Υπόθεση Πισπιρίγκου – Εξι Πατρινές απαντούν στην «Π»: Τι σας έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση

Χρήστος Βεργανελάκης

Εξι κυρίες. Από διαφορετικά «πόστα» και μετερίζια. Καθεμιά τους, ηχηρή παρουσία, αναγνωρίσιμη και καθολικά αποδεκτή στο πεδίο της. Εκανα το ίδιο ερώτημα σ’ όλες. Για το «πρώτο θέμα» του μήνα. Το «μοναδικό» θέμα εδώ και πολλές εβδομάδες.

-Απ’ όλα όσα έχετε ακούσει, έχετε δει κι έχετε διαβάσει, ως τώρα, για την υπόθεση Ρούλας Πισπιρίγκου – Μάνου Δασκαλάκη, τι σας έχει εντυπωσιάσει πιο πολύ; Είτε θετικά είτε αρνητικά. Απομονώστε ένα σημείο.

Το ξεκαθάρισα ρητά: Δεν ζητώ, απ’ την απάντησή τους, ετυμηγορία, δεν ζητώ ιατρικό ή νομικό πόρισμα. Ζητώ, ανθρώπινα, να μου πουν τι τους έχει «καρφωθεί» περισσότερο στο μυαλό απ’ αυτή την ιστορία.

Μ. Γαλάνη: «Εγινε ο κόσμος δυο πράγματα: Πόλεμος και εκστρατεία τιμωρίας».

Η Μαρία – Μάρω Γαλάνη είναι χορογράφος, ερευνήτρια της Performance, διδάσκουσα στο Ειδικό Εκπαιδευτικό Προσωπικό στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας του Πανεπιστημίου Πατρών.
«Ολα κομμάτια. Είμαι πραγματικά παγωμένη με το θέμα, με την ίδια την πιθανότητα της πράξης δολοφονίας παιδιών από τη μητέρα τους. Και δεν έχω χρόνο και καθήκον να περιμένω. Εχουν καταλήξει ήδη στο τι έχει συμβεί, από ποιόν και πώς. Θυμωμένη με τα Μέσα που αντί μιας αντικειμενικής και έγκυρης ενημέρωσης, υιοθετούν αντιδεοντολογικές πρακτικές, με επιδίωξη τον εντυπωσιασμό, υποκαθιστούν τη δικαιοσύνη και την παρεμποδίζουν να κάνει τη δουλειά της.
Είμαι φοβισμένη με τις αντιδράσεις του κόσμου, τις ξαφνικές, βίαιες, ακατανόητες. Με χείλη στεγνά αγριεύουν οι άνθρωποι σαν να βλέπουν σε καθρέφτη την χειρότερη εκδοχή της Υπαρξης – τον εαυτό τους. Επιθυμούν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους. Να τιμωρήσουν όπως εκείνοι πιστεύουν. Αυτό όταν συμβαίνει είναι από δυσπιστία στις αρχές. Κι είναι αυτό που περισσότερο με φοβίζει.
Εγινε ο κόσμος δυο πράγματα: Πόλεμος και εκστρατεία τιμωρίας. Μάνα που τρώει τα παιδιά της και κοινωνία που νοσεί, μάλλον, για να αναζητά στους δημοσιογράφους – τηλεπαρουσιαστές, στους γείτονες, τους αυτόκλητους τιμωρούς να αποφανθούν για να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Πιέζομαι αφόρητα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τις πολιτικές (τους). Δεν πρόκειται για Τραγωδία στην Πάτρα. Πρόκειται για τον κόσμο όλο, που έχει χάσει τη βάση στήριξής του και καταρρέει με γρήγορο ρυθμό και πάταγο. Αυτό είναι η Τραγωδία».

Γ. Σακαρέλου: «Απολαμβάνει τον ρόλο της η πρωταγωνίστρια…».

Η Γεωργία Σακαρέλου είναι δικηγόρος Πατρών:

«Δυστυχώς η πρωτοφανής αυτή υπόθεση έχει μετατραπεί σε τηλεοπτικό reality με δυσμενείς συνέπειες τόσο για τους εμπλεκόμενους όσο και για το κράτος Δικαίου.
Από τη μία πλευρά λαμβάνει χώρα, από διάφορους αυτόκλητους νοσφιστές της δικαστικής εξουσίας, η απόλυτη καταπάτηση του τεκμηρίου της αθωότητας κατά παραβίαση του Συντάγματος και της ΕΣΔΑ, δημιουργώντας το εύλογο ερώτημα για το πού τίθεται το όριο του δικαιώματος στην ενημέρωση. Ο νομοθέτης έχει δώσει την απάντηση θεσπίζοντας την αρχή της μυστικότητας της ανάκρισης, αρχή η οποία παραβιάζεται καθημερινά.
Από την άλλη παρατηρούμε ότι έχουν εκπαραθυρωθεί τα τρία αδικοχαμένα παιδιά τα οποία και μόνον αφορά η διαλεύκανση της υπόθεσης και έχει χριστεί πρωταγωνίστρια η κατηγορούμενη, η οποία φαίνεται να απολαμβάνει τον ρόλο».

