Υπάρχει και φιλότιμο

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Υπάρχει

Δεν είστε εντάξει. Αυτό το λέγαμε ως πιτσιρίκοι σαν ακραία ηθική απαξίωση στον φιλαράκο μας, όταν τον πιάναμε να κάνει ζαβολιά στο παιχνίδι. Όταν σου απεύθυναν αυτή τη φράση, ήθελες να ανοίξει η γη να σε καταπιεί. Μετά μπήκαν στη ζωή μας οι βρισιές και η κατάχρησή τους. Πλέον, και για τη μάνα του να πεις στον άλλον ίσως και να μην το προσέξει. Βαυκαλιζόμαστε ότι το φιλότιμο είναι μια εθνική αρετή με μοναδικό χαρακτήρα- οι ξένοι, που είναι αφιλότιμοι, δεν έχουν λέξη αντίστοιχη- και τελικά διασώσαμε τη λέξη και χάσαμε το φιλότιμο.

Αντε να αναζητήσεις φιλότιμο στους άλλους, δηλαδή. Αν είχαν, με ένα «δεν είστε εντάξει» που θα απεύθυνε ο Μητσοτάκης στους Βορειομακεδόνες (εφεξής ξανά Σκοπιανούς), εκείνοι θα έσκυβαν το κεφάλι. Αλλά δεν. Πάνε αυτά που μαθαίναμε από τους αξιοπρεπείς και φερέγγυους προγόνους μας για τον άνδρα που πρέπει να τιμάει τις συμφωνίες του. Αλλά ποιόν άνδρα; Μια ματιά μόνο να έριχνες στη φετινή γιουροβίζιον θα αρκούσε για να διαπιστώσαμε ποιος κόσμος μας περιβάλλει. Πού τα ελληνικά τα λεβέντικα τα μιούζικαλ, που ανέβαινε στα πλατό ο Βαγγέλης ο Σειληνός και έσειε την Ιωαννίδου και έλεγες, τώρα θα την πετάξει όπως παλιά ο Σημαιοφορίδης τη μπάλα στο αράουτ. Δημιουργήθηκε- ανδρώθηκε, θα γράφαμε, αλλά ο όρος το καταργείται, όπως και πολλά άλλα παραδοσιακά ανδροπρεπή χαρακτηριστικά, μη φάμε καμιά καταγγελία- ένας καινούργιος κόσμος, ένα νέο πνεύμα, δεκτικό στην παρδαλοσύνη: Αν δεν ντυθείς φασιανός, δωδεκάρι στη Γιουροβίζιον δεν παίρνεις.

Λέγαμε όμως για τους Βορειομακεδόνες, πρώην Σκοπιανούς και FYROMίτες, οι οποίοι μας κάνουν γυριστή με τη συμφωνία των Πρεσπών. Δεν τους αρέσει το όνομα, λέει. Και ψήφισαν κόμμα που τάσσεται κατά του ονόματος, λέει. Και μένουμε εμείς τώρα με την Πρέσπα στο χέρι, να ανασύρουμε από τα μπαούλα μας τις πανοπλίες μας, τις σάρισές μας, τις φουστανέλες μας. Δεν θέτε να ονομάζεστε εσείς Βορειομακεδόνες μία; Δεν θέλουμε εμείς πενήντα. Σκοπιανοί ξανά μανά λοιπόν. Εμείς. Οι άλλοι, τι θα κάνουν; Διότι οι ξένοι είναι γνωστά κουμάσια. Βόρεια Μακεδονία αποκαλούσαν το κράτος η Φον Ντερ Λάιεν και ο Μισέλ και μόνο όταν είμαστε εμείς μπροστά. Διότι εδώ και καμιά τριανταριά χρόνια δεν αποκαλούν Μακεδόνες μόνο οι Σκοπιανοί τον εαυτό τους. Τους αποκαλούσε ουτοτρόπως και σύσσωμος ο ξένος ντουνιάς, ανιστόρητος και αγεωγράφητος και χονδροπρεπώς ανυποψίαστος (επιτέλους: θα μάθει κανείς βαλκανική ιστορία; πλέον ημών που την παίζουμε στα δάχτυλα) για τη βάρβαρη και προπετή υπεξαίρεση. Αρχίζεις και ψυλλιάζεσαι ότι η συμφωνία των Πρεσπών ήταν συμφωνία για έναν. Για μας, ντε. Φάγαμε εμείς τη μεγάλη και τη μικρή Πρέσπα στο κεφάλι, συμφωνήσαμε ένα όνομα, πειστήκαμε ότι Ελα Μωρέ Και

Τι Εγινε, κάνανε τη δουλειά τους αυτή, μπήκανε στο ΝΑΤΟ, τους βάλανε και στην ουρά για Βρυξέλες, κάνουνε τώρα τη γυριστή. Και αντί να πεί η Ντερ Λάιεν, κυρία Σιλιάνοφκσκα μόλις κάψατε τη συμφωνία και την ευρω-προοπτική σας, ίσα που απεύθυνε μια ανώδυνα αυστηρή γενικολογία, σαν τα μηνύματα για τη γιορτή της μητέρας και «σας παρακαλώ, καλά στη Γάζα, αλλά και στη Ράφα;». Αλλά ποιος φοράει παντελόνια στη Γιουροβίζιον για να τα φορέσει η Ντερ Λάιεν;

Οπότε τι να κάνουμε κι εμείς; Πήγαμε στον Ερντογάν, που είναι άνθρωπος ντόμπρος και με κατανόηση.