Το σιδηρούν προσωπείον
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Για όλα φταίει ο Καραμανλής και ας τον λατρεύουν σαν άγιο και πατριάρχη. Ο ιδρυτής Καραμανλής. Διότι, αν δεν είχε φέρει τον Μητσοτάκη στη ΝΔ με την περίφημη διεύρυνση, τότε ούτε η Ντόρα ούτε ο Κυριάκος θα μας βασάνιζαν με τις κεντρώες τους κατευθύνσεις. Ηδη γι’ αυτές είχαμε κοντραριστεί, ως γνωστόν, ήδη από το 1990, όταν η δεξιά της δεξιάς σκιρτούσε για το μακεδονικό και τα τοιαύτα και ο Μητσοτάκης απεργαζόταν συμβιβασμούς. Και να τα τα αποτελέσματα, με την ψευτομακεδόνισσα πρόεδρο να σέρνει τον χορό και να ακολουθεί σύσσωμα η ψευδοηγεσία της ψευδοβόρειας ψευδομακεδονίας.
Και στον θόλο της αίθουσας να αιωρείται το παράπονο που ανίχνευες παντού όπου συναθροίζονταν νεοδημοκράτες την επαύριο της αποκατάστασης του κόμματος στην εξουσία. Τότε το θέμα ήταν «τα δικά μας τα παιδιά». Προχθές, κατά την παρουσία των «φακέλων Καραμανλή»- είχε και φακέλους ο Καραμανλής, να μην υποτιμάτε την πρωθυπουργία του- το θέμα ήταν γιατί κυβερνούν ως υπουργοί και γραμματείας άνθρωποι που δεν είναι σαρξ εκ της σαρκός μας, εξ ου και κοιτούσαν τον Σαμαρά στα μάτια, ο οποίος έβγαζε τον βαρύ καημό του συντηρητικού ανθρώπου, έναν καημό που φοράει κοστούμι ιδεών και φράσεων, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας καημός υπαρξιακός. Το αυλωνίτειο «βρε πού πάμε;», είναι στην ουσία μια συγκαλυμμένη εκδοχή απορίας και παραπόνου για έναν κόσμο που αποκλίνει από τα οικεία μας πρότυπα, έναν κόσμο που δεν μας περιλαμβάνει, έναν κόσμο που δεν μας έχει στο κέντρο του. Κέντρο είπαμε; Φτου κακά.
Λογικό άλμα: Γενικά οι κοινωνίες της Ευρώπης στρέφονται προς τα δεξιά, συνεπώς εάν η ευρωπαϊκή ηγεσία στρεφόταν προς τα δεξιά ομοίως, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Αλλά γιατί θα ήταν καλύτερα; Ποιες πολιτικές θα ακολουθούνταν που θα έσωζαν την κατάσταση; Το περίφημο «άλλο μείγμα πολιτικής» που ευαγγελιζόταν ο Σαμαράς, τον καιρό της χρεοκοπίας, πριν αναλάβει καθήκοντα και διαπιστώσει ότι ματαιοπονούσε και ότι με τη στάση του είχε κάψει την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση των κυβερνήσεων στις οποίες στρεφόμαστε για σωτηρία; Ή μήπως η «αξιακή στροφή» στην τεκνοποίηση με την οποία θα λύσουμε το δημογραφικό μας ζήτημα; Και πώς ρυμουλκείς στις αξιακές στροφές τους πολίτες που έχουν αποστεί τα παραδοσιακά πρότυπα των οικογενειών με τα επτά αδέλφια; Με κατήχηση; Με πατριδογνωσία; Με ψηστήρι; Και ποιος μας λέει ότι εάν οι κυβερνήσεις στρέφονταν δεξιά, οι κοινωνίες οι ακαμάτισσες δεν θα στρέφονταν αριστερά σε αντίδραση, διότι η ποιότητα και η ένταση των προβλημάτων προβάλλεται μεν ως ταυτοτική ανασφάλεια, στην πραγματικότητα όμως έχουν ως αφετηρία την οικονομική δυσκολία και τη θολή ατομική προοπτική; Εχουμε γίνει ατομικιστές, μελαγχόλησε θυμωμένος ο Σαμαράς από του βήματος. Τι νέο μας κόμισε; Ο Ελληνας πάντα ατομικιστής ήταν και αυτό ήταν το μοντέλο της ελληνικής επιβίωσης.
Στροφή στο παρελθόν, λοιπόν: Αυτό είναι τώρα το μείγμα πολιτικής που εισηγούμαστε. Να ακούμε τον κόσμο, να κάνουμε τους κεντρώους δεξιούς, να διορίζουμε γραμματείς τους δικούς μας ανθρώπους που «έχουν τις πόρτες ανοιχτές» στους βουλευτές μας και την κοινωνία (μας), να αγριεύουμε με τον Ράμα, τους ψευτομακεδόνες, τον Ερντογάν και να απαιτούμε η αγριάδα μας αυτή να γίνεται διεθνής προτεραιότητα. Αλλά επειδή όλοι έχουμε παρελθόν, διερωτάσαι, όλοι αυτοί που ήταν στην αίθουσα, πρωθυπουργοί και υπουργοί και γραμματείς και βουλευτές, λίγη από την εθνική τους ανησυχία να είχαν καταθέσει με τη μορφή ενός αποτελεσματικού εκσυγχρονισμού όταν είχαν τις ευθύνες της χώρας, σήμερα μπορεί οι παραγωγικές δομές να ήταν καλύτερες, το δημόσιο πιο δημιουργικό, η Ελλάδα να έδινε καλύτερες και υγιέστερες προοπτικές στους πολίτες της, και να μη γίνεται όλος αυτός ο σαματάς για τις αγωνίες του κοσμάκη, τις οποίες παλεύει να διαχειριστεί με το κεντρώο μυαλό του ο ακατανόμαστος, σε όλη τη βραδιά, σημερινός πρωθυπουργός.
Ηταν μια ενδιαφέρουσα βραδιά, πάντως. Η ΝΔ αντιπολιτεύεται τον εαυτό της. Μάλλον, η ΝΔ δηλώνει ότι ο ακατανόμαστος δεν είναι ο εαυτός της. Σαν τον άνθρωπο με το σιδηρούν προσωπείο, κάποιος έχει πάρει τη θέση του και ηγεμονεύει. Αλλά ενώ βγάζει το προσωπείο και πάει να πάρει τον θρόνο του πίσω, ο θυρωρός του λέει, συγνώμη κύριε, δεν είστε κεντρώος, δεν μπαίνετε. Είναι μη βουρλίζεσαι;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
