Η κοινωνική αλλεργία με τις συνεργασίες
Το κύριο άρθρο της «Π»
ΠΟΙΕΣ είναι οι προοπτικές του ΚΙΝΑΛ στη νέα αυτή φάση του κινήματος, που είχε ως αφετηρία την ανάδειξη ενός νέου αρχηγού, που με τη σειρά του πυροδότησε ένα ανανεωτικό κλίμα;
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ έγινε επίκαιρο τοπικά, δυνάμει των νέων δημοσκοπήσεων και των ζυμώσεων που έλαβαν χώρα στην Πάτρα, με καταλύτη το πέρασμα του Π. Χρηστίδη.
ΟΠΩΣ φαίνεται, το ΚΙΝΑΛ προσπαθεί να ξορκίσει τη μιαρή φιλολογία που το «θέλει» ως παρακολούθημα του ενός ή του άλλου «μονομάχου», και μάλιστα με προσυνεννοημένους όρους.
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ αυτή έχει στοιχεία παραδοξότητας: Μολονότι, ελέω εκλογικού συστήματος και κοινωνικής δυναμικής των κομμάτων εξουσίας, είναι πολύ πιθανόν να χρειαστεί πράγματι η συνδρομή του ΚΙΝΑΛ για να υπάρξει κυβερνησιμότητα, η ηγεσία του κόμματος υποχρεούται να διαρριγνύει ιμάτια ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Και τούτο διότι οι οπαδοί που έχουν δυσανεξία είτε προς «τη δεξιά» είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ του Α. Τσίπρα.
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ αυτό είναι συγγενές με το μεγάλο έλλειμμα κουλτούρας κυβερνητικών συνεργασιών που παρατηρείται στη χώρα μας. Ζούμε στον αστερισμό των μονοκρατοριών, που μερικώς μόνο σκίασε η γνωστή πολιτική κρίση η οποία ψαλίδισε την κοινωνική δυναμική των μεγάλων κομμάτων που απέφερε η οικονομική κρίση.
ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ αυτό σχετίζεται με την απόλυτη δαιμονοποίηση μεταξύ των αντιπάλων πολιτικών δυνάμεων που ήταν απότοκος των μεγάλων συγκρούσεων που χαρακτήρισαν την πολιτική ζωή της χώρας τον περασμένο αιώνα.
Η ΔΑΙΜΟΝΟΠΟΙΗΣΗ αυτή δημιούργησε μεγάλα και ανεξάντλητα αρνητικά απωθημένα που μεταλαμπαδεύονται από γενιά σε γενιά.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ όμως, θα φέρει τους δικούς του κανόνες. Η πολιτική ζωή της χώρας σε μερικά χρόνια δεν θα μοιάζει και πολύ αυτής που είχαμε συνηθίσει να θεωρούμε ως μόνιμη.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
