Η υπογειοποίηση, η άσκηση πίεσης και ο τοίχος
Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ αρχή απευθύνει σε παρατάξεις και κόμματα το ερώτημα ποια θεωρούν ενδεδειγμένη χάραξη για την τελική φάση της σιδηροδρομικής γραμμής. Η πρωτοβουλία της ενδεχομένως αποσκοπεί σε μια πρόσληψη οικουμενικότητας ως προς το αίτημα της πλήρους υπογειοποίησης, ενδεχομένως κυρίως στόχος είναι το στρίμωγμα των ρεαλιστών: Είτε θα εκτεθούν ως μειοδότες έναντι του λαού, είτε θα υποχρεωθούν να καταχωνιάσουν τον ρεαλισμό τους. Ο οποίος, στο κάτω-κάτω της γραφής, μπορεί να είναι και περισσότερο πραγματιστικός από όσο επιβάλλεται. Η εμπειρία έχει διδάξει ότι και λίγος μαξιμαλισμός κακό δεν κάνει. Η εξουσία, ιδιαίτερα όταν πλησιάζουν εκλογές, αποδεικνύεται πιο γενναιόδωρη όταν διεγείρονται τοπικά μέτωπα.
ΣΤΗ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΗ περίπτωση, ωστόσο, οι τελικές επιλογές δεν είναι ζήτημα κεντρικής (εθνικής) εξουσίας, αλλά εκείνου που εγκρίνει τη διάθεση των πόρων. Και αυτός είναι οι διευθύνσεις των Βρυξελλών, που είναι αμετακίνητες ως προς τα κριτήρια της σκοπιμότητας, της βιωσιμότητας και της εφικτότητας. Και δεν «ακούν» από περιφερειακές κινητοποιήσεις, αλλά από τεχνοκρατικά επιχειρήματα, ενδεχομένως και από νομικές προσφυγές. Ως προς το πρώτο σκέλος, μέχρι στιγμής το αίτημα της υπογειοποίησης από Ρίο μέχρι Πάτρα έχει βρει τοίχο, και φαίνεται ότι τοίχο θα βρίσκει εάν διατυπωθεί ξανά με πανομοιότυπο ή παραπλήσιο περιεχόμενο. Το ενδεχόμενο των έννομων μέσων δεν ξέρουμε αν βρίσκεται στη φαρέτρα της Μαιζώνος, ξέρουμε βέβαια πόση καθυστέρηση θα αποφέρει.
ΕΙΝΑΙ γεγονός ότι όσο παραπάνω ζητάς τόσο περισσότερο μπορεί να κερδίσεις, αλλά και αυτή η δοκιμασμένη αρχή έχει και τα όριά της. Δεν ξέρουμε πόσο ολοκληρωμένα έχει σκεφτεί την κατάσταση η δημοτική αρχή του Κ. Πελετίδη και το αυτοδιοικητικό δυναμικό της πόλης και της περιοχής, ελπίζουμε πάντως ότι ξέρουμε πού πατάμε και πού πηγαίνουμε.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
