Τα όρια της αυτοθυσίας είναι προσωπικά

Το κύριο άρθρο της “Π” γράφει για τους ακτινολόγους του Αγίου Ανδρέα αλλά και την πρόταση Αλεξόπουλου.

Ο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ αναγνώστης δεν μπορεί να μην προβληματιστεί από τις συνθήκες που περιγράφουν οι παραιτηθείσες ακτινολόγοι του «Αγίου Ανδρέα», ως αιτία που τις εξώθησαν σε παραίτηση.
Ο ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΣ χώρος παλεύει σε ένα τοπίο σχεδόν πολεμικό εδώ και χρόνια, εκκινώντας από τη χρεοκοπία του κράτους -αν όχι και νωρίτερα- και φθάνοντας στις μέρες της πίεσης που ασκείται από την πανδημία, από τη μια, και από την υποστελέχωση από την άλλη.
ΕΙΝΑΙ γεγονός ότι δύσκολες, σε πολλές περιπτώσεις και αιματηρές, συνθήκες αντιμετωπίζουν όλα σχεδόν τα επαγγέλματα. Αλλά το νοσοκομείο απαιτεί και εφημερίες με όρους ευθύνης, εξάντλησης, ματαίωσης της προσωπικής ζωής.
ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να υποδείξει στον άλλον μέχρι πού θα φθάσει η αυτοθυσία του.
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ πρέπει να κάνει περισσότερα για τον δημόσιο τομέα υγείας. Οχι μόνο λόγω πανδημίας αλλά και γιια τις γενικότερες ανάγκες της κοινωνίας.

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ «Πρωτεύουσα Ξανά» παρουσίασε μια ενδιαφέρουσα πρόταση για την τύχη του σημερινού αστυνομικού μεγάρου, στην περίπτωση κατά την οποία επιτρέψει την απελευθέρωσή του η δημιουργία νέου, στην περιοχή του ΚΕΤΧ. Δεν ξέρουμε αν οι ανάγκες των αστυνομικών υπηρεσιών θα καταστήσουν εφικτή την απελευθέρωση αυτή. Η ΕΛΑΣ φαίνεται ότι θέλει να διατηρήσει μια υποδομή στο κέντρο. Σε κάθε περίπτωση, όπως έχουμε επανειλημμένα γράψει, η πόλη πρέπει να ενδιαφερθεί για την επόμενη μέρα της ζώνης του Μαρκάτου.
ΟΥΤΩΣ ή άλλως, είναι αναγκαίος ο διάλογος μεταξύ των τοπικών δυνάμεων για τα μείζονα θέματα που αφορούν τις στρατηγικές θέσεις και τις κομβικές λειτουργίες της πόλης. Αν κρίνουμε από το περιεχόμενο της τελευταίας συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου, απέχουμε εντελώς από ένα τέτοιο πνεύμα.