Υπερβολική η διακοπή, πανηγυρική η επιστροφή

ΧΑΡΗΚΕ η τοπική κοινωνία την επαναλειτουργία του Προαστιακού. Η διακοπή των δρομολογίων θύμισε την πρακτική του φυσήματος στο γιαούρτι λόγω εγκαύματος από τον χυλό. Ηταν πασίδηλο ότι ο Προαστιακός δεν παρουσίαζε καμία σοβαρή επικινδυνότητα. Πρόκειται για την πιο ήπια εκδοχή μαζικής μεταφοράς. Και παραλλήλως την πιο φιλική και λειτουργική.

Ο ΠΡΟΑΣΤΙΑΚΟΣ, το «τρενάκι», όπως τρυφερά σχεδόν το αποκαλεί ο κόσμος, άλλαξε τη ζωή μικρών και μεγάλων. Οχι μόνο για τη διευκόλυνση που παρέχει, αλλά και επειδή η σιδηροδρομική μετακίνηση συνδύασε ιστορική μνήμη πόλης- οι παραλιακές ράγες «του Τρικούπη» είναι εγγεγραμμένες στο γονιδίωμα των Πατρινών- με τόνωση της κοινωνικότητας του πολίτη αλλά και γεύση ευρωπαϊκής αντίληψης για τις συγκοινωνίες.

ΟΙ ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ ανάγκασαν την πολιτεία σε επίδειξη ευθυνόφοβης ευσυνειδησίας που καλό θα ήταν να εκδηλωνόταν προγενέστερα σε σιδηροδρομικές μετακινήσεις βαρέων βαρών και ελαφρών προστατευτικών μέσων. Σε κάθε περίπτωση, ο Πατρινός κάθε ηλικίας δεν θέλει να ξαναστερηθεί το τρενάκι του. Και απαιτεί να εξαντληθεί κάθε τεχνική λύση προκειμένου να μην το χάσει η πόλη ούτε όταν έρθει η ώρα της επέκτασης της νέας γραμμής στην κυρίως Πάτρα.

ΟΥΤΩΣ ή άλλως, με θλιβερή αφορμή, δυστυχώς, επικαιροποιήθηκε το αίτημα των Πατρινών και της ευρύτερης αχαϊκής κοινωνίας, για ταχεία ολοκλήρωση των έργων που θα αποκαταστήσουν τον σιδηρόδρομο στον παραλιακό και ΝΔ άξονα στις προδιαγραφές που επιτρέπει η νέα τεχνολογία και επιβάλλουν το πληθυσμιακό δυναμικό της περιοχής και η ιστορική της διαχρονική ταύτιση με το τρένο.