Τα μέτρα ισχύουν… και δεν ισχύουν: εμπειρία διήμερου

Το κύριο άρθρο της «Π» ασχολείται με τις εικόνες συνωστισμού οι οποίες παρατηρήθηκαν το σαββατοκύριακο.

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ μπαίνει από σήμερα, για να κορυφωθεί η γνωστή συνθήκη: Η ζωή ξαναβρίσκει τους προ θέρους ρυθμούς ως προς τις απαιτήσεις της καθημερινότητας και των διάφορων δραστηριοτήτων, στο μεταξύ όμως ο καιρός ευνοεί ποικίλες ανοιχτές πρωτοβουλίες, όπως βέβαια και τη μαζική ψυχαγωγία. Αλλά δεν παύουμε να έχουμε πανδημία.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ενός ακόμα σαββατοκύριακου έδειξε ότι ναι μεν υπάρχουν περιοριστικά μέτρα, αρκετά αυστηρά σε ορισμένες τους εκδοχές, αλλά φαίνεται ότι η τήρησή τους εξαρτάται από το αν είναι εφικτό να τηρηθούν με γνώμονα τις διαθέσεις των πολιτών.

ΜΕ ΑΠΛΟΥΣΤΕΡΑ λόγια, ποια μέτρα ισχύουν και σε ποια έκταση, είναι κάτι που ουσιαστικά δεν το επιβάλλει η αστυνομία, αλλά το αποφασίζει η κοινωνία με τη συμπεριφορά της και τη δεκτικότητά της. Αν η κοινωνία δεν σεβαστεί μια διάταξη, δεν είναι εύκολο για την αστυνομία να εναντιωθεί με τη μάζα των πολιτών. Αυτή η κατάσταση ευνοεί ασφαλώς τον κορονοϊό, αλλά ας ελπίσουμε να κάνουν καλή δουλειά τα εμβόλια.

ΕΠΟΜΕΝΩΣ ας τηρηθεί ό,τι είναι να τηρηθεί, ας παραβλεφθεί ό,τι δεν μπορεί να εφαρμοστεί για να μην έχουμε εμφύλιο. Δεν ακούγεται και πολύ σοβαρό, αλλά ο κόσμος έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Και οι Αρχές το ίδιο.

 

 

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ «Ο ΧΡΟΝΟΣ»

ΠΟΣΑ χρόνια κλείνουν με αντάρα για την περίφημη αξιολόγηση; Φουντώνει ένας ακόμα κύκλος, στον τομέα της εκπαίδευσης, με διάφορες αιτιάσεις, όχι τόσο εναντίον της αξιολόγησης , αλλά ως προς τον χρόνο και τον τρόπο με τον οποίο αυτή προγραμματίζεται. Τι έχει ο χρόνος; Εχει πανδημία, λέει, και δεν προσφέρεται. Εδώ παρατηρούμε ένα λογικό χάσμα που μας υποψιάζει ότι η επίκληση είναι προσχηματική. Η πανδημία δεν θα σταματήσει για καιρό να απαιτεί περιοριστικά μέτρα και να εγείρει δυσκολίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ενδιαμέσως δεν οφείλουμε να βελτιώνουμε τα σχολεία μας.