιάσει τις σχέσεις και τα συμφέροντά της με την Τουρκία για να ”προστατέψει” την Ελλάδα.

Η αμερικανική κυβέρνηση έχει ήδη κάνει βήματα στο να εμποδίσει κάποια στρατιωτικά προγράμματα του τουρκικού καθεστώτος. Επιπλέον η επιθυμία του J.Biden και της κυβέρνησής του να εστιάσουν περισσότερο στα θέματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Οι ΗΠΑ δεν θα μείνουν αμέτοχες σε περίπτωση όξυνσης των ελληνοτουρκικών, δεν επιθυμούν να δουν να καταρρέει η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και να δημιουργείται χάος».

* Ο Νίκος Μιχαηλίδης είναι επίκουρος καθηγητής Ανθρωπολογίας και Μεσογειακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι-Σεν Λούις των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Χρήστος Πουγκιάλης: «Τα εξιλαστήρια θύματα…»

«Μετά την αντιπαράθεση Δένδια – Τσαβούσογλου, αναμένεται ότι ΗΠΑ και ΕΕ (ιδίως Γερμανία) θα ενθαρρύνουν την συνέχιση των διαπραγματεύσεων Ελλάδας – Τουρκίας, ακόμα και αν αυτή συνεχίσει τις προκλήσεις (το πιθανότερο). Κλειδί σε αυτά είναι η στάση των ΗΠΑ, που θέλουν να συγκρατήσουν την Αγκυρα στο δυτικό στρατόπεδο και να την αποσπάσουν από τον εναγκαλισμό της με τη Μόσχα.

Το τελευταίο δημιουργεί ανησυχίες ότι Ελλάδα – Κύπρος μπορούν να αποτελέσουν τα εξιλαστήρια θύματα για επιστροφή της Τουρκίας στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ. Για μια τέτοια επιστροφή ο Ερντογάν θα ζητήσει ως αντάλλαγμα τμήματα εθνικής κυριαρχίας – δικαιωμάτων των δύο ελληνικών κρατών.

Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα οφείλει να θέσει όρια στην τουρκική προκλητικότητα και στους συμμάχους της, προκειμένου να επιδείξει αποφασιστικότητα ότι δεν διαπραγματεύεται τα βασιζόμενα στο Διεθνές Δίκαιο συμφέροντά της. Συνέχιση συνομιλιών επί όλων των θεμάτων που θέτουν οι Τούρκοι ή/και επιλογή για νέα διαδικασία τύπου Ελσίνκι (Σημίτης, 1999), θα οδηγήσουν σε εθνική ήττα».

* Ο Χρήστος Πουγκιάλης είναι υποπτέραρχος εα και μετεωρολόγος. Απόφοιτος της Σχολής Πολέμου Αεροπορίας και της Σχολής Εθνικής Αμύνης.



Γιώργος Λυκοκάπης: «Προτεραιότητα της Ουάσιγκτον»

«Οσο και αν ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών δεν μπορούσε να αφήσει αναπάντητη την προκλητική αναφορά του Τούρκου ομολόγου του για «τουρκική μειονότητα στην Θράκη», η στάση του έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα.

Μήνυμα που απευθύνεται και στις ευρωπαϊκές χώρες, με την Αγκυρα να εμφανίζεται προσχηματικά ότι επιδιώκει “διάλογο” με την Αθήνα.

Ο Ελληνας ΥΠΕΞ έστειλε το μήνυμα ότι δεν μπορεί να εννοηθεί “διάλογος” σε ζητήματα αμιγούς εθνικής κυριαρχίας με μία αναθεωρητική δύναμη, την οποία η Ευρώπη επιμένει να αντιμετωπίζει με την πολιτική του κατευνασμού.

Οι δηλώσεις του Νίκου Δένδια φαίνεται να αιφνιδίασαν την ίδια την ΕΕ, για την οποία θεωρούμε δύσκολο να αναθεωρήσει την μέχρι τώρα πολιτική της.

Περισσότερο βαρύνουσα είναι η στάση των Αμερικανών, όμως η βασική προτεραιότητα της Ουάσιγκτον είναι να τερματιστούν τα ανοίγματα προς την Ρωσία, που έχει προβεί η κυβέρνηση Ερντογάν.

Το σίγουρο είναι ότι ο Νίκος Δένδιας έθεσε ψηλά τον πήχη για τα ελληνοτουρκικά, ένα ξεκάθαρο μήνυμα που απευθύνεται και στο εσωτερικό της χώρας μας».

*Ο Γιώργος Λυκοκάπης είναι δημοσιογράφος, διεθνολόγος.

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΒΕΡΓΑΝΕΛΑΚΗ