Ν. Πατρινού: «Αργήσαμε ως κοινωνία…»

Η Νατάσα Πατρινού είναι δημοσιογράφος.
«Μπορεί μια κλειστή πόρτα να κρύβει το τέλειο έγκλημα; Αυτό είναι το ερώτημα που τριβελίζει το μυαλό μου από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η υπόνοια δολοφονικής ενέργειας πίσω από τον χαμό των τριών παιδιών στην Πάτρα. Κάθε λεπτομέρεια της ζωής της οικογένειας Δασκαλάκη έγινε γνωστή και όμως ακόμη δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πως κανείς δεν είχε καταλάβει το αρρωστημένο σχέδιο θανάτου πριν αυτό υλοποιηθεί. Αυτό που κρατάω επομένως από μια υπόθεση που θα μείνει στην ιστορία, είναι ότι ως κοινωνία αργήσαμε! Καμία ‘’αποκλειστικότητα’’ δεν θα φέρει την Τζωρτζίνα, την Μαλένα και την Ιριδα πίσω».

Λ. Φλώρου: «Εκ των υστέρων κινητοποιήθηκαν όλοι…»
Η Λέτα Φλώρου είναι hair stylist, ιδιοκτήτρια του κομμωτηρίου Florou Excel.

«Ενα τέτοιο γεγονός είναι πάντα σοκαριστικό. Παγώνει ολόκληρη την κοινωνία και την ανθρώπινη σκέψη. Εντύπωση προκαλεί, και είναι πλέον μια πραγματικότητα, η δύναμη που έχουν αποκτήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στον τομέα της ενημέρωσης. Εχουν πλέον αντικαταστήσει τα κλασσικά μέσα. Μεγάλο τους πλεονέκτημα η αμεσότητα και η δυνατότητα που δίνουν στον οποιονδήποτε να σχολιάσει, να δικάσει και να καταδικάσει.
Επίσης εντύπωση μου κάνει η εκ των υστέρων, και όχι εκ των προτέρων, έτσι ώστε να είχαν σωθεί τα παιδιά, κινητοποίηση των πάντων.
Μπορεί η κοινωνία να προλάβει τέτοια γεγονότα στο μέλλον; Είναι αναγκαίο να αλλάξουν οι διαδικασίες έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ασφάλεια των παιδιών όταν αυτά βρεθούν σε κίνδυνο; Ναι, είναι επιτακτική ανάγκη. Είναι επίσης αναγκαίο οι απλοί πολίτες να έχουν το θάρρος να παρεμβαίνουν όταν βλέπουν κάτι ύποπτο χωρίς να φοβούνται ότι θα βρεθούν μπλεγμένοι. Τότε και μόνο τότε θα μιλάμε για μια οργανωμένη κοινωνία.
Για την ύποπτη, γιατί προς το παρόν είναι απλή ύποπτη, θα πω μόνο πως η έλλειψη συναισθήματος, το οποίο δεν σχετίζεται με τον χαμό των παιδιών της, είναι κάτι πρωτοφανές. Το ένστικτό μου σαν γονιός όμως δεν πέφτει έξω.
Οι λεπτομέρειες, οι κατηγορίες και η ποινή που θα επιβληθεί μικρή σημασία έχουν πλέον. Τα παιδιά έφυγαν… Μακάρι να είχαμε προλάβει…».

Μ. Καμβυσίδη: «Ο τέλειος αποπροσανατολισμός…»

Η Μυρτώ Καμβυσίδη είναι καλλιτέχνης:

«Η υπόθεση με απασχολεί λιγότερο από ό,τι η αδηφάγα μειονότητα (ελπίζω) εξ ημών που ορέγεται παντί τρόπω λυντσαρίσματα. Αναντίρρητα έχουμε υποστεί πολλά και αποζητούμε να εκτονωθούμε σε μία Πισπιρίγκου τη φορά κι όχι να εστιάσουμε στα πραγματικά μας άλυτα προβλήματα. Και ναι, μοιάζει ο τέλειος αποπροσανατολισμός για να εναποθέσουμε όλη μας την απόγνωση για την εξοντωτική πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Ακατανόητες ρήτρες αναπροσαρμογής ρεύματος, αλόγιστη ακρίβεια, φρικτός πόλεμος, συνέπειες COVID, ανεργία κ.ά. Τα λυσσαλέα ΜΜΕ καλύπτουν εμμονικά το θέμα, το οποίο διαχειρίζονται με σχεδόν κανιβαλικές διαθέσεις εγείροντας τα χαμηλότερα και χυδαιότερα ένστικτα. Εύχομαι πρώτα απ’ όλα να καταστείλουμε το θηρίο μέσα μας, άπαντες, γιατί οι σκληρές κοινωνίες είναι που δημιουργούν τους εγκληματίες».

Α. Κασιάδη: «Παρακαλούσα να μην έχω καταλάβει καλά…».

Η Αναστασία Κασιάδη είναι ζωγράφος, εικαστικός.
«Καθημερινά σοκάρομαι πάρα πολύ με κάθε νέο στοιχείο που προκύπτει από τις έρευνες γι’ αυτή την οικογένεια. Τις πρώτες μέρες το βίωνα σαν πένθος κοντινού προσώπου. Οι αποκαλύψεις όμως για την μητέρα και η απάθειά της, όταν εξιστορούσε η ίδια τα γεγονότα, με εξόργιζε και με συγκλόνιζε. Παρακαλούσα μέσα μου να μην έχω καταλάβει καλά, να μην έχει συμβεί αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν αλλά δεν το χώραγε ο νους μας ότι μπορεί να είναι αλήθεια. Δεν γίνεται μια μάνα να σκοτώνει τα τρία παιδιά της, με πλήρη επίγνωση καθώς φαίνεται, και μετά να προσπαθεί να συγκαλύψει τα γεγονότα για να αποφύγει ευθύνες και φυλακή…. Ας ελπίσουμε ότι όλα αυτά δεν θα βγουν αληθινά…».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News