Η υγιής κοινωνία προϋποθέτει αξιοπρέπεια

Ο ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ μισθός αυξάνεται δύσκολα, όταν είσαι η κυβέρνηση και πολύ εύκολα όταν είσαι η αντιπολίτευση. Η διαφορά είναι ότι οι αυξήσεις που θεσπίζει η κυβέρνηση είναι πραγματικές και οι αυξήσεις της αντιπολίτευσης ρητορικές. Οταν δεν έχεις την ευθύνη, οι απαιτήσεις δεν έχουν ταβάνι.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ κινείται στα όρια του εφικτού, ενδεχομένως και να τα προσπερνά. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι: Το πολιτικό και οικονομικό σύστημα οφείλουν να αναλώνονται, προκειμένου να κάνουν βιώσιμες τις συνθήκες απασχόλησης για κάθε Ελληνα πολίτη.

Ο ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ μισθός, εξ ορισμού, θα βρίσκεται χαμηλά στην κλίμακα. Είναι το πρώτο στάδιο των απολαβών, στις οποίες κινείται η απασχόληση της μικρής βαθμίδας. Μεγαλεία στο επίπεδο αυτό δεν μπορεί να περιμένει κανείς.

ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ όμως, να ευελπιστεί σε μια προοπτική βαθμιαίας ανέλιξης. Αυτό είναι ένα από τα δύο προβλήματα στην απασχόληση σήμερα: Μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων δεν βλέπουν περιθώρια βελτίωσης της θέσης τους στο επάγγελμα και την ευρύτερη αγορά εργασίας. Οι ίδιες οι επιχειρήσεις, πολύ συχνά, δεν έχουν τέτοια πολιτική. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι κοινωνικά δίκαιο και δεν διευκολύνει την κοινωνική συνοχή. Οι εργαζόμενοι απεχθάνονται τη δουλειά τους και δεν τη βλέπουν ως εργαλείο ανέλιξης στην κοινωνική κλίμακα.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ πρόβλημα είναι ότι τα χαμηλά ύψη των μισθών δεν επιτρέπουν τη στοιχειώδη διαβίωση των νέων. Ούτε καν τον απογαλακτισμό. Πόσο μάλλον τη δημιουργία οικογένειας, τα ταξίδια, την ψυχαγωγία, τις αγορές, την επιμόρφωση. Δεν κτίζεται έτσι μια κοινωνία υγιών πολιτών σε υγιείς βάσεις.

ΟΙ ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ τάσεις έχουν εξήγηση. Συνήθως, όλα ξεκινούν από το πορτοφόλι, την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια.