Για πρώτη φορά ακουστήκαν οι αρμόδιοι

Το κύριο άρθρο της «Π»

Η ΠΛΗΡΗΣ υιοθέτηση από την κυβέρνηση του ακαδημαϊκού χάρτη του Πανεπιστημίου Πατρών, έτσι όπως τον σχεδίασαν και τον πρότειναν τα αρμόδια όργανά του, δείχνει ελπιδοφόρα αλλαγή της κρατικής μηχανής.

ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ θέμα τα γρανάζια δεν κινήθηκαν σύμφωνα με τις επιθυμίες των τοπικών κοινωνιών και των τοπικών πολιτικών παραγόντων. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας τήρησε στο απόλυτο την εξαγγελία της ότι θα ακούσει την ακαδημαϊκή κοινότητα.

ΕΙΝΑΙ η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό και μάλιστα ξεκίνησε από το Πανεπιστήμιο Πατρών. Το υπουργείο αποδεχόμενο την εισήγηση της πρυτανικής αρχής κλείνοντας τα αφτιά της στις έντονες τοπικιστικές διαμαρτυρίες, έδειξε ότι δεν βάζει στη ζυγαριά και δεν διαπραγματεύεται το πολιτικό κόστος με την ποιότητα της εκπαίδευσης. Ακουσε τους καθ’ ύλην αρμόδιους, που είναι τα ακαδημαϊκά όργανα, και με την υπογραφή της στήριξε τις αποφάσεις τους.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ του τόπου μας, κυρίως στον σχεδιασμό των πανεπιστημιακών τμημάτων, έχει πολλά μελανά σημεία. Το κύριο και βασικό είναι ότι η ίδρυση ενός τμήματος αποτελούσε αντικείμενο κομματικής εκδούλευσης. Ετσι φτάσαμε να έχουμε διάσπαρτα ακαδημαϊκά τμήματα σε περιοχές που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, υποστελεχωμένα, χωρίς υποδομές με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλή ζήτηση και οι βάσεις εισαγωγής τους να είναι κάτω του 10.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ αυτή είχε κατακερματίσει το Πανεπιστήμιο Πατρών το οποίο έφτασε να είναι απλωμένο σε επτά πόλεις της Δυτικής Ελλάδας (Πάτρα, Αίγιο, Αμαλιάδα, Πύργο, Ναύπακτο, Μεσολόγγι και Αγρίνιο). Οποιος κυβερνητικός δήμαρχος και όποιος κυβερνητικός βουλευτής ζητούσε τμήμα το έπαιρνε, χωρίς να εξετάζονται οι προϋποθέσεις. Αρκεί να πάνε φοιτητές στην πόλη, να ενοικιαστούν οι γκαρσονιέρες και να έχει κίνηση η εστίαση. Ποιο θα ήταν το επίπεδο της εκπαίδευσης, αν οι φοιτητές είχαν αμφιθέατρο, εργαστήρια ή καθηγητές να τους διδάξουν, δεν συμπεριλαμβάνονταν στην ατζέντα του ενδιαφέροντος των τοπικών αρχών αλλά και της κεντρικής διοίκησης;

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ του Πανεπιστημίου Πατρών δείχνει ότι υπάρχει αποφασιστικότητα για νοικοκύρεμα στον ακαδημαϊκό χάρτη. Αρκεί βέβαια να υπάρξει συνέχεια και σταθερότητα στη συγκεκριμένη πολιτική.