Η ανάπτυξη και πως να την κατακτήσουμε

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ έναν κοινό τόπο των εργασιών του Αναπτυξιακού Συνεδρίου ο οποίος θα συναντά το ενδιαφέρον των πολιτών, διαπιστώνουμε ότι η περιφερειακή ανάπτυξη είναι μονόδρομος αλλά και μοναδική θεραπεία στις παθογένειες που οδήγησαν σε κρίση και κατάρρευση το ελληνικό οικονομικό και διοικητικό μοντέλο.

ΑΥΤΟ απαιτεί εκμετάλλευση των κατά τόπους πλεονεκτημάτων και αξιοποίηση των ευκαιριών. Ούτε ένας πόρος χαμένη, ούτε μια μέρα χωρίς προγραμματική δράση και συντονισμένη εκτέλεση.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κάτι που το διαβάζει κανείς, βέβαια, για πρώτη φορά. Το ευρύ κοινό τείνει να πιστεύει ότι οι τεχνοκράτες των οικονομικών επιστημών, της αυτοδιοίκησης και της ενέργειας, ρέπουν στον βερμπαλισμό και την κοινοτοπία. Εξ ου και οι συνεδρίες πολύ συχνά αντιμετωπίζονται με απαξιωτική διάθεση, σαν να αφορούν κάποιες ελίτ και όχι την κοινωνία, ελίτ οι οποίες «ζουν» από την ανάπτυξη ή την αναπτυξιο-λογία.

ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, αυτό που συμβαίνει είναι ότι υπάρχει αδυναμία οργανωμένης και στοχευμένης δραστηριοποίησης, για τον λόγο ότι οι αυτοδιοικητικοί φορείς δεν συναντώνται σε μια κοινή αντίληψη και μια κοινή γραμμή. Ποιο είναι το ενιαίο μας σχέδιο;

ΜΙΛΩΝΤΑΣ για την κλίμακα του στενού μας γεωγραφικού χώρου, η Πάτρα και η Αχαΐα πρέπει να διευρύνουν την παραγωγική τους επιφάνεια και επίδοση. Οσο υστερούμε στο πεδίο αυτό, η ανισότητα σε σχέση με το κέντρο δεν θα καλύπτεται. Η ρητορική που στριφογυρίζει γύρω από τη θεωρία ότι όλα αποτελούν ζήτημα κρατικών χρηματοδοτήσεων είναι πολύ πιο μονότονη και ασφαλώς πιο ατελέσφορη σε σχέση με τις τεχνοκρατικές επισημάνσεις. Δεν προτείνουμε να τη σατιρίσουμε εξίσου. Αλλά να ζητήσουμε την αναθεώρησή της.

ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ;

ΔΙΑΘΕΣΑΜΕ τις στήλες μας σε προτάσεις για την κατασκευή των καρναβαλικών αρμάτων, με αφορμή τον θόρυβο που προκάλεσαν οι πρωτοβουλίες της δημοτικής αρχής. Είναι μια πρόταση για έναν διαρκή, καλόπιστο διάλογο μεταξύ των δυνάμεων του καρναβαλιού. Γιατί δεν μπορεί να τον πετύχει ο Δήμος;