Δυτική Ελλάδα: Ζητούνται ξένοι εργάτες για 11.720 κενές θέσεις – Που υπάρχουν ελλείψεις

«Ο ρυθμός μείωσης της ανεργίας είναι περίπου 14 φορές μεγαλύτερος από τον ρυθμό μείωσης της ανεργίας σε επίπεδο ΕΕ27. Συνεχίζουμε την προσπάθεια για να πάμε ακόμα πιο ψηλά τον τόπο μας!».

Oπως παρατήρησε ο κ. Φαρμάκης σε εκδήλωση για την παρουσίαση του Επιχειρησιακού Προγράμματος, μέσα από τους πόρους του αυτούς, δημιουργήθηκε ένα ισχυρό ανάχωμα στην απώλεια θέσεων εργασίας στη φάση της πανδημίας και επιπλέον, μέσω άλλων δράσεων στήριξης της επιχειρηματικότητας, δόθηκε έμφαση στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, που υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις 1.000.

Στις προσκλήσεις για τη σύγχρονη μεταποίηση στη Δυτική Ελλάδα, έχουν ενταχθεί 325 επιχειρήσεις. Και στην επιχειρηματική εκκίνηση νέων πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων, υποβλήθηκαν 262 επενδυτικές προτάσεις.

Ο κλάδος των ιδιωτικών κατασκευών μπήκε σε φάση ανάκαμψης, αλλά είναι αντιμέτωπος με σοβαρές ελλείψεις τεχνικού προσωπικού. Εργολάβοι και τεχνικές εταιρείες στην Αχαΐα έχουν φτάσει στο σημείο να ψάχνουν… με τα κιάλια εργαζόμενους, όπως ομολογούν και οι ίδιοι οι επαγγελματίες και εκπρόσωποι των κλάδων.

Ο Παναγιώτης Χελάς

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κατασκευαστών Οικοδομικών Εργων Δυτικής Ελλάδας, Παναγιώτης Χελάς, δήλωσε στην «Π» ότι το πρόβλημα της έλλειψης τεχνιτών και εργατικού δυναμικού είναι πολύ σοβαρό, γιατί τα συνεργεία αποδυναμώνονται διαρκώς, η εμπειρία εκλείπει και απειλείται η ποιότητα των έργων, λόγω της έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού.

Ο κλάδος έχει ζητήσει από πέρυσι από τα αρμόδια υπουργεία να δρομολογήσουν διαδικασίες, ακόμα και εισαγωγής εργατικού δυναμικού από τρίτες χώρες, για να καλυφθεί αυτή η ανάγκη, τόνισε ο κ. Χελάς.

Μάλιστα, αυτή η έλλειψη προκαλεί τεράστιο πρόβλημα και στο κοστολόγιο των έργων.

Στον κατασκευαστικό χώρο κυριαρχούν, τις τελευταίες δεκαετίες, οι Αλβανοί εργάτες, οι οποίοι μετοίκισαν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, ενώ νέοι άνθρωποι δεν ακολουθούν το επάγγελμα γιατί είναι σκληρό και δεν έχει σταθερότητα.

Με τη σταθεροποίηση της οικονομίας, η οικοδομή άρχισε να ξαναβλέπει κινητικότητα και, τότε, ήταν που άρχισε να γίνεται αισθητό το κενό που δημιουργήθηκε μέσα στην κρίση.