Φωτιά στην Πάτρα: Δηλαδή πρέπει να καούμε ζωντανοί;
Η φωτιά του Γηροκομειού που ανέδειξε για μία ακόμα φορά ότι η τύχη είναι ένας παράγοντας που στέκεται σύμμαχος σε πολλές περιπτώσεις για να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Εδώ και μερικές εβδομάδες σχεδόν καθημερινά ξεσπούν πυρκαγιές σε πόλεις, χωριά και νησιά της Ελλάδας. Διαβάζουμε, βλέπουμε και ακούμε πως είναι φυσιολογικές οι φωτιές καθώς είναι καλοκαίρι.
Ναι, είναι φυσιολογικό αλλά μέχρι ενός σημείου. Δηλαδή αν δεν έπεφτε ο αέρας, δεν ήταν τόσο μεγάλη η δύναμη της Πυροσβεστικής που επιχείρησε επειδή δεν υπήρχαν άλλες (πολλές) φωτιές στη χώρα, δεν ήταν απόλυτα αποτελεσματικές οι ρίψεις νερού από τα εναέρια μέσα, δεν ήταν μαζική η προσέλευση εθελοντών από τις γύρω περιοχές για να βοηθήσουν, τι θα γινόταν; Θα καίγονταν πολλές περιουσίες και θα απειλούνταν ανθρώπινες ζωές πέντε λεπτά μακριά από το κέντρο της Πάτρας;
Πάτρα – Φωτιά στο Γηροκομειό: Προσαγωγή 45χρονης που απειλούσε να βάλει φωτιά στην περιοχή!
Γλιτώσαμε στην Πάτρα με τη φωτιά του Γηροκομειού, αν και το περιαστικό δάσος του Γηροκομειού ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία της πόλης για να πιάσει φωτιά. Αλήθεια, τι γίνεται με το περίφημο έργο των αισθητήρων στα περιαστικά άλση; Καθυστερεί είναι η απάντηση.
Οσο κι αν ακούμε τα περί κλιματικής αλλαγής και αύξησης θερμοκρασιών, στα αυτιά του κόσμου όλα αυτά θα θεωρούνται δικαιολογίες καθώς δεν είναι ορατά τα μέτρα προστασίας.
Κάθε χρόνο ακούμε τα ίδια: «Υπάρχει ανάγκη για πρόληψη στις πυρκαγιές», «φέτος είμαστε προετοιμασμένοι», «έχουμε περισσότερα εναέρια μέσα», «εκπονήσαμε ειδικά σχέδια πρόληψης και αντιμετώπισης», «το κράτος ρίχνει τις ευθύνες στους Δήμους και τους ιδιοκτήτες για όσα αδυνατεί να κάνει», «δεν δίνονται αρκετά χρήματα στους Δήμους για έργα Πολιτικής Προστασίας».
Ολόκληρες σελίδες θα μπορούσαν να γραφτούν με τέτοιες κλισέ φράσεις που ακούγονται κάθε χρόνο, από πολλά πρόσωπα με θέσεις ευθύνης. Και η αλήθεια είναι ότι πολλά από τα ανωτέρω ισχύουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν ότι η χώρα μας, οι πόλεις και τα χωριά μας είναι τρωτά απέναντι σε κάθε φυσική καταστροφή.
Επειδή, λοιπόν, ο κόσμος στέκεται στο αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ότι καιγόμαστε και πλημμυρίζουμε με σχετική ευκολία. Όλα τα ανωτέρω ακούγονται ως καθαρές ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ. Δικαιολογίες που πραγματικά έχουν σταματήσει να φτάνουν στα αυτιά των πολιτών.
Πέρα από το ότι κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές, τέτοια περιστατικά ισοπεδώνουν πλήρως την εμπιστοσύνη της κοινωνίας απέναντι στο κράτος. Γιατί μπορεί ο κόσμος να χειροκροτά και να επευφημεί τους πυροσβέστες, τους πιλότους και τους εθελοντές, αλλά στην πραγματική ζωή δεν αρκούν πάντα οι ήρωες για να μας σώσουν από τις επικίνδυνες καταστάσεις. Στην πραγματική ζωή χρειάζεται σχέδιο και πιστή εφαρμογή. Ποιος έχει πειστεί ότι υπάρχει σχέδιο και οι απαραίτητες δυνάμεις για να αισθάνονται ασφαλείς οι πολίτες;
Ρητορικό το ερώτημα.
Μόνο μια βόλτα στην Πάτρα είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς ότι εν μέσω του πιο θερμού καλοκαιριού των τελευταίων δεκαετιών, δεν έχουν καθαριστεί τα πολλά σημεία από ξερόχορτα και άλλα εύφλεκτα υλικά.
Για την κατάσταση που έχει έρθει η χώρα (γιατί πρόκειται για Πανελλαδικό φαινόμενο και όχι μόνο Πατρινό), δεν φταίει μόνο ο Πελετίδης που επιμένει να τα ρίχνει όλα στο κράτος, δεν φταίνε μόνο οι κυβερνήσεις που διαχρονικά επενδύουν στην καταστολή και όχι στην πρόληψη και σίγουρα όχι τα ποσά που απαιτούνται, δεν φταίνε μόνο οι πολίτες που αμολάνε τα χορτάρια, τα κλαδιά και τα σκουπίδια τους όπου βρουν.
Φταίμε όλοι μαζί. Ο καθένας στο μερίδιο που του αναλογεί, αλλά φταίμε όλοι. Όπως φυσικά σημαντικό μερίδιο έχουμε και τα μέσα ενημέρωσης, που βλέπουμε διαχρονικά τις καταστροφές να έρχονται, αλλά «ξεχνάμε» πολλές φορές να πιέσουμε τους υπεύθυνους για να διορθωθούν οι ανορθογραφίες.
Δυστυχώς όμως, το ερώτημα που έχει ακουστεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια παραμένει: «Δηλαδή πρέπει να καούμε ζωντανοί;».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
