Πόσο απέχει η Γαλλιά από την Ελλάδα
Ασχοληθήκαμε επί ενάμιση μήνα με την ανορθόδοξη ψήφο των Ελλήνων και τις ροπές ικανής μάζας πολιτών προσχήματα και ιδέες με ακραίο, επιθετικό, παρδαλό, αντισυμβατικό χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα της εξωτερίκευσής τους ήταν επεισοδιακό και σε κάποια επίπεδα αποκαρδιωτικό. Αλλά τουλάχιστον οι εκλογές και η ζωή μας κυλούν με ομαλότητα. Αυτή είναι μια κατάκτηση, αν υπολογίσουμε από ποιές φουρτούνες περάσαμε και με ποιά θαλάσσια, χερσαία και υποχθόνια τέρατα αναμετρηθήκαμε.
Στη Γαλλία όμως σοβεί μια έκρηξη διαρκείας. Οι λόγοι και οι συνθήκες φαντάζουν ξένα προς την ελληνική πραγματικότητα- αλλά δεν ξεχνάμε ότι φόνος νεαρού από αψυχολόγητη χρήση αστυνομικού πυρός έγινε αφορμή να κατακαεί η Αθήνα την προπερασμένη δεκαετία- όμως δεν είναι σοφό να γυρίσουμε πλευρό. Τα δοχεία είναι συγκοινωνούντα. Το κοινωνικό πνεύμα παρουσιάζει συνάφεια σε κάθε χώρα του δυτικού κόσμου. Εχει πληθύνει η μάζα των πολιτών που εισπράττουν την καθημερινότητα με αισθήματα αποκλεισμού, καταπίεσης, αδικίας, διωγμού, απειλής.
Αυτά έχουν επισημανθεί πολλές φορές στο παρελθόν, με αφορμές εγχώριες και εισαγωγής, ξεκινώντας από την εκλογή Τράμπ και το Brexit, και φθάνοντας στο ελληνικό όχι και τα ρεύματα της αγανάκτησης, που μετασχηματίστηκαν σε αντιεμβολιαστικό στύλωμα. Παραμένει διαρκής και ενεργή η ανάγκη για πολιτικές που θα καταστήσουν το θυμικό και τη σκέψη του πολίτη πιο συμβατικό προς τα θεσμικά συστήματα, μόνο που θα πρέπει τα θεσμικά συστήματα να προσαρμόζονται στην εποχή και να πιάνουν τον κοινωνικό σφυγμό για να μην πιανόμαστε κάθε φορά αιχμάλωτοι έκρυθμων εξελίξεων.
Μοιάζει ρομαντική διατύπωση, αλλά συνιστά πολιτική ανάγκη τεράστιας σημασίας να είναι ο πολίτης ευχαριστημένος από τη ζωή του και όσα βλέπει γύρω του.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
