Ο εύπορος πολιτικός και οι πολίτες
Το κύριο άρθρο της “Π” καταπιάνεται με τις δηλώσεις Πόθεν Εσχες των βουλευτών.
ΔΕΝ περιμέναμε να διαβάσουμε (και) τις φετινές δηλώσεις Πόθεν Εσχες για να συμπεράνουμε ότι οι πολιτικοί μας είναι γενικά εύποροι άνθρωποι, κάτι που ίσχυε στην Ελλάδα, με μικρές εξαιρέσεις, ανέκαθεν, όπως άλλωστε ισχύει ως γενικός κανόνας παγκοσμίως.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ με τις δηλώσεις αυτές έχει διάφορες διαστάσεις. Η πρώτη είναι προφανής: Θα πρέπει να γνωρίζουμε τις πηγές των εισοδημάτων των πολιτικών, όχι να επιδοθούμε σε λαϊκίστικες κορόνες ή για να φαντασιωθούμε, αλλά για να είμαστε, κατά το δυνατόν βέβαιοι ότι δεν υπάρχει αθέμιτος πλουτισμός. Παραλλήλως, οι δηλώσεις Πόθεν Εσχες θέτουν εμπόδια στον προσπορισμό αθέμιτου κέρδους κατά την άσκηση της πολιτικής. Είναι γνωστό ότι τα εμπόδια μπορούν να υπερπηδηθούν, αλλά κάποιοι δεν τα κατάφεραν.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μόνο αυτό: Η περιουσιακή κατάσταση ελέγχεται ηθικά και πολιτικά όταν είναι κραυγαλέα ασύμβατη με την ατομική και κομματική ρητορεία. Δεν περιμένουμε από τον πολιτικό να υποδύεται τον φτωχό ενώ δεν είναι. Απαιτούμε όμως να μην είναι υποκριτής.
ΕΞΙΣΟΥ σημαντικό όμως, είναι το ερώτημα, κατά πόσον ο πολιτικός που έχει λυμένα τα βιοποριστικά του προβλήματα ή δεν αγωνιά και πολύ γι’ αυτά, μπορεί να καταλαβαίνει τη σημασία και τις συνέπειες αποφάσεων που αφορούν την οικονομική θέση του πολίτη. Αυτό δεν είναι ζήτημα τσέπης, αλλά ηθικής ποιότητας και ενσυναίσθησης. Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν βλάπτει να κατεβαίνεις προς τον κόσμο ειλικρινά, για να νιώθεις τι σημαίνει φορολόγηση ακινήτων και εισοδήματος ή μισθός που δεν αρκεί για ένα νοίκι.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ αφορούν δεξιούς, αριστερούς και κεντρώους. Η πολιτική ταυτότητα δεν συνεπάγεται αποκλειστικότητα στην ευαισθησία.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
