Το θαλάσσιο μέτωπο που χρειαζόμαστε

Το κύριο άρθρο της «Π» γράφει για το το θαλάσσιο μέτωπο της Πάτρας.

ΜΕΡΑ με τη μέρα εξετάζονται από τους πολίτες και τους εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας οι προτάσεις των μελετητών για το θαλάσσιο μέτωπο της Πάτρας.

ΣΥΜΠΤΙΠΤΟΥΝ οι περισσότερες απόψεις: Ενδιαφέρουσες και γοητευτικές, αν και κάποιες κάπως ρομαντικές, οι περισσότερες προσεγγίσεις. Κάποιες άλλες διέπονται από έναν αρχιτεκτονικό-τεχνοκρατικό μοντερνισμό, που θα ήταν προτιμότερο να αξιολογηθεί από ειδικούς. Ο μέσος πολίτης δεν μπορεί να παρακολουθήσει αντικείμενα που δεν του είναι οικεία, παρ’ εκτός εάν δει την πράξη και την υιοθετήσει.

ΚΑΤΑ ΚΟΙΝΗ ομολογία, η πόλη έχει στα χέρια της την ευκαιρία του αιώνα προκειμένου να αλλάξει όψη, να αγκαλιάσει το υγρό στοιχείο, να αποκτήσει λειτουργίες και δομές ενός σύγχρονου και περίζηλου αστικού κέντρου.

ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ να ισοροπήσουμε ανάμεσα στις κοινωφελείς παρεμβάσεις, που θα προσδώσουν χαρά και ποιότητα ζωής στον πολίτη και τον επισκέπτη, και σε φιλόδοξους σχεδιασμούς που θα έχουν υπερτοπικό, αν όχι και διεθνή ορίζοντα, αποτελώντας σήμα- κατατεθέν μιας πόλης με πλούσιο παρελθόν και ακαδημαϊκή κοινότητα προσανατολισμένη στην τεχνολογία, την έρευνα, στοιχεία με τα οποία μπορούμε να αναδείξουμε κατά τρόπο υποδειγματικό την ταυτότητα, τη γεωγραφική θέση και τον οραματισμό της πόλης.

ΜΕ ΑΠΛΑ λόγια, θέλουμε μια εμβληματική ιδέα που θα καταστήσει την Πάτρα αναγνωρίσιμη και θα αποτελεί διαρκή διαφήμιση της πόλης. Δεν είμαστε σίγουροι ότι έχει ακουστεί μέχρι τώρα μια τέτοια ιδέα. Ή τουλάχιστον μας διαφεύγει.

ΣΗΜΕΙΩΤΕΟΝ ότι οι μελέτες ακολούθησαν την κατεύθυνση που έδωσε η δημοτική αρχή, συνεπώς εξαφάνισε τη σιδηροδρομική γραμμή από την επιφάνεια, κάτι που σημαίνει πως προσβλέπουμε σε έναν προαστιακό που θα είναι υπόγειος, όπως και το βαρύ νέο τρένο.

ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση, η υπόθεση μπαίνει σε αυλάκι, όπως είπε ο δήμαρχος. Τα αυλάκια κάποτε κάπου καταλήγουν. Αυτό θα πρέπει να γίνει και τώρα, και χωρίς αποφεύξιμη χρονοτριβή.