Όλοι οι καλοί χωράνε, αν είναι καλοί
Το κύριο άρθρο της «Π»
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ όρισε πολύ μεγαλύτερο αριθμό εισακτέων από αυτούς που ζητούν τα πανεπιστήμια. Οι πρυτανικές αρχές έχουν ως κριτήριο τις δυνατότητες των σχολών και του ακαδημαϊκού οργανισμού που διευθύνουν, σε σχέση και με τις χρηματοδοτήσεις που αναλογούν σε κάθε ΑΕΙ.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ποια κριτήρια λαμβάνει υπόψη της; Εκκινεί από το παραδοσιακό ελατήριο: Την ικανοποίηση του εκλογικού σώματος. Ιδιαίτερα σε μια προεκλογική περίοδο δεν δίνεις δικαιώματα στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να λέει «ο Μητσοτάκης σε έκοψε», όπως αποφαίνεται κυνικά και ψηφοθηρικά, κινούμενος και εκείνος την αντίληψη ότι όσο περισσότεροι νέοι μπουν στο πανεπιστήμιο, τόσο το καλύτερο είναι.
ΤΟΣΟ το καλύτερο για ποιους; Για το πολιτικό σύστημα και τις τοπικές κοινωνίες που αντλούν εισόδημα από τις σπουδές και τις μετακινήσεις των νέων. Το ερώτημα όμως της σύνδεσης της νεολαίας με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και της μετατροπής των πανεπιστημίων σε μοχλούς μετασχηματισμού του ελληνικού παραγωγικού μοντέλου μένει ξεκρέμαστο.
ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ βέβαια η ολιστική απάντηση στο ερώτημα «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;». Οι εκλεγμένες κυβερνήσεις, φυσικά. Και απολύτως μόνες, χωρίς να εκχωρούν ανεξαρτησία στους άλλους πολιτειακούς και κοινωνικούς θεσμούς, όπως η δικαιοσύνη, και τα πανεπιστήμια. Το αυτοδιοίκητο των οποίων είναι εντελώς σχετική υπόθεση και μάλλον εντελώς εικονικός χαρακτηρισμός. Στη χώρα μας ο μόνος αυτοδιοίκητος πυρήνας είναι το Αγιο Ορος.
ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ βέβαια ότι η υπόθεση του εκσυγχρονισμού της χώρας ξεκινάει από την παιδεία. Ο εκσυγχρονισμός θέλει τομές σε όλα τα επίπεδα. Δεν μπορεί να είναι μισός. Οταν μάλιστα εξιδανικεύουμε την αριστεία, πρέπει και να την υποβοηθούμε θεσμικά και να μην αναπαράγουμε τη μετριότητα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
