Γιατί δεν δρούμε όσο έχουμε χρόνο;

Το κύριο άρθρο της «Π»

Τα δελτία συνεχώς προειδοποιούν για καύσωνες και ακραίες θερμοκρασίες και ακραία φαινόμενα. Κι εμείς προετοιμαζόμαστε για την αντιμετώπισή τους.

Την ίδια στιγμή κανείς δεν απαντά εμπράκτως στο ερώτημα της πρόληψης της κλιματικής αλλαγής.

Η επιστημονική κοινότητα έχει αποφανθεί ότι ακόμα και τώρα, αν δράσουμε, μπορούμε να προλάβουμε τις πολύ δυσάρεστες συνέπειες της πολυετούς απραξίας μας στο θέμα αυτό.

Οι συνέπειες αυτές δεν ανήκουν πλέον στη σφαίρα των εκτιμήσεων, αλλά έχουν εισβάλει στη ζωή μας. Τις ζούμε. Τις θρηνούμε. Εφτασαν στην πόρτα μας. Αλλά και πάλι παραμένουμε θεατές και απλοί καταγραφείς των όσων συμβαίνουν γύρω μας.

Οι εκατοντάδες σύνοδοι, διαβουλεύσεις και συνεδριάσεις για την κλιματική αλλαγή δεν έχουν οδηγήσει μέχρι σήμερα στο επόμενο βήμα που είναι η λήψη μέτρων. Επομένως κάτι δεν κάνουμε καλά.

Το δυστύχημα είναι ότι πολύ σύντομα δεν θα έχουμε το περιθώριο διόρθωσης αυτής της δρομολογημένης κατάστασης. Οι κλιματολόγοι υποστηρίζουν ότι ακόμα και σήμερα μπορούμε να σώσουμε την κατάσταση αν ληφθούν ουσιαστικά και αποτελεσματικά μέτρα για τις εκπομπές αερίου. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος έχοντας καταθέσεις σχετικές προτάσεις.

Με βάση τη συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, η ΕΕ έχει δεσμευτεί ότι, έως το 2030, θα έχει μειώσει κατά τουλάχιστον 40% τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Η δέσμευση αυτή αποτελεί επένδυση στην ευημερία μας και στη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας. Πώς όμως θα την πετύχουμε;

Δεν αρκεί η παγκόσμια ανησυχία για να θεραπεύσει μία τόσο δύσκολη και αιμορραγούσα πληγή.