«Όλα για την μητέρα μου» από την Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας

Η καλύτερη, η πιο στιβαρή, η πιο συγκινητική ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Με υπέροχη επιδερμίδα, κατακόκκινη, λαμπερή και πληθωρική, που όμως πάλλεται από το κοινωνικοπολιτικό της σχόλιο για την ταυτότητα, την αυτοδιάθεση, το δικαίωμα στην οικογένεια.

Κινηματογραφική

Με την ταινία «Όλα για την μητέρα μου» του Πέδρο Αλμοδόβαρ συνεχίζει η Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας τη Δευτέρα 21 Οκτωβρίου στα Option Cinemas στη Veso Mare στις 7 το απόγευμα και στις 9.30 το βράδυ.

H Mανουέλα είναι μία 40χρονη νοσοκόμα, που ειδικεύεται ως μεσολαβητής στα ειδικά κέντρα μεταμοσχεύσεων. Είναι εκείνη που πείθει τους συγγενείς, την ώρα της μεγάλης τους τραγωδίας, να δωρίσουν τα όργανα του ανθρώπου τους σε κάποιον άλλον που έχει ανάγκη. Αγνοεί όμως το δικό της τραγικό κάρμα. Την μέρα των γενεθλίων του ο Εστέμπαν, ο 17χρονος γιος της, θα χτυπηθεί μπροστά της από αυτοκίνητο. Ρομαντικός, ονειροπόλος και εκκολαπτόμενος καλλιτέχνης, προσπαθούσε να πάρει αυτόγραφο από την μεγάλη θεατρίνα Χούμα Ρόχο, και δεν πρόσεξε τρέχοντας στο δρόμο. Η Μανουέλα θα δωρίσει την καρδιά του και θα χάσει τη δική της.
Καταρρακωμένη, αποφασίζει να αφήσει την Μαδρίτη. Να επιστρέψει στη Βαρκελώνη των νιάτων της, όταν κι εκείνη έπαιζε στο θέατρο τη Στέλλα του «Λεωφορείου ο Πόθος». Κι όταν τον Κοβάλσκι έπαιζε ο πατέρας του Εστέμπαν – πριν τους εγκαταλείψει, αλλάξει ζωή, αλλάξει φύλο και γίνει «Λόλα». Η Μανουέλα θα ψάξει να τον βρει μέσω της παλιάς τους φίλης Αγράδο, μίας αθυρόστομης έξω-καρδιά διεμφυλικής γυναίκας. Παράλληλα θα γνωρίσει από κοντά την ντίβα Χούμα Ρόχο, αλλά θα συνδεθεί και με τη Ρόζα, μία νεαρή καλόγρια που βιώνει τη δική της τραγωδία.
Ο Αλμοδόβαρ μάς συστήθηκε ως ένας σκηνοθέτης φρέσκος, μεταμοντέρνος, ξεχωριστός, τολμηρός που προχώρησε το σινεμά του με άλματα. Και το σινεμά του ήταν πάντα ένα σινεμά μαγικών αντιθέσεων. Ενα πολύτιμο queer σινεμά που ενώνει το τραγικό με το αστείο, το μελόδραμα με το camp, το noir με το σουρεαλιστικά absurd. Ποτέ όμως, μέχρι αυτήν εδώ την ταινία, ο ισπανός σκηνοθέτης δεν είχε πατήσει με τόση αυτοπεποίθηση στα πόδια του. Εδώ για πρώτη φορά ένωσε όλες τις αντιθέσεις του στιλ του, όλες τις θεματικές των προβληματισμών του, όλες τις τελείες της προσωπικής και επαγγελματικής του διαδρομής σε ένα ολοκληρωμένο αριστούργημα. Και μαζί, ένωσε κι όλους εμάς – γκέι, λεσβίες, non binary, στρέιτ- σε έναν κοινό τόπο ανθρωπιάς και συγκίνησης